Hello, είστε κυβέρνηση!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Δηλώνουν αντίθετοι στη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, η οποία θεωρούν πως παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα, αλλά κατά πάσα βεβαιότητα θα υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο με το οποίο αυτή θα κυρωθεί με τη μορφή νόμου, από τη Βουλή.

Δηλώνουν ότι απαιτείται «ένα ολοκληρωμένο σχέδιο υποδοχής του προσφυγικού πληθυσμού στη χώρα» και ξεχνούν ένα και μόνο πράγμα: Ότι είναι -ήδη- μέλη της κυβερνητικής πλειοψηφίας, η οποία φέρει την ευθύνη λήψης των όποιων μέτρων θεωρεί αναγκαία…  

Το κείμενο θέσεων που δημοσιοποίησε χθες η «Πρωτοβουλία Μελών ΣΥΡΙΖΑ "53+"» μετά την ενημέρωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ιδίου κόμματος από τον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γ. Μουζάλα, εμφανίζει, κατά τον πλέον εύγλωττο αλλά και συνάμα οξύμωρο τρόπο, τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις στην κυβερνητική πλειοψηφία.

Του γεγονότος, δηλαδή, ότι ένα τμήμα της πλειοψηφίας αυτής «απαιτεί» από την κυβέρνηση να κάνει πράγματα που -ήδη- είναι η μόνη υπεύθυνη να υλοποιήσει.

«Απαιτείται, αμέσως, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο υποδοχής του προσφυγικού πληθυσμού στη χώρα, αποκεντρωμένα και σε κατοικίες, ώστε και οι άνθρωποι να ζήσουν αξιοπρεπώς, έχοντας πρόσβαση σε παιδεία, υγεία, στέγαση, εργασία και με απόλυτο σεβασμό στην κουλτούρα και στα θρησκευτικά τους πιστεύω», λέγουν και ζητούν οι «53» από την κυβέρνηση.

Ποιος την εμποδίζει να το κάνει; Κυβέρνηση δεν είναι; Δουλειά της δεν είναι να κάνει πράξη όσα εξήγγειλε για τη δημιουργία κέντρων φιλοξενίας;

Ζητούν επίσης οι «53», «όλα αυτά» να «συντελέσουν, ώστε οι τοπικές κοινωνίες, και με την συνδρομή της Τ.Α, στην ομαλή ένταξη, μακριά από λογικές και πρακτικές κέντρων κράτησης και στρατοπέδων συγκέντρωσης» και υποστηρίζουν ότι «σε αυτή τη λογική, εικόνες μεταφοράς προσφύγων ή μεταναστών με χειροπέδες, προφανώς είναι απαράδεκτες και καταδικαστέες».

Μα ποιος είναι αρμόδιος να τα υλοποιήσει όλα αυτά, αν όχι η κυβέρνηση στην οποία ο φερόμενος ως επικεφαλής τους, κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος, είναι ήδη κορυφαίος υπουργός;

Με άλλα λόγια, μία ομάδα εσωκομματικής αριστερής «αντιπολίτευσης» αφενός αποδοκιμάζει τη συμφωνία που η κυβέρνηση προσυπέγραψε στη Σύνοδο Κορυφής για το προσφυγικό και αφετέρου την καλεί να λάβει μία σειρά από μέτρα, ξεχνώντας ότι και η ίδια κάθεται στα κοινοβουλευτικά έδρανα της πλειοψηφίας…

Καλεί, για παράδειγμα, την «ελληνική κυβέρνηση» να κάνει τούτο ή εκείνο, σαν να μην ανήκει στην κυβερνητική πλειοψηφία και οι βουλευτές που την απαρτίζουν να μην είναι μεταξύ εκείνων που θα υπερψηφίσουν το σχετικό νομοσχέδιο, απόψε κιόλας, στη Βουλή.

Πρόκειται για μία αντίφαση, όμως, η οποία ενδεχομένως μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα τους λόγους για τους οποίους συμβαίνουν όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ειδομένη και στον Πειραιά, όπου οι συνθήκες είναι, πλέον, εκρηκτικές.

Να κατανοήσουμε, δηλαδή, τους λόγους για τους οποίους η κυβέρνηση συνεχίζει να παραμένει απαθής ή εντέλει να αντιδρά με ιδιαίτερα αργό ρυθμό στην ανάγκη άρσης των άθλιων συνθηκών, υπό τις οποίες διαβιούν χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες.

Συνθηκών, οι οποίες, πλέον, εκτός από άθλιες καθίστανται και βίαιες. 

Η συζήτηση -προφανώς- δεν αφορά στην υιοθέτηση μέτρων κατασταλτικού χαρακτήρα ή βίας εκ μέρους της ελληνικής Πολιτείας για την επιβολή «νόμου και τάξης» σε ανθρώπους που ήδη δραπέτευσαν από τη βία η οποία μαίνεται στις πατρίδες τους…

Αφορά, κυριότερα, στη σαφή ανάγκη μεταστέγασης αυτών των ανθρώπων σε φιλόξενο περιβάλλον, υπό το οποίο οι στοιχειωδέστερες των αναγκών τους μπορούν να εξυπηρετηθούν με επάρκεια και αξιοπρέπεια.

Οι ανάγκες σίτισης, στέγασης, διαβίωσης υπό όρους υγειονομικής επάρκειας και περίθαλψης όσων την έχουν ανάγκη, ούτε στις λάσπες της Ειδομένης, ούτε στο λιμάνι του Πειραιά μπορούν να ικανοποιηθούν.

Αντίθετα, η συνεχιζόμενη παραμονή αυτών των χιλιάδων ανθρώπων υπό τις παραπάνω συνθήκες οδηγεί σε ένταση και βεβαίως σε εκδηλώσεις βίας «δι’ ασήμαντον αφορμή»…

Υπό αυτό το πρίσμα και στον βαθμό που -δικαίως- η κυβέρνηση δεν επιθυμεί τον πειθαναγκασμό τους, είναι απορίας άξιο γιατί δεν προστρέχει στην πειθώ, ώστε να τους καταστήσει σαφές πως είναι προς το δικό τους συμφέρον να συναινέσουν στη μετεγκατάστασή τους.

Η πολιτική των «ανοικτών συνόρων» και του αμέριμνου κράτους, καλώς ή κακώς, οδήγησε στο κλείσιμο του Βαλκανικού Διαδρόμου και στον εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων στα εδάφη μας.

Αν μη τι άλλο, το γεγονός αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί κατά τρόπο αποτελεσματικό, με ή χωρίς την προτροπή της ομάδος των «53», η οποία καλεί την κυβέρνηση να κάνει τη δουλειά της, όταν και η ίδια ανήκει στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία που τη στηρίζει…