Το "Καθεστώς" ο Λαός και η Πλατεία

Δεν υπάρχουν πολλές λύσεις για το πολιτικό σύστημα, εδώ που φτάσαμε. Κι όσες υπάρχουν είναι δύσκολες. Το ίδιο όμως ισχύει και για το λαό, είτε έχει κατέβει στο Σύνταγμα είτε όχι.

Δημοσιεύθηκε: 15 Ιουνίου 2011 - 05:30

Γιώργος Παπανικολάου [email protected]

Όσοι πιστεύουν -αν πραγματικά το πιστεύουν και δεν το ξεστομίζουν μες στον θυμό τους- ότι μπορεί απλώς να πούμε "δεν πληρώνουμε" ως χώρα και να επιστρέψουμε στην καθημερινότητα του χτες βρίσκονται σε ολέθρια πλάνη για λόγους που έχουν αναλυθεί πολλάκις, εξηγούνται όμως απλά και κατανοητά σε σχετικό άρθρο του Euro2day.gr, που παρουσιάζει το για κάποιους "θετικό" παράδειγμα της… Αργεντινής.

Αν αυτό είναι το "θετικό" σενάριο, ουαί κι αλίμονό μας!

Ωστόσο, η διαπίστωση αυτού του αδιεξόδου ουδόλως λύνει το πρόβλημα "νομιμοποίησης" που αντιμετωπίζει πλέον ο πολιτικός κόσμος σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης.

Για τον περισσότερο κόσμο υπάρχει πλέον ένα "καθεστώς" έναντι του οποίου αισθάνεται αποστροφή, οργή, ακόμη και μίσος για το ότι φτάσαμε ως εδώ.

Όταν λέμε όμως καθεστώς δεν εννοούμε μόνο το κράτος και την εκάστοτε κυβέρνηση. Εννοούμε όλο το πλήθος των insiders, οι οποίοι, όπως πολύ σωστά εντόπισε ο καθηγητής Τρύφων Κολλίντζας σε πρόσφατο άρθρο του στο Euro2day.gr με τίτλο "οι εντός και εκτός του συστήματος", ροκανίζουν κοινωνικό προϊόν εις βάρος των υπολοίπων.

Τι συναποτελέσε αυτό το καθεστώς επί δεκαετίες;

Με μία φράση το ότι η ελληνική κοινωνία, η ζωή μας, γέμισε "παρά". Παρα-οικονομία, παρα-παιδεία, παρα-υγεία, παρα-δικαστικό, παρα-πολιτική, ένα παρακράτος γεμάτο διαπλοκή, μίζες και "φαβοριτισμό".

Μέσα σε όλα αυτά, όπως ήταν επόμενο, προχώρησε και η σήψη ενός πολύ μεγάλου μέρους του κοινωνικού ιστού. Οι διεφθαρμένες ηγεσίες προέρχονται από ένα διεφθαρμένο τμήμα του λαού και δεν είχαν άλλη επιλογή από τη διόγκωση αυτού του τμήματος, τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά, προκειμένου να διασφαλίζουν την εξουσία τους μέσω μιας άτυπης μαζικής "συνενοχής".

Σε αυτήν την πρακτική, βέβαια, κολλάει και η φράση του κ. Πάγκαλου "μαζί τα φάγαμε", στην οποία έχει βεβαίως άδικο από… ποσοτική πλευρά. Οι πολλοί έτρωγαν τα κοκαλάκια, πιστεύοντας ότι "αυτή είναι η Ελλάδα" (φοροδιαφυγή, βόλεμα στο Δημόσιο, κάποια ψίχουλα από τις σπατάλες και τις "δουλειές"), και οι λίγοι τα… φιλέτα.

Κι έτσι, βεβαίως, φτάσαμε σταδιακά στο κοινωνικό φαινόμενο να καταγγέλλονται σκάνδαλα πάσης φύσεως, χωρίς να ιδρώνει το αφτάκι κανενός, ούτε στην πολιτική αλλά ούτε και στην κοινωνία. Συνηθισμένα τα βουνά απ' τα χιόνια.

Μόνο που η "ζέστη" της επερχόμενης οικονομικής καταστροφής έλιωσε τα χιόνια, δημιουργώντας ένα "τσουνάμι" αντιδράσεων, το οποίο τώρα απειλεί όχι μόνο το "καθεστώς", αλλά -άθελά του- και την πορεία εξόδου της χώρας από την κρίση.

Οι λύσεις είναι δύσκολες. Για να καλμάρει ο κόσμος θα πρέπει να υπάρξουν απτά δείγματα κάθαρσης (κάποιοι… ληγμένοι της πολιτικής, όπως ο Τσοχατζόπουλος και ο Μαντέλης, δεν αρκούν), εκτεταμένης ανανέωσης (υπάρχουν πρόσωπα στην ενεργό πολιτική, τα οποία αποτελούν πραγματικά "σύμβολα" του καθεστώτος που προαναφέραμε) και, το κυριότερο, κοινωνικής δικαιοσύνης (πολλά από τα μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση, είτε γιατί είναι εύκολα είτε γιατί δεν θίγουν τους insiders, είναι καταφανώς άδικα) και εν τέλει αποτελεσματικότητας (όταν οι ίδιοι οι κυβερνητικοί βουλευτές αμφιβάλλουν αν η κυβέρνηση μπορεί να τα καταφέρει, γιατί να μην τρέμει ο πολίτης;).

Φτάνουν όλα αυτά;

Δυστυχώς δεν φτάνουν.

Κι εκεί αρχίζει το μεγαλύτερο των προβλημάτων μας.

Από τη φύση του το εκτρωματικό πελατειακό κράτος στο οποίο μεγαλώσαμε έχει δημιουργήσει απίστευτες στρεβλώσεις. Οι ευνοημένοι του συστήματος που καταρρέει είναι πολυάριθμοι.

Αυτοί δε σε πολύ μεγάλο βαθμό στελεχώνουν τους περίφημους "μηχανισμούς" της εξουσίας, είτε πρόκειται για κομματικούς, είτε για κρατικούς μηχανισμούς, είτε για μηχανισμούς "ενημέρωσης", είτε και για δομές που κινούνται στον ιδιωτικό τομέα, όπως τα κυκλώματα των μεσαζόντων, οι μιζαδόροι και άλλες πολυπληθείς, δυστυχώς, κατηγορίες.

Για να το πούμε απλά, οι "insiders" του χρεοκοπημένου συστήματος αποτελούν πολύ μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Ας είμαστε ειλικρινείς για να αντιληφθούμε το μέγεθος του προβλήματος. Πόσοι από εμάς, αλήθεια, μπορούν να πουν ότι δεν έδωσαν ή/και δεν πήραν "ρεγάλο", ότι ουδέποτε έκλεψαν την εφορία, ότι ποτέ δεν έβαλαν μέσο για να κάνουν τη δουλειά τους, ότι δεν "έσπρωξαν" λίγο για το "φανταρικό" του γιου ή τον διορισμό της κόρης, ότι απείχαν πλήρως από την "ελληνική πραγματικότητα" κι ότι ουδέποτε την αποδέχτηκαν και τη "χρησιμοποίησαν";

Είναι σκληρό, αλλά είναι αλήθεια. Το γεγονός ότι τόσα χρόνια είχαμε αυτές τις ηγεσίες σημαίνει πολύ απλά πως λίγο-πολύ αυτές μας άξιζαν! Αυτές επέλεγε η πλειοψηφία, μετακινούμενη ενίοτε από το ένα στο άλλο "μεγάλο" κόμμα.

Και τούτο δυστυχώς σημαίνει ότι η προσπάθεια για να γίνουν μεγάλες αλλαγές θα είναι μακρόχρονη, οδυνηρή και επικίνδυνη. Οι κοινωνίες δεν αλλάζουν εύκολα και γρήγορα.

Δυστυχώς, λοιπόν, εκτός από τους πολιτικούς πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς.

Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπίες, προσδοκίες και πρακτικές δεκαετιών, που εξανδραπόδισαν αξίες και μας έφεραν συλλογικά, με τις διάφορες "εξουσίες" στο τιμόνι, στα πρόθυρα της ουσιαστικής χρεοκοπίας, όχι μόνο οικονομικά αλλά και ηθικά.

Αν αποτύχουμε συλλογικά, τότε οι ζοφερές προβλέψεις που έκαναν κάποιοι ξένοι στην αρχή της κρίσης, πως μπορεί να οδηγηθούμε σε "εμφύλιες" συγκρούσεις, ενδέχεται να δικαιωθούν.

Αν όμως πετύχουμε, θα είναι νίκη κολοσσιαίων διαστάσεων για το μέλλον της χώρας και της εκφυλισμένης σήμερα κοινωνίας μας.

Χρειάζεται όραμα για να πετύχουμε, χρειάζεται προσπάθεια και υπομονή. Χρειάζεται όμως και κάτι άλλο:

Μια ισχυρή δόση αυτοκριτικής από τον καθένα μας.

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.