Τέτοια «ήττα» έχει σίγουρα πολλούς… πατεράδες!

Η αγορά δείχνει να ξεπερνά το σοκ από την υπόθεση ΕΤΕ-Eurobank, όχι όμως οι εμπλεκόμενοι, που άρχισαν το παιχνίδι του... μουντζούρη. Τα μεγαλεπήβολα σχέδια, η αλαζονική συμπεριφορά και οι παλιές συνήθειες.

Δημοσιεύθηκε: 10 Απριλίου 2013 - 07:48

Γιώργος Παπανικολάου [email protected]

Τέτοια «ήττα» έχει σίγουρα πολλούς… πατεράδες!

Όσοι επιχειρούν αυτήν την ώρα να παίξουν το παιχνίδι του μουντζούρη για το ναυάγιο στη συνένωση της ΕΤΕ με τη Eurobank παίζουν με τη φωτιά. Υποδαυλίζουν ένα θέμα που η αγορά δείχνει -ευτυχώς- να το έχει αφήσει πίσω της μετά το αρχικό σοκ.

Σε αυτήν τη φάση εκείνο που προέχει είναι να μην εκμηδενιστεί η έτσι κι αλλιώς απεγνωσμένη προσπάθεια των δύο τραπεζών να συγκεντρώσουν το 10% ιδιωτικής συμμετοχής προκειμένου να μην περάσουν στον πλήρη έλεγχο του ΤΧΣ.

Άλλωστε, όσο κι αν προσπαθήσουν κάποιοι να φορτώσουν την ευθύνη για το ναυάγιο σε μια συγκεκριμένη πλευρά, ή σε κάποιους κατώτερους γραφειοκράτες, είναι εξόφθαλμο ότι μια «ήττα» αυτού του μεγέθους έχει πολλούς και σημαντικούς… πατεράδες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα γεγονότα της Κύπρου σηματοδότησαν μια δραστική αλλαγή σε ό,τι αφορά τη στρατηγική της τρόικας στο θέμα των τραπεζικών διασώσεων. Από τα bail out, που πληρώνουν οι φορολογούμενοι, πέρασε στα bail in, όπου πληρώνουν οι καταθέτες. Κι αυτή η αλλαγή επέφερε δραστικές μεταβολές στη στάση τους απέναντι στο εγχείρημα

Από εκεί και πέρα, όμως, είναι προφανές, όπως θα έλεγαν οι παλαιότεροι, ότι η ελληνική πλευρά σχεδόν συνολικά… «πήγαινε με την κερένια μύτη».

Οι αιτιάσεις της τρόικας υπήρχαν εδώ και καιρό. Θεωρήθηκαν χλιαρές, παρότι τα ερωτήματα που έθεταν για τη συγχώνευση είχαν ουσία και υπόσταση. Ως και την τελευταία στιγμή, δηλαδή μετά τα γεγονότα στην Κύπρο, οι ενστάσεις αντιμετωπίστηκαν στη λογική ότι είναι «πολιτικά» επιλύσιμες, παρότι υπήρχαν σαφείς ενδείξεις για το αντίθετο. Παλιά κακή συνήθεια, που φαίνεται να διατηρείται στους κόλπους της κυβέρνησης.

Ορισμένοι μάλιστα φαίνεται ότι κινήθηκαν με μεγάλη δόση αλαζονείας νομίζοντας ότι στην περίπτωση της Εθνικής, με τον ιδιαίτερο συμβολισμό, τη βαριά ιστορία, τη μεγάλη επίδραση στην οικονομία και την έμμεση αλλά εμφανή κρατική επιρροή ακόμη και η τρόικα θα βάλει νερό στο κρασί της.

Είχαν το μεγαλεπήβολο σχέδιο να δημιουργήσουν πανίσχυρο τραπεζικό πυλώνα με τη σφραγίδα του κράτους, είτε συμμετείχαν ιδιώτες είτε όχι.

Ως παράδειγμα και μόνο αυτής της αντίληψης, που... συνεχίζεται, σημειώνω χθεσινές δηλώσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου ότι το ζήτημα της συγχώνευσης δεν έχει πάρει οριστική απάντηση κι ότι «με κορμό την Εθνική χρειάζεται ένας πυλώνας δημόσιου συμφέροντος σε επαφή με τα συμφέροντα της οικονομίας».

Προφανώς, δεν έχει ακόμη καταλάβει ότι αν μια τράπεζα περάσει στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, είτε είναι μικρή, είτε μεγάλη, θα είναι πρακτικά υπό τον στρατηγικό έλεγχο των δανειστών μας, έως ότου περάσει σε άλλα χέρια μέσα σε διάστημα το πολύ πέντε ετών, πιθανώς και πολύ συντομότερα!

ΥΓ.: Υποπτεύομαι ότι από αυτήν την υπόθεση θα προκύψουν και δικαστικές επιπλοκές σε ό,τι αφορά τους μετόχους που έδωσαν Eurobank και πήραν ΕΤΕ, αλλά για το θέμα αυτό θα επανέλθουμε. Πολλά θα εξαρτηθούν κι από το πώς θα εξελιχτεί η διαδικασία των ανακεφαλαιοποιήσεων στις δύο τράπεζες.

Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.