Τρίτη και φαρμακερή...

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ο χρόνος δεν είναι μόνον χρήμα.

Για την οικονομία είναι και ψυχολογία αλλά και «δυναμική» ή το λεγόμενο «momentum», που αν το χάσεις, τότε όλο το «έργο» πάει πίσω και ανοίγει η πόρτα για κινδύνους κάθε λογής...

Υπό «κανονικές συνθήκες» και βάσει των δεσμεύσεων της χώρας, η πρώτη αξιολόγηση του τρίτου μνημονίου όφειλε να είχε ολοκληρωθεί από πέρυσι και στα κρατικά ταμεία να είχε ήδη εισρεύσει η δόση των 5,7 δισ. ευρώ.

Αντ' αυτού, άρχισε τον Φεβρουάριο με επίκεντρο το γνωστό κεντρικό αθηναϊκό ξενοδοχείο και διήρκεσε περίπου δέκα ημέρες, για να διακοπεί στη συνέχεια και να ξαναρχίσει τον Μάρτιο, με διάρκεια λιγότερη από δύο εβδομάδες, με την επίκληση της αργίας του Πάσχα των καθολικών...

Ο «τρίτος γύρος» της αξιολόγησης προβλέπεται να αρχίσει στις 4 Απριλίου και μολονότι η κυβέρνηση εμφανίζεται διατεθειμένη να δώσει «γη και ύδωρ», προσθέτοντας στις πλάτες των φορολογουμένων ένα νέο και ιδιαίτερα βαρύ φορτίο μέτρων συνολικού ύψους 5,4 δισ. ευρώ -το κυριότερο τμήμα των οποίων αφορά άμεσους και έμμεσους φόρους-, εξακολουθεί να επικρατεί αβεβαιότητα σχετικά με την επιτυχή ολοκλήρωσή της.

Όλα αυτά, δε, την ίδια ώρα που ο φίλτατος υπουργός επί των Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει ήδη προειδοποιήσει ότι εάν η αξιολόγηση τραβήξει έως την περίοδο Απριλίου-Μαΐου, τότε «καήκαμε»...

«Καήκαμε» όχι μόνον διότι έτσι ξανανοίγει η προφανώς άτοπη και διόλου ευφυής συζήτηση για το τι θα πληρώσει το κράτος (μισθούς και συντάξεις ή το χρέος), αλλά κυριότερα διότι εντείνεται η αβεβαιότητα τόσο για το νομισματικό μέλλον της χώρας, όσο και για τον χρόνο εξόδου της από την ύφεση και την κρίση που τη μαστίζουν.

Όσο δεν αίρεται αυτή η αβεβαιότητα, δε, επενδύσεις ας μην περιμένουμε....

Υπό το πρίσμα αυτό, ο τρίτος γύρος των διαπραγματεύσεων με τους λεγόμενους «θεσμούς» για την αξιολόγηση της υλοποίησης των συμβατικών υποχρεώσεων που ανέλαβε η χώρα μας ώστε να εξασφαλίσει τη χρηματοδότησή της, οφείλει αυτή η φορά να ολοκληρωθεί επιτυχώς και μάλιστα δίχως περαιτέρω καθυστερήσεις.

Εάν, μάλιστα, ευσταθούν οι πληροφορίες ότι στο φορολογικό και το ασφαλιστικό έχει ήδη εξασφαλιστεί συναίνεση μεταξύ των δύο πλευρών και ότι το μόνον πραγματικά ακανθώδες ζήτημα που απομένει αφορά στα «κόκκινα δάνεια» και στο πολιτικό κόστος που συνεπάγεται η όποια λύση επιλεγεί για τη «διευθέτησή» τους, τότε, τυχόν προσπάθεια αποφυγής αντιμετώπισης του ζητήματος θα μπορούσε να διακυβεύσει ολόκληρη την προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας.

Ακόμη και η περίπτωση «σαλαμοποίησης» ή τμηματικής διαχείρισης της ροής της χρηματοδότησης, με την παραπομπή του ζητήματος των «κόκκινων δανείων» για έναν περισσότερο πρόσφορο χρόνο, θα παρέτεινε το καθεστώς αβεβαιότητας σε ολόκληρη την οικονομία και βεβαίως στο τραπεζικό σύστημα, διευρύνοντας την ιδιότυπη κατάσταση «ομηρείας» στην οποία αυτό βρίσκεται σήμερα.

«Τέταρτος» γύρος διαπραγματεύσεων και νέα παράταση της αβεβαιότητας δεν πρέπει να υπάρξει.

Οι κρουνοί της χρηματοδότησης οφείλουν να ανοίξουν ξανά για το κράτος από τους εταίρους και δανειστές του, η συζήτηση για το χρέος να αρχίσει, οι κεφαλαιακοί περιορισμοί να τερματιστούν και τα πιστωτικά ιδρύματα να αφεθούν να αντιμετωπίσουν κατά τον προσήκοντα τραπεζικό τρόπο τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια.

Ο τροχός έχει ήδη εφευρεθεί και δεν χρειάζεται να τον εφεύρουμε εκ νέου.

Αυτό που απαιτείται είναι σύνεση, μεθοδικότητα και ειλικρίνεια, ώστε να διαχωριστεί η ήρα από το στάρι μεταξύ όσων αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να αποπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και να παρασχεθούν οι κατάλληλες τραπεζικές λύσεις, ώστε το νερό να αρχίσει και πάλι να κυλάει στο αυλάκι.

Ούτως ή άλλως, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι αρκούντως κεφαλαιοποιημένο και πλέον πρέπει να βάλει το ίδιο στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης τις λύσεις που προτείνει για την αντιμετώπιση ενός ζητήματος το οποίο ταλανίζει σήμερα ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

Πρέπει, όμως, και η κυβέρνηση να το αφήσει να αναλάβει αυτή την ευθύνη...