Μηδενική ανοχή για την κυβέρνηση

Τίποτα δεν μοιάζει όπως παλιά. Η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει ούτε περίοδο χάριτος, ούτε περιθώρια για ερασιτεχνισμούς. Οι διεθνείς «καρχαρίες» έχουν μυρίσει αίμα και η εγχώρια κοινωνία έχει μπουχτίσει από αερολογίες.

Δημοσιεύθηκε: 28 Νοεμβρίου 2009 - 09:30

Γιώργος Παπανικολάου [email protected]

Ουδείς αμφιβάλλει ότι η νέα κυβέρνηση της χώρας έχει μπροστά της τιτάνιο έργο, προκειμένου να αναστρέψει τη δυσμενέστατη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί σταδιακά εδώ και δεκαετίες.

Σχεδόν όλοι ευχόμαστε να τα καταφέρει, πλην όμως αρκετοί, αν όχι οι περισσότεροι από μας, ενδόμυχα αμφιβάλλουμε αν θα μπορέσει.

Γι' αυτή τη ραγδαία ανατροπή της μετεκλογικής αισιοδοξίας ασφαλώς ευθύνεται η ίδια η κυβέρνηση με τις πράξεις αλλά και τις παραλείψεις της.

Μπορεί σε επίπεδο εντυπώσεων να «πέρασε» στην κοινή γνώμη μια διάθεση αλλαγής σε «θεσμικό» επίπεδο (πράσινη ανάπτυξη, βιογραφικά για τις θέσεις ευθύνης στο Δημόσιο κ.λπ.), από την άλλη όμως σε θέματα ουσίας έχουν προκύψει σημαντικότατες ελλείψεις.

Έως στιγμής, διάχυτη είναι η εντύπωση αφενός ότι η κυβέρνηση δεν είχε κάποιο οργανωμένο σχέδιο -ούτε και στελεχωμένο μηχανισμό- για τον χειρισμό των προβλημάτων της εξουσίας κι αφετέρου ότι υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις στο εσωτερικό της (και σε σχέση με το κόμμα) για την πολιτική που θα ακολουθήσει.

Τα παραδείγματα είναι γνωστά και δεν χρειάζεται να αναφερθούν. Τέτοιου είδους φαινόμενα, άλλωστε, ασφαλώς δεν είναι πρωτόγνωρα για την ελληνική κοινωνία. Και η κυβέρνηση Καραμανλή χωρίς σχέδιο και μηχανισμό διακυβέρνησης ανέβηκε στην εξουσία.

Η σημερινή συγκυρία όμως δεν συγχωρεί ερασιτεχνισμούς.

Τόσο οι «καρχαρίες» των διεθνών αγορών (που ψάχνουν αυτή την περίοδο τροφή σε «εύκολα στοιχήματα» υποτιμητικής κερδοσκοπίας) όσο και οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (που καταφανώς έχουν χάσει την υπομονή τους απέναντι στη χώρα μας) έχουν μηδενικά περιθώρια ανοχής στις «ελληνικές ιδιαιτερότητες».

Ωστόσο, μηδενική ανοχή δεν υπάρχει μόνο εκτός αλλά και εντός των συνόρων. Το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας έχει «χορτάσει» από υποσχέσεις που δεν έγιναν πραγματικότητα, έχει μπουχτίσει από σκάνδαλα και δεν «μασάει» με πολιτικά λογύδρια που δεν συνοδεύονται από συγκεκριμένα έργα. Με μια φράση, ο «λαός» έχει χάσει την υπομονή του.

Ίσως το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι έπειτα από δεκαετίες στις οποίες η σήψη, η ανικανότητα και η διαπλοκή έγιναν καθημερινή σχεδόν «τροφή» της κοινής γνώμης, ο «λαός» είναι εξαιρετικά καχύποπτος κι έτοιμος να αντιδράσει σε οποιαδήποτε θυσία του ζητηθεί.

Η «προθυμία» διαφόρων κοινωνικών - επαγγελματικών ομάδων να κατέβουν στο πεζοδρόμιο ενώ δεν έχουν ακόμη περάσει δύο μήνες από τις εκλογές δείχνει το κλίμα.

Ένα κλίμα που δεν πρόκειται να αλλάξει όσο παραμένει διάχυτη η αίσθηση ότι κάποιοι «θυσιάζονται»… μονίμως προς όφελος κάποιων άλλων που… ωφελούνται μονίμως.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση δεν έχει τη δυνατότητα να «ροκανίσει» άλλο χρόνο, απλώς «αναδεικνύοντας» πλείστα όσα προβλήματα και… υποσχόμενη τη λύση τους σε μελλοντικό χρόνο. Ούτε υπάρχει περιθώριο για λύσεις-πασαλείμματα που δείχνουν ωραίες, χωρίς να αγγίζουν την ουσία των προβλημάτων.

Η περίοδος χάριτος έχει ήδη εξαντληθεί και η κρίση αξιοπιστίας (που συνεχίζεται)
δεν αφορά μόνον στους «ξένους» που κοιτούν μέσα στη χώρα μας, αλλά και στους… ιθαγενείς που ζουν σε αυτή!

Χρειάζονται ρήξεις, τομές και ευρηματικές λύσεις τώρα. Κι όχι κάποια στιγμή στο μέλλον.

Η αντιστοιχία λόγων και έργων -κάτι αρκούντως ασυνήθιστο ως τώρα στο ελληνικό πολιτικό σύστημα- είναι αυτή τη φορά απόλυτη ανάγκη και προϋπόθεση επιβίωσης όχι μόνο για την κυβέρνηση αλλά και για τη χώρα.

Η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει πολλές επιλογές. Πρέπει να συγκρουστεί σκληρά σε πολλά μέτωπα και να επιδιώξει ευρύτερη συναίνεση με τις παραγωγικές τάξεις και τους κοινωνικούς φορείς σε ακόμη περισσότερα.

Προϋπόθεση όμως για να πετύχει είτε στο ένα είτε στο άλλο αποτελεί το να πείσει ότι είναι αξιόπιστη. Κι ότι κύριο στοιχείο της είναι η ενότητα, η σοβαρότητα και η εκ μέρους του πρωθυπουργού μηδενική ανοχή σε όσα μέλη της δεν ανταποκρίνονται στο συγκεκριμένο προφίλ.

Σε άλλη περίπτωση, απλώς μετράει χρόνο ως την αποκαθήλωση.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.