Δεν είναι απλά.. μια «μπόρα»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι λύνονταν, σήμερα κιόλας, ως διά «μαγείας», οι δύο κρίσεις με τις οποίες είναι αντιμέτωπη η Ελλάδα -προσφυγικό και αξιολόγηση-, πού ακριβώς θα βρισκόταν η χώρα μας;

Με την κυριότερη «βιομηχανία» της, τον τουριστικό κλάδο, να ετοιμάζεται τουλάχιστον για ένα «γερό χτύπημα» και τη λοιπή οικονομική δραστηριότητα να παραπαίει ελέω κεφαλαιακών περιορισμών, πιστωτικής ασφυξίας και απουσίας ζήτησης, ποιες είναι οι ελπίδες εξόδου από την ύφεση το τρέχον έτος, αν όχι μηδαμινές;

Πολύ περισσότερο, με τα βόρεια σύνορα κλειστά και με τον αριθμό των «εγκλωβισμένων» μεταναστών και προσφύγων να αυξάνεται καθημερινά αλλά και με την αβεβαιότητα που γεννά η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης του μνημονίου από εταίρους και δανειστές, πόσο μακριά βρίσκεται η Ελλάδα από τον κίνδυνο μίας συνολικότερης αποσταθεροποίησης;

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.

Εάν η υπόθεση της αξιολόγησης δεν ολοκληρωθεί άμεσα και εάν δεν ανοίξει, για ακόμη μία φορά, ο κρουνός της χρηματοδοτικής στήριξης εκ μέρους των εταίρων και δανειστών μας, ώστε να εξυπηρετηθούν οι κάθε λογής «υποχρεώσεις» μας, όχι μόνο θα κορυφωθεί ξανά η αβεβαιότητα για την οικονομική και νομισματική πορεία του τόπου, αλλά θα βρεθούμε πάλι πρόσωπο με πρόσωπο με το «φάντασμα» της χρεοκοπίας.

Μίας χρεοκοπίας, η οποία, αυτή τη φορά, είναι ιδιαίτερα πιθανό να συνοδεύεται από σαφώς δυσμενέστερες εξελίξεις.

Αντίστοιχα, με την προσφυγική-μεταναστευτική κρίση να μετεξελίσσεται ταχύτατα σε ανθρωπιστική αλλά και κοινωνική, πόσο απέχουμε από φαινόμενα που ουδεμία χώρα μπορεί να αντέξει;

Το διακύβευμα των στιγμών είναι σαφέστατα εθνικό και δεν αφορά μόνο στο παρόν αλλά στη συνολική πορεία της χώρας και των συμφερόντων της.

Όσοι κρατούν, λοιπόν, τα ηνία του τόπου οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να μπει ένα τέλος στη «ζημιά».

Αυτός ο τόπος πρέπει να σταθεί ξανά στα πόδια του και αυτό μπορεί να γίνει μόνο εάν κλείσουν, ένα ένα, τα μέτωπα με τα οποία είναι σήμερα αντιμέτωπος.

Στο προσφυγικό - μεταναστευτικό ζήτημα, ανεξάρτητα από τη στάση που τηρούν οι χώρες του Βίζενγκραντ και η Αυστρία -ή ακόμη και η λοιπή ΕΕ-, η Ελλάδα οφείλει να παρουσιάσει ένα συντονισμένο και αποτελεσματικό πρόσωπο, ανταποκρινόμενη όχι μόνο στις διεθνείς υποχρεώσεις της, αλλά κυριότερα σε αυτές που απορρέουν από την ύπαρξή της ως ενός πολιτισμένου και συντεταγμένου κράτους.

Ας μην περιμένουμε να κηρυχθεί η νότια Αττική ή ολόκληρος ο νομός ή ακόμη και η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αλλά ας σπεύσουμε να προσφέρουμε ένα χέρι ανθρωπιάς σε όσους βρίσκονται σήμερα στα εδάφη μας και το έχουν ανάγκη, αντί να τους αφήνουμε να εξαθλιώνονται στους δρόμους, στις πλατείες και στα σύνορα της χώρας.

Αντίστοιχα, ας το πάρει, επιτέλους, απόφαση αυτή η κυβέρνηση ότι πρέπει να τιμήσει τις δεσμεύσεις που ανέλαβε πέρυσι το καλοκαίρι, ώστε να γλιτώσει η χώρα τη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ.

Σήμερα, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ούτε «πελάτες», ούτε «πολιτικό κόστος». Υπάρχει μόνο κρίση και μάλιστα γενικευμένη.

Η παρούσα κυβέρνηση κέρδισε πέρυσι τη μία εκλογική αναμέτρηση μετά την άλλη και κρατά νομίμως τα ηνία του τόπου.

Ανεξάρτητα από τη στάση που θα επιλέξει να τηρήσει η αντιπολίτευση -και δη η αξιωματική-, είναι ευθύνη της κυβέρνησης να οδηγήσει τον τόπο σε ασφαλές λιμάνι.

Η τρικυμία είναι ήδη σε πλήρη εξέλιξη και το ναυάγιο δεν θα αργήσει, εάν δεν υπάρξουν άμεσες και αποτελεσματικές πρωτοβουλίες.