ΔΕΗ και ΟΤΕ το ίδιο… συνδικάτο!

Ο κ. Φωτόπουλος και οι όμοιοί του εκφράζουν πλέον το παρελθόν από το οποίο η Ελλάδα παλεύει να ξεφύγει. Εκπροσωπούν έναν χορό προνομίων και παροχών, εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Και πρέπει επιτέλους να αποκαθηλωθούν.

Δημοσιεύθηκε: 27 Ιουνίου 2011 - 07:52

Γιώργος Παπανικολάου [email protected]

Οι χειρότεροι φόβοι του κ. Φωτόπουλου γίνονται, δυστυχώς γι' αυτόν, πραγματικότητα. Οι μέρες της ασύστολης συνδιαλλαγής των συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ με την εκάστοτε πολιτική εξουσία, την οποία αποκάλυψε το Εuro2day.gr με σειρά δημοσιεύματα, τελειώνουν. Μαζί τους τελειώνουν και ο χορός των ειδικών προνομίων, ο πακτωλός των χρημάτων και η ιδιότυπη «εξουσία» των εργατοπατέρων της.

Γνωρίζουμε τι βλέπει ο κ. Φωτόπουλος και τρομάζει. Τους συναδέλφους εργατοπατέρες στην ΟΜΕ-ΟΤΕ, που με την Deutsche Telekom πλέον στο τιμόνι έρχονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα.

Επιστροφή στις 40 ώρες εργασίας, στο ωράριο δηλαδή όλου του υπόλοιπου κόσμου της εργασίας, άρση της… μονιμότητας («κεκτημένο» κι αυτό στις μεγάλες ΔΕΚΟ του παρελθόντος) και κατάργηση ανήκουστων επιδομάτων, όπως αυτό της… θέρμανσης κινητήρα σε όσους οδηγούν υπηρεσιακό αυτοκίνητο!

Στο μεταξύ, δέσμια του μονοπωλίου της ΔΕΗ, η κοινή γνώμη παρακολουθεί τον κ. Φωτόπουλο να της κόβει το ρεύμα κατά το δοκούν, διότι… έτσι αποφάσισε, και διερωτάται: ποιος έχρισε τον κ. Φωτόπουλο αυτόκλητο υπερασπιστή του «δημόσιου» χαρακτήρα της ΔΕΗ, για τη διασφάλιση του κοινωνικού αγαθού που λέγεται ηλεκτρικό ρεύμα;

Ποιο δήθεν δημοκρατικό ή εργατικό δικαίωμα του επιτρέπει να στερεί αυτό το κοινωνικό αγαθό από τον ελληνικό λαό και τις ευπαθέστερες ομάδες του, κατεβάζοντας τους διακόπτες, όποτε δεν συμφωνεί με την πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης;

Η κοινωνία αντιλαμβάνεται απολύτως πλέον ότι τα κίνητρα του κ. Φωτόπουλου ουδόλως έχουν σχέση με την προστασία «της εταιρίας του λαού», από τυχόν ιδιωτικοποίηση, ή από την επιθυμία του για «φτηνό ρεύμα στον λαό». Τα ελατήρια είναι πολύ πιο ιδιοτελή.

Κι αν κρίνουμε και από τη συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων της ΔΕΗ στην απεργία, αυτό το έχουν καταλάβει και οι «συνάδελφοί» του (σ.σ. η λέξη εντός εισαγωγικών, διότι εκείνοι δουλεύουν πραγματικά, ενώ αυτός όχι. Συνάδελφοι του κ. Φωτόπουλου, χωρίς εισαγωγικά, είναι εδώ και πολύ καιρό οι άλλοι εργατοπατέρες).

Τα στοιχεία της ΔΕΗ δείχνουν ότι, από τους 22.000 εργαζομένους, στην απεργία των ημερών μετέχει μόλις το 18%, δηλαδή περίπου 4.000. Πολλοί δε και από αυτούς υποχρεώθηκαν να μην προσέλθουν στην εργασία τους καθώς ο «σκληρός πυρήνας» της μειοψηφίας έκλεισε τις πόρτες σε ορυχεία και ατμοηλεκτρικούς σταθμούς κι ανέλαβε την «περιφρούρηση».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο επόμενο διάστημα τα φαινόμενα των απεργιακών κινητοποιήσεων στον «ευρύτερο» δημόσιο τομέα μπορεί να ενταθούν σημαντικά. Πλουσιοπάροχα προνόμια δεκαετιών τίθενται σε κίνδυνο. Και κυρίως κινδυνεύουν χιλιάδες θέσεις εργασίας, που όμως ήταν εξαρχής πλασματικές και περιττές.

Θέσεις εργασίας που εφευρέθηκαν από τους κομματικούς μηχανισμούς, επιβλήθηκαν από τις πολιτικές εξουσίες και οδήγησαν στο άνευ όρων βόλεμα των εκάστοτε «ημετέρων». Όχι μόνο στον στενό δημόσιο τομέα αλλά και σε όλες ανεξαιρέτως τις δημόσιες επιχειρήσεις.

Ενδεικτική του τι γινόταν ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν (παρά τις εθελούσιες εξόδους που προηγήθηκαν) είναι η μελέτη που έγινε από τη διοίκηση του ΟΤΕ, σύμφωνα με την οποία ο πάλαι ποτέ Οργανισμός θα μπορούσε να λειτουργήσει σήμερα ακόμη και με περικοπή 2.000 ή και 2.500 υπαλλήλων!

Αναμφίβολα, η απαραίτητη εξάλειψη αυτών των φαινομένων θα δημιουργήσει κοινωνικούς κραδασμούς. Και είναι υποχρέωση του κράτους να προσπαθήσει να τους περιορίσει εξασφαλίζοντας κάποια περιθώρια προσαρμογής και ασφάλειας, ιδίως σε άτομα προχωρημένης ηλικίας. Όπως είναι και υποχρέωση των επιχειρήσεων να δείξουν αντίστοιχη κοινωνική ευαισθησία κατ' αναλογία των δυνατοτήτων τους.

Προς αυτήν την κατεύθυνση θα έπρεπε να κινούνται οι ενέργειες των συνδικαλιστών, ώστε να έχουν και την υποστήριξη της ευρύτερης κοινωνίας, που έτσι κι αλλιώς «πάσχει» απ' όσα συμβαίνουν στη χώρα μας - και μπορεί κάλλιστα να «συμπάσχει».

Εντούτοις, οι εργατοπατέρες που αναρριχήθηκαν στην κορυφή, εκμεταλλευόμενοι συνθήκες και συσχετισμούς που έχουν πάψει να υπάρχουν, δεν ενδιαφέρονται γι' αυτό.

Η μάχη τους είναι υπέρ της Ελλάδας που χρεοκόπησε, της Ελλάδας των ευνοημένων, των προνομιούχων, των κομματικών παιδιών ενός ανώτερου Θεού.

Γι' αυτό και θα τη χάσουν.

Οι εργαζόμενοι τους έχουν καταλάβει, η κοινωνία τους έχει ξεπεράσει. Και η πολιτική θα κάνει σύντομα το ίδιο.

Οι μέρες των Φωτόπουλων στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος, είτε στη ΔΕΗ, είτε στον ΟΤΕ, είτε αλλού, είναι -ευτυχώς- μετρημένες.

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.