Η πρώτη ανάγνωση του εκλογικού αποτελέσματος

Βάσει της εκτίμησης του εκλογικού αποτελέσματος, όπως αυτό αποτυπώθηκε από την εταιρεία Singular, το προβάδισμα 3,9% που εμφανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ (26,7%), έναντι της ΝΔ (22,8%), οφείλει να εκληφθεί ως μια σαφής αποδοκιμασία της ακολουθούμενης κυβερνητικής πολιτικής. Οικονομικής ή άλλης.

Μολονότι η ακριβής διαφορά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ παραμένει ακόμη ασαφής, ενόψει της οριστικοποίησης του εκλογικού αποτελέσματος, όλα κατατείνουν στο ότι δύσκολα θα μπορούσε να ερμηνευτεί με διαφορετικό τρόπο, υπό το φως του ποσοστού που είχαν λάβει τα δύο κόμματα στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου 2012 (ΝΔ 29,66% και ΣΥΡΙΖΑ 26,9%), ακόμη κι αν προσμετρηθεί ότι ο χαρακτήρας της κάλπης εκείνης ήταν διαφορετικός από τον σημερινό.

Ακόμη, παρά την διαμόρφωσή του στο επίπεδο του 8,1%, ήτοι σαφώς υψηλότερα του επιπέδου στο οποίο το τοποθετούσαν οι δημοσκοπήσεις έως και πριν λίγες ημέρες, το ποσοστό της ΕΛΙΑ αν και καταδεικνύει την περαιτέρω απώλεια ερείσματος του ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία, (12,28% στις εκλογές Ιουνίου 2012) καθιστά σαφή την ύπαρξη ενός «σκληρού πυρήνα» του συγκεκριμένου κόμματος, διόλου αμελητέου εκλογικά, ο οποίος ξεπερνά την τιμωρητική διάθεση που επιφυλάσσει για το κόμμα αυτό ένα μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος.

Κατά συνέπεια το μήνυμα της παρούσας κάλπης, αν και απορριπτικό της ακολουθούμενης κυβερνητικής πολιτικής δεν συνιστά, τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση, λόγο ικανό να απειλήσει την κυβερνητική σταθερότητα.

Πολλώ δε μάλλον, υπό το φως του αναμενόμενου αποτελέσματος της αυτοδιοικητικής κάλπης, το οποίο εκτιμάται ως ενισχυτικό του κυβερνητικού συνασπισμού.

Αντίστοιχα, στο βαθμό που επαληθευτεί η αύξηση της επιρροής της Χ.Α., (9,3%) το γεγονός τούτο οφείλει να εκληφθεί και ως μια αποτύπωση της περαιτέρω πόλωσης που εμφανίζει το εκλογικό σώμα της χώρας και κατά προέκταση η Ελληνική κοινωνία.

Μιας κοινωνίας η οποία εμφανίζεται να βαδίζει σε τόσο θολά νερά όσο αυτά που θέτει φερ’ειπείν, ένα πρωτοεμφανιζόμενο πολιτικό κόμμα όπως το Ποτάμι, το οποίο παρά την ασάφεια που χαρακτηρίζει την πολιτική του τοποθέτηση ή τις ακριβείς του θέσεις, κατορθώνει να εξασφαλίσει ποσοστό 6,7% της ψήφου.

Αντίστοιχα, η σαφής υποχώρηση του ποσοστού τόσο των Ανεξαρτήτων Ελλήνων (3,4%) και πολύ κυριότερα της ΔΗΜΑΡ (1,3%), έναντι του επιπέδου στο οποίο είχαν διαμορφωθεί στην εκλογική αναμέτρηση του Ιουνίου 2012 (7,51% και 6,25%, αντίστοιχα) είναι ενδεικτικά αφενός του κλίματος πόλωσης της κοινωνίας και αφετέρου της υποχώρησης της κεντροαριστεράς, όπως αυτή αντιπροσωπεύεται από τη ΔΗΜΑΡ.

Υπό το φως των παραπάνω είναι ακόμη νωρίς στην εκλογική νύχτα για ευρύτερα πολιτικά συμπεράσματα , δεδομένου, ιδίως, ότι ακόμη και η ιδέα της «αυτοδυναμίας» συνιστά, παρελθόν για την πολιτική σκηνή της χώρας, τουλάχιστον υπό τις παρούσες συνθήκες…