ΟΑ-Aegean: Επιτέλους, η λογική στο…πιλοτήριο

Πώς και γιατί επικράτησε ο επιχειρηματικός ρεαλισμός. Το… περίεργο (για την Ελλάδα) είναι ότι παραμερίζονται τα "εγώ" προς όφελος μιας "καθαρής λύσης". Μακάρι να ακολουθήσουν και άλλοι.

Δημοσιεύθηκε: 11 Φεβρουαρίου 2010 - 14:20

Γιώργος Παπανικολάου [email protected]

ΟΑ-Aegean: Επιτέλους, η λογική στο…πιλοτήριο

Οι ανακοινώσεις μπορεί να ξάφνιασαν την αγορά, ωστόσο για τους γνώστες του χώρου των μεταφορών -και ιδιαίτερα των αερομεταφορών- ήταν απλώς θέμα χρόνου να ξεκινήσουν οι συνομιλίες ανάμεσα στην Aegean και την Olympic Air.

Γι' αυτό "φρόντισαν" τόσο η εγχώρια όσο και η διεθνής οικονομική συγκυρία. Μέσα σε περιβάλλον έντονων πιέσεων για τις αερομεταφορές σε παγκόσμιο επίπεδο, οι δύο ελληνικές εταιρίες έχουν τώρα να αντιμετωπίσουν και τα οξυμένα προβλήματα της χώρας, που όλοι δυστυχώς ξέρουμε: μείωση εισοδημάτων, ύφεση στην οικονομική δραστηριότητα, που ενδέχεται να γίνει χειρότερη, ασταθές περιβάλλον και, βεβαίως, αυξανόμενο κόστος χρήματος.

Πρόσωπα που βρίσκονται κοντά στους πρωταγωνιστές της υπόθεσης, τους κ. Βγενόπουλο και Βασιλάκη, επισημαίνουν στο Euro2day.gr ότι μετά τη ραγδαία επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών τους τελευταίους μήνες αμφότερες οι εταιρίες βρίσκονταν προ σκληρού διλήμματος:

Θα έπρεπε είτε να μειώσουν τα δρομολόγιά τους και να αυξήσουν τις τιμές (εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και των αναγκών της οικονομίας), ενδεχομένως, δε, και να παραμερίσουν τον ανταγωνισμό, κάνοντας κάποιες "συμφωνίες κυρίων" (συμβαίνει συχνότατα σε άλλους χώρους), είτε να μιλήσουν μεταξύ τους και να βρουν μια λύση.

Οι σχεδόν ταυτόσημες ανακοινώσεις δείχνουν ότι -ορθώς- επέλεξαν τη δεύτερη λύση. Αναμφίβολα, η λύση αυτή ενέχει κόστος. Οι επιχειρηματίες υποχρεούνται να παραμερίσουν τον εγωισμό τους (παρά τις δημόσιες αψιμαχίες που προηγήθηκαν μεταξύ τους) αλλά και να συγκατοικήσουν σε ένα ενιαίο σχήμα, χάνοντας ο καθένας μέρος από το "κουμάντο".

Κι αυτό εν Ελλάδι είναι σίγουρα ασυνήθιστο - δυστυχώς.

Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, φαίνεται ότι επικρατεί η ψυχρή επιχειρηματική λογική, όχι το προσωπικό - εγωιστικό συμφέρον κάποιων μετόχων, αλλά της ίδιας της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Αναμφίβολα, από κάποιες πλευρές, μια συμφωνία μεταξύ των δύο εταιριών θα εγείρει θέμα ανταγωνισμού. Ωστόσο, σε ευρωπαϊκό επίπεδο και σε πτήσεις που αφορούν στη διασύνδεση της χώρας με το εξωτερικό τέτοιο θέμα απλώς δεν υφίσταται λόγω των ξένων εταιριών.

Όσο για το ζήτημα των δρομολογίων εσωτερικού, για να είμαστε κι εμείς ρεαλιστές, είναι βέβαιο ότι οι εταιρίες, εάν το επιθυμούσαν, μπορούσαν ούτως ή άλλως να καταλήξουν σε συμφωνίες "ιδανικής συμβίωσης" ώστε να αυξήσουν τις τιμές τους.

Συνεπώς, η κίνησή τους δείχνει ότι αντιλαμβάνονται την ανάγκη της χώρας μας για όσο το δυνατόν πιο λογικές τιμές αερομεταφορών, ενώ είναι σαφές πως για τα δρομολόγια εσωτερικού μπορεί να υπάρξει και κάποιας μορφής "επίβλεψη" των τιμολογίων. Αυτή είναι η "καθαρή" λύση.

Το σημαντικό είναι ότι υπάρχει και η άλλη όψη. Η συνένωση δύο εταιριών, που αυτήν τη στιγμή διαθέτουν περίπου το ίδιο μέγεθος, αριθμό πτήσεων, πελατών και νέους στόλους, είναι βέβαιο ότι μπορεί να δημιουργήσει ένα πολύ πιο δυνατό σχήμα, ικανό να ανταγωνιστεί πιο αποτελεσματικά άλλα σχήματα στο εξωτερικό και να διεκδικήσει μια υγιή θέση στο διεθνές στερέωμα.

Τα παραδείγματα αντίστοιχων συγχωνεύσεων, υπό την πίεση και της διεθνούς κρίσης, είναι πολλά στο εξωτερικό, ενώ η Ελλάδα, έχοντας ήδη περιέλθει σε δυσμενέστατη θέση, χρειάζεται αυτήν τη στιγμή "εθνικούς πρωταθλητές", περισσότερο ίσως από οποιαδήποτε άλλη φορά.

Το ζητούμενο, λοιπόν, μάλλον είναι να βρεθούν και άλλοι ρεαλιστές επιχειρηματίες, έτοιμοι να βάλουν στην πίσω θέση το "εγώ" τους, προκειμένου να συνυπάρξουν σε πιο μεγάλα, πιο ανταγωνιστικά σχήματα, προς όφελος των δικών τους συμφερόντων αλλά και της οικονομίας.

Μήπως, επιτέλους, μπει η λογική στο... πιλοτήριο και άλλων κλάδων.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.