Λύσεις… πριν χαθεί ο έλεγχος!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε όλα τα μέτωπα ο έλεγχος δείχνει να χάνεται.

Στην κλειστή -πλέον- συνοριακή διάβαση της Ειδομένης επαληθεύονται τα χειρότερα σενάρια.

Επαληθεύεται ακριβώς αυτό για το οποίο, αν και προειδοποιούσε εδώ και καιρό η κυβέρνηση, εμφανίζεται σήμερα απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει.

Στην οικονομία, η αξιολόγηση του μνημονίου δείχνει να έχει βαλτώσει, φέρνοντας στο προσκήνιο, για ακόμη μια φορά, τους χειρότερους φόβους για την οικονομική, νομισματική και συνολικότερη πορεία της χώρας.

Στην ίδια την Ευρώπη, ποτέ στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών δεν ήμασταν τόσο κοντά σε οπισθοχωρήσεις τέτοιου είδους ή μεγέθους, με χώρες-μέλη να «αναζητούν» ξανά τα εθνικά τους σύνορα.

Σε όλα αυτά πρέπει να μπει ένας φραγμός, πριν είναι αργά. Πριν οι εξελίξεις αποκτήσουν μια αναπότρεπτη δυναμική και αποδειχθούν σαρωτικές.

Η Ελλάδα, καλώς ή κακώς, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτής της τερατώδους κρίσης και σε αυτήν «πέφτει» ένα σημαντικό μερίδιο διαχείρισης και υπέρβασής της.

Δεν είναι μια κρίση που μπορεί να λύσει μόνη της, προφανώς. Όμως, τμήματα της συνολικής εξίσωσης την αφορούν άμεσα και οφείλει να τα χειριστεί με ίδιες δυνάμεις.

Η υπόθεση της αξιολόγησης, ίσως, «σκοντάφτει» σε διαφωνίες μεταξύ των Ευρωπαίων εταίρων μας και του ΔΝΤ, όμως, τις επιπτώσεις τυχόν παρεκτροπής εμείς θα τις υποστούμε και άρα εμείς οφείλουμε να ελαχιστοποιήσουμε το ενδεχόμενο μιας εξέλιξης του είδους αυτού.

Η Κύπρος είχε απέναντί της ακριβώς τους ίδιους συνομιλητές, όμως, τα κατάφερε και σήμερα βγαίνει από τη στενωπό και μάλιστα δίχως να έχει εξοντώσει τους συνεπείς φορολογούμενούς της, στη διάρκεια της διαδικασίας αυτής…

Στην Ελλάδα εμφανιζόμαστε να πηγαίνουμε ανάποδα, εξοντώνοντας κατά τρόπο συστηματικό όσους μπορούν ακόμη να βάζουν το χέρι στην τσέπη και ταυτόχρονα, βυθιζόμενοι ακόμη βαθύτερα στην κρίση και την αβεβαιότητα.

Η συζήτηση, πλέον, αφορά μόνον νέους φόρους για όσους ήδη πληρώνουν και νέες περικοπές για τους συνταξιούχους. Την υπόθεση «μεταρρυθμίσεις», δε, φαίνεται να την έχουμε ξεχάσει, πλην αυτής που αφορά στο ασφαλιστικό, η οποία -και πάλι- εμφανίζεται βαλτωμένη…

Τέταρτο μνημόνιο, ας μη γελιόμαστε, δεν θα υπάρξει. Όχι μόνον διότι ουδείς θα είναι πρόθυμος να μας εμπιστευτεί ξανά, αλλά, κυριότερα, διότι η Ευρώπη ίσως να μην είναι πια όπως τη γνωρίζαμε…

Η ασυμφωνία για τηνδιαχείριση του μεταναστευτικού - προσφυγικού προβλήματος δεν απειλεί μόνον την ευρωζώνη, όπως είπε χθες η φιλτάτη κα Μέρκελ, αλλά τις ίδιες τις βάσεις του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

«Αν διαλυθούμε ξανά σε μικρότερες χώρες, ένα κοινό νόμισμα θα είναι πολύ δύσκολο», ομολόγησε ενώ αναφερόμενη στις χώρες του Βίζεγκραντ και βεβαίως την Αυστρία τόνισε πως «αυτό που βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες, με συγκεκριμένες χώρες να χαράσσουν τη δική τους πορεία σε ζημία μιας άλλης χώρας, όπως η Ελλάδα -αυτός δεν είναι ο ευρωπαϊκός τρόπος»…

Αυτόν τον «ευρωπαϊκό τρόπο», όμως, η Ευρώπη πρέπει να τον ξαναβρεί.

Οφείλει, σε αυτές τις στιγμές κρίσης, να θυμηθεί τους λόγους ύπαρξής της, που δεν είναι άλλοι από τις τραγικές συνέπειες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την ανάγκη αποτροπής μιας ενδεχόμενης επανάληψής τους.

Σε τι διαφέρουν οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που προσπαθούν να ξεφύγουν σήμερα από τον πόλεμο ο οποίος μαίνεται στις πατρίδες τους, από τους εκατοντάδες χιλιάδες που έκαναν ακριβώς το ίδιο στο ξέσπασμα και στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου;

Αν αυτή την κρίσιμη ώρα η Ευρώπη δεν βρει την ιστορική της μνήμη, σύντομα ίσως είναι αργά…