H μητέρα όλων των… περαιώσεων

Στη σημερινή συγκυρία, το καταρχήν άνισο μέτρο της περαίωσης φορολογικών υποχρεώσεων μπορεί υπό όρους να προσφέρει μια ιστορική ευκαιρία για επανεκκίνηση σε ολόκληρο το φορολογικό κύκλωμα.

Δημοσιεύθηκε: 17 Σεπτεμβρίου 2010 - 08:00

Γιώργος Παπανικολάου [email protected]

Να συμφωνήσουμε καταρχήν ότι όλα όσα λέγονται εναντίον της διαδικασίας της περαίωσης φορολογικών χρήσεων είναι σωστά. Και άνιση από πολλές πλευρές είναι (για παράδειγμα, ανάλογα με τον κλάδο δραστηριότητας ποικίλλει και το περιθώριο κέρδους που αποφέρει ο εκάστοτε τζίρος, ενώ στην περαίωση φορολογείται με ενιαίο συντελεστή) και άδικη, αφού ευνοεί τους φοροφυγάδες του παρελθόντος.

Η ελληνική πραγματικότητα όμως έχει δείξει ότι, ως τώρα τουλάχιστον, είναι νομοτελειακά μια αναπόφευκτη διαδικασία.

Κι εδώ έχει σημασία να αντιληφθούμε πώς η επερχόμενη νέα περαίωση αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αλλάξουμε το ως τώρα καθεστώς, να μηδενίσουμε το κοντέρ και να κάνουμε μια νέα αρχή, αντί να περιοριστούμε στα ημίμετρα του παρελθόντος.

Η περαίωση αυτή πρέπει να είναι η τελευταία, αν επιθυμούμε κάποια στιγμή να περάσουμε σε ένα φορολογικό περιβάλλον αντίστοιχο των άλλων ανεπτυγμένων χωρών.

Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να είναι πραγματικά «η μητέρα όλων των περαιώσεων», να αφορά σε όλες τις επιχειρήσεις (εκτός ίσως από μια χιλιάδα πολύ μεγάλων επιχειρήσεων), φέρνοντας τις υποχρεώσεις όλων των εταιριών ξανά στην… τρέχουσα χρήση. Και καταργώντας για όλους το τεράστιο χαρτομάνι που συσσωρεύεται από «ανοικτές» επί της ουσίας… δεκαπενταετίες.

Με τα μέχρι τώρα δεδομένα, έχει διαπιστωθεί ότι οι περαιώσεις γίνονται και ξαναγίνονται διότι:

1. Το πολύπλοκο φορολογικό περιβάλλον και ο ανεπαρκής μηχανισμός δεν επιτρέπουν κανονικούς ελέγχους, σε όλο το φάσμα των επιχειρήσεων. Γι' αυτό άλλωστε και βλέπουμε να μαζεύεται σωρεία ανέλεγκτων χρήσεων.

2. Οι πολύπλοκες και δαιδαλώδεις ρυθμίσεις, σε συνδυασμό με το αργό σύστημα απόδοσης δικαιοσύνης και τη φοροδιαφυγή, αποτρέπουν την άμεση είσπραξη εσόδων από το κράτος.

3. Υπάρχει τεράστια ανάγκη να κλείσουν ανοικτές εκκρεμότητες και να απελευθερωθούν οι δυνάμεις της αγοράς από τον «εκβιασμό» αυτών των εκκρεμοτήτων και τον ενίοτε διεφθαρμένο ελεγκτικό μηχανισμό. Με την περαίωση οι επιχειρήσεις κάνουν μια νέα αρχή στη σχέση τους με το κράτος, χωρίς μάλιστα κανέναν «μεσολαβητή».

Εφόσον η περαίωση λάβει αυτήν τη φορά συνολικό χαρακτήρα (με βάση δεδομένα του 2008 -στοιχεία StatBank- είναι έως και 1.000 οι μεγάλες επιχειρήσεις που ξεπερνούν σε τζίρο τα 15 εκατ. ευρώ. Όλες οι άλλες βρίσκονται σε χαμηλότερα επίπεδα) υπάρχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία:

Να βελτιωθεί δραστικά η λειτουργία των ελεγκτικών αρχών (καθώς θα μειωθεί ο όγκος των παλαιών εκκρεμοτήτων που έχουν να καλύψουν) και να γίνει μια νέα πραγματικά αρχή, σε όλο το κύκλωμα της φορολόγησης.

Απαραίτητη βέβαια προϋπόθεση είναι να γίνει -στον ωφέλιμο χρόνο που θα προσφέρει αυτή η συνολική ρύθμιση- μια εκ βάθρων ανανέωση του φορολογικού συστήματος αλλά και του τρόπου οργάνωσης, λειτουργίας και επάνδρωσης του ελεγκτικού μηχανισμού.

Στη σημερινή συγκυρία, πρέπει να κυριαρχήσει ο ρεαλισμός. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να κάνει τομές στο φορολογικό κύκλωμα, να το κάνει πιο δίκαιο και πιο εύχρηστο, συγκρούεται με την προσπάθειά της να ελέγξει πιο αποτελεσματικά, να πατάξει τη φοροδιαφυγή και να αυξήσει όσο το δυνατόν πιο άμεσα τα έσοδα.

Πολύ απλά, είναι σαν να βάφει ένα αυτοκίνητο που ταξιδεύει με 100 χιλιόμετρα την ώρα.

Μια γενικευμένη περαίωση θα διευκολύνει την κατάσταση, θα αποφορτίσει τις εντάσεις και θα δώσει την ευκαιρία μιας πραγματικά νέας σύγχρονης αρχής.

Αρκεί να γίνουν όσα πρέπει να γίνουν.

Και να είναι πράγματι η τελευταία.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.