Αλέξη κλείσε το deal και προχώρα…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η χώρα καλείται να διαλέξει σήμερα ανάμεσα από το κακό και το χειρότερο. Η επιλογή της οφείλει να είναι προφανής.

Ακόμη κι αν λάβουμε ως δεδομένο, ότι η πρόταση που έθεσαν ενώπιον της οι πιστωτές, όχι μόνον απέχει από τις εξαγγελίες ή τους στόχους που είχε θέσει η κυβέρνηση για την παρούσα διαπραγμάτευση, αλλά ότι είναι ιδιαίτερα δυσμενήςγια την άμεση πορεία της χώρας, παρόλα αυτά οφείλει να γίνει άμεσα αποδεκτή.

Εναλλακτική επιλογή δεν υπάρχει.

Η απουσία ενός επεξεργασμένου εναλλακτικού σχεδίου, το οποίο θα διασφάλιζε την πορεία του τόπου σε συνθήκες ελάχιστης ομαλότητας, καθιστά υποχρεωτική τη συμφωνία μας σε «αυτό» που μπορούμε να έχουμε.

Δίχως καν να εισέλθουμε στη φιλολογία περί της ακρίβειας των λεγομένων ή των διεκδικήσεων εκατέρωθεν, το μόνο ασφαλές συμπέρασμα από την διαδικασία διαπραγμάτευσης που εξελίσσεται ενώπιον μας, είναι ότι δίχως συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές της, η Ελλάδα θα είναι επί ξύλου κρεμάμενη, δεδομένων των χρονικών περιθωρίων που αντιμετωπίζει έως το τέλος του μήνα.

Αντίθετα, η εξασφάλιση ακόμη και μιας κακής συμφωνίας θα ήρε την παρούσα αβεβαιότητα και τις ενδεχόμενες επιπτώσεις μιας άτακτης χρεοκοπίας ενώ θα προσέφερε σε όσους κρατούν τα ηνία του τόπου τη δυνατότητα να υλοποιήσουν τους όποιους σχεδιασμούς τους σε μεταγενέστερο χρόνο.

Τα μηνύματα εκ μέρους των εταίρων και δανειστών είναι συνεχή και αποτυπώθηκαν χθες τόσο στις παρεμβάσεις του ΔΝΤ, διαμέσου του κ. Ο.Μπλανσάρ, όσο και του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου Μ.Σούλτς.

Διευθέτηση του ελληνικού ζητήματος δίχως να υπάρξει και αντίστοιχη του δημόσιου χρέους αλλά και της δυνατότητας ανάπτυξης της χώρας είναι αδύνατη και το γεγονός αυτό είναι σαφές προς όλες τις πλευρές.

Το ΔΝΤ το διατυμπανίζει και οι ευρωπαϊκοί «θεσμοί» που αντιστέκονται στο ενδεχόμενο, καθώς θα σημάνει ότι θα υποχρεωθούν σε ζημίες, έχουν ήδη αντιληφθεί ότι δίχως μια επαναδιευθέτηση του χρέους λύση δεν θα υπάρξει.

Ούτως ή άλλως, το έχουν ήδη αποδεχθεί με την απόφαση του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012 και απλώς έλπιζαν ότι στο μεταξύ χρονικό διάστημα η ανάπτυξη θα είχε επιστρέψει στην Ελλάδα και ως εκ τούτου οι ανάγκες αυτής της νέας διευθέτησης θα ήταν λιγότερο οδυνηρές για τους ίδιους.

Καλώς ή κακώς διαψεύστηκαν.

Όπως, επίσης καλώς ή κακώς, διαψεύστηκαν και όσοι υποστήριζαν ότι η χώρα θα μπορούσε να απεκδυθεί των δεσμεύσεών της και να σχίσει με έναν νόμο και ένα άρθρο το μνημόνιο.

Σε επίπεδο ρητορικής, ίσως, το έπραξε, όμως στην πραγματικότητα σήμερα βρίσκεται σε σαφώς δυσμενέστερη θέση εκείνης που βρισκόταν την περίοδο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2014, οπότε συζητούσε επί του διαβόητου “e-mail” Χαρδούβελη…

Η οικονομία έχασε την όποια δυναμική της, το δημοσιονομικό και το χρηματοδοτικό κενό διευρύνθηκαν και η αξιοπιστία της χώρας βρέθηκε στο ναδίρ, με το Grexit να μονοπωλεί για μια ακόμη φορά τις πρώτες σελίδες του διεθνούς Τύπου.

Είναι καιρός να «γράψουμε τις ζημιές μας» και να προχωρήσουμε…

Όσοι επιλέγουμε να εθελοτυφλούμε και να παίζουμε με το μέλλον της χώρας, τόσο περισσότερο πλησιάζει το σημείο πέραν του οποίου δεν θα έχουμε άλλη επιλογή παρά τα «βράχια».

Οι απώλειες και οι ζημίες για τους πιστωτές της χώρας ίσως είναι βαριές, όμως, για εμάς θα είναι αφόρητες.

Υπό το πρίσμα αυτό, η κυβέρνηση οφείλει να υλοποιήσει ό,τι μπορεί από την λαϊκή εντολή που έλαβε την 25η Ιανουαρίου, η οποία σαφέστατα δεν αφορούσε τη ρήξη, αλλά την επίτευξη συμφωνίας…