Πώς οι τραπεζίτες έγιναν… σπρίντερ

Η σημασία του mega deal για αγορά και… τρόικα. Πώς το «μοναδικό» χαρακτηριστικό της Eurobank, η εμπειρία του παρελθόντος και η συγκυρία έκλεισαν τη συμφωνία «στα γρήγορα». Οι νέοι πυλώνες του κλάδου.

Δημοσιεύθηκε: 6 Οκτωβρίου 2012 - 00:38

Γιώργος Παπανικολάου [email protected]

Σε καθοριστικό παράγοντα για τη σφράγιση του deal μεταξύ της Εθνικής και της Eurobank, αλλά και την ταχεία υλοποίησή του αναδεικνύεται το γεγονός ότι η οικογένεια Λάτση και το ομώνυμο ίδρυμα κατέχουν ποσοστό 43,6% της τελευταίας.

Δεδομένου ότι το 43,6% ως «μπλοκ» έχει ήδη δεσμευτεί, ανεξαρτήτως του ποσοστού των λοιπών μετόχων που θα αποδεχτούν τη δημόσια πρόταση, ο έλεγχος της Eurobank περνά στην Εθνική. Ακόμη και στη -θεωρητική- περίπτωση όπου το διοικητικό συμβούλιο της Eurobank θα απέρριπτε τη συγκεκριμένη πρόταση ως ασύμφορη.

Η διαδικασία αυτή απέχει παρασάγγας από αυτήν που ακολουθήθηκε στις δύο προηγούμενες -και αποτυχημένες- προσεγγίσεις της Εθνικής και της Eurobank με την Alpha Bank

Κι επιτρέπει ουσιαστικά τη μεταφορά του ελέγχου της Εurobank στην ETE μέσα σε διάστημα μερικών εβδομάδων. Το πιθανότερο είναι ότι κάποιοι εκ των μετόχων της Eurobank δεν θα παραδώσουν τις μετοχές τους στο πλαίσιο της δημόσιας προσφοράς, αναμένοντας ενδεχομένως και την πρόταση συγχώνευσης που θα ακολουθήσει, χωρίς όμως αυτό να επηρεάζει το deal.

Η πραγμάτωση του οποίου χωρίς προβλήματα και με ταχύτητα «επιβάλλετο» λόγω όχι μόνο της πικρής γεύσης που άφησαν στο εσωτερικό και στο εξωτερικό οι δύο προαναφερθείσες απόπειρες αλλά και της κρίσιμης συγκυρίας, σε σχέση με τους δανειστές μας, καθώς η συνένωση στις κορυφές του τραπεζικού τομέα θεωρείται αφ' εαυτής «δείγμα» της προσαρμογής της χώρας στις διεθνείς παραινέσεις, εν όψει της δόσης, αλλά και της ανακεφαλαιοποίησης των συστημικών τραπεζών.

H ίδια η συνένωση ΕΤΕ-Eurobank θα πάρει αρκετούς μήνες για να ολοκληρωθεί ακόμη και στο τυπικό της σκέλος. Ωστόσο, αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι εξελίξεις στον τραπεζικό τομέα, από πρακτικής πλευράς, έχουν πια κλειδώσει. Με έναυσμα την απόκτηση του «υγιούς» τμήματος της Αγροτικής από την Πειραιώς κι εν συνεχεία την ανακήρυξη της Alpha ως προτιμητέου επενδυτή από την Credit Agricole, τέθηκε σε κίνηση μια διαδικασία που, ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια «συζητείτο και προωθείτο» χωρίς αποτέλεσμα, τώρα δείχνει έτοιμη να ολοκληρωθεί στα βασικά της σκέλη, μέσα σε χρόνο-ρεκόρ.

Από τη στιγμή όπου η Alpha «έκλεισε» την Εμπορική, η καραμπόλα ήταν περίπου αναπόφευκτη. Εάν δεν τα έβρισκαν, η ΕΤΕ και η Eurobank θα έπρεπε να αναμετρηθούν στη διεκδίκηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Κι ο χαμένος θα έμενε πλέον να προσπαθεί να προσεταιριστεί πολύ μικρότερες οντότητες (η Millennium, πιθανώς οι ελληνικές δραστηριότητες μιας κυπριακής τράπεζας), με τη Εurobank όμως να έχει το ρίσκο της κρατικοποίησης σε πολύ διαφορετικά επίπεδα σε σχέση με την -κρατικά ελεγχόμενη- ΕΤΕ.

Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις, το τοπίο ξεκαθαρίζει, έχοντας πολύ λιγότερους παίκτες, αλλά με σαφώς μεγαλύτερο μέγεθος.

Η «νέα» Πειραιώς περιλαμβάνοντας την Αγροτική και (σύντομα) τη Γενική δείχνει ότι μπορεί να πιάσει με άλλον πλέον αέρα τον πήχη της παραμονής στον ιδιωτικό τομέα. Η Αlpha αποκτά την Εμπορική και με το Κατάρ στο μετοχολόγιό της φαίνεται να εξασφαλίζει με σχετική άνεση το ίδιο αποτέλεσμα, ενώ η «νέα» Εθνική Τράπεζα εξελίσσεται σε μεγαθήριο του χώρου, υπό τον έλεγχο κρατικής διοίκησης, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα.

Ασφαλώς, σύντομα θα πέσουν στο τραπέζι τα επόμενα «έπαθλα», με κορυφαίο το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, και ερώτημα είναι αν το νέο σχήμα της ΕΤΕ, λόγω του ήδη πολύ μεγάλου μεγέθους του, θα παίξει ρόλο στη διεκδίκηση.

Ωστόσο, οι βασικοί πυλώνες έχουν πια συγκροτηθεί. Απομένουν τα «συμπληρώματα».

Μπορεί να μην είναι οι «2,5 τράπεζες» που έχει περιγράψει από χρόνια ο Γιάννης Κωστόπουλος της Alpha Bank, αλλά οι μεγάλοι γίνονται πια τρεις, με τους δύο εξ αυτών να έχουν «προδιαγεγραμμένη» την ισχυρή παρουσία ξένων μετόχων στην επόμενη μετοχική τους σύνθεση.

Η «ουρά» αυτών των εξελίξεων αφορά βεβαίως και τους εργαζόμενους στον τραπεζικό τομέα, καθώς το μέγεθος των συνενώσεων, σε συνδυασμό με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην οικονομία, προδιαγράφει «συνέργειες» που θα γίνουν αργά ή γρήγορα αισθητές σε κεντρικούς μηχανισμούς και δίκτυα σε όλο το εύρος της ιεραρχίας.

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.