Αυτοκτονία ή κάθαρση;

Το πολιτικό κατεστημένο της χώρας δεν φαίνεται να έχει αντιληφθεί το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται. Το δίλημμα «αυτοκτονία ή κάθαρση» βρίσκεται ενώπιόν του, κι αυτό έως στιγμής επιλέγει την… αυτοκτονία.

Δημοσιεύθηκε: 7 Μαΐου 2010 - 07:55

Γιώργος Παπανικολάου [email protected]

Ο ξύλινος πολιτικός λόγος δεν πείθει πλέον κανέναν. Όλο και περισσότερες φωνές διερωτώνται ανοικτά «πώς γίνεται να μας σώσουν αυτοί που μας κατέστρεψαν», κι αν κρίνει κάποιος από τα συνθήματα της προχθεσινής μεγάλης πορείας είναι βέβαιον ότι για τον λαό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Υπεύθυνα για το κατάντημα της χώρας είναι αμφότερα τα μεγάλα κόμματα και οι πολιτικοί τους.

Το αίτημα για κάθαρση είναι επιτακτικό και καθολικό όσο ποτέ. Αν δεν ικανοποιηθεί αυτήν τη φορά, θα υπάρξουν συνέπειες ενδεχομένως καταστρεπτικές όχι μόνο για το πολιτικό κατεστημένο (που στο κάτω-κάτω προκάλεσε τη μοίρα του) αλλά και για την ίδια τη χώρα.

Σε αυτήν τη συγκυρία, ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Σαμαράς φαντάζουν πλέον «ιδανικοί αυτόχειρες», εγκλωβισμένοι σε λογύδρια και τερτίπια, την ώρα που η δαμόκλειος σπάθη της οργής βρίσκεται πάνω από το κεφάλι τους.

Ο κόσμος δεν δίνει δεκάρα για τους μικροπολιτικούς ελιγμούς τους. Αυτοί απασχολούν μόνο τα στενά όρια των κομματικών μηχανισμών και μια δράκα δήθεν «πολιτικών σχολιαστών», που βγάζει το ψωμί της επί χρόνια διυλίζοντας τον κώνωπα της μικροπολιτικής τσιριμόνιας και καταπίνοντας την κάμηλο των σκανδάλων και της σήψης.

Ακόμη και οι τελευταίοι, όμως, έχουν αντιληφθεί εσχάτως ότι «το σκάφος βυθίζεται», οπότε διακριτικά λαμβάνουν αποστάσεις.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η κ. Ντόρα Μπακογιάννη επέλεξε χθες να παράσχει συναίνεση στα μέτρα, θέτοντας συνειδητά εαυτόν εκτός της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και να δηλώσει μεταξύ άλλων ότι η πλειοψηφία των πολιτών «ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης μας αντιμετωπίζει όλους με καχυποψία, αγανάκτηση, ακόμα και οργή για τις ευθύνες μας για όλα όσα έγιναν για να φτάσουμε εδώ».

Για πολλά ίσως θα μπορούσε κάποιος να κατηγορήσει την κ. Μπακογιάννη, σίγουρα όμως όχι για έλλειψη ευφυΐας και πολιτικού αισθητηρίου.

Εν τούτοις, οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο. Παρότι αμφότεροι έχουν μικρή σχετικά φθορά από το βεβαρημένο ιστορικό των κομμάτων τους, αρνούνται (ή ίσως φοβούνται) να κάνουν την υπέρβαση.

Να συναινέσουν δηλαδή ΤΩΡΑ σε μια σειρά θεμελιώδη:

-Να απομακρύνουν όσους έχουν κηλιδωθεί ανεξίτηλα από το παρελθόν, είτε λόγω σκανδάλων είτε και λόγω ανικανότητας ή βαριάς πολιτικής ανευθυνότητας.

-Να επιβάλουν αμέσως πραγματικό και αναδρομικό «πόθεν έσχες» στους πολιτικούς, όπως ήδη έχουν προτείνει κάποιοι βουλευτές.

-Να τιμωρήσουν κάποιους, έστω, από αυτούς που πράγματι έκλεψαν το κράτος, καθώς και τους συνεργάτες τους στον «ιδιωτικό» τομέα.

-Να περικόψουν ουσιαστικά τις διάφορες αποδοχές και τα επιδόματα των βουλευτών, όπως επίσης και τον αριθμό τους.

-Να αλλάξουν αμέσως τον νόμο περί βουλευτικής ασυλίας και τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, ώστε να τιμωρούνται έγκαιρα και αποτελεσματικά όσοι βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον.

-Να σταματήσουν να προτάσσουν το κομματικό συμφέρον και να προτάξουν το εθνικό συμφέρον μήπως και βγούμε λίγο πιο γρήγορα από την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει, μια κατάσταση που καθόλου δεν αποκλείεται -βοηθούσης της ολιγωρίας των πολιτικών μας- να γίνει πολύ χειρότερη.

Ο χρόνος που απομένει στους πολιτικούς μας ηγέτες και στα δύο κόμματα εξουσίας που εκπροσωπούν δεν είναι πολύς. Θα ήταν, επομένως, ευχής έργον τα τραγικά γεγονότα της Τετάρτης να αποτελέσουν αφετηρία για εθνική συναίνεση, υπευθυνότητα και κάθαρση του πολιτικού συστήματος.

Αυτή ίσως να είναι και η τελευταία τους ευκαιρία.

Υ.Γ.: Για τα λοιπά κόμματα της αντιπολίτευσης η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική, πλην όμως όχι λιγότερο απογοητευτική. Το ΚΚΕ δεν θέλει και δεν μπορεί να παίξει ρόλο σε τέτοιου είδους διαδικασίες, καθώς ακροβατεί πλέον ανοικτά ανάμεσα στην πραγματικότητα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και στο μάταιο όνειρο για μια «δικτατορία του προλεταριάτου».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό την ηγεσία του κ. Τσίπρα, ψάχνει ταυτότητα ως κόμμα διαμαρτυρίας και μόνον, άνευ προτάσεων και ουσίας, ενώ το ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη είναι απόλυτα εγκλωβισμένο στην καιροσκοπική λογική του ιδρυτή του.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.