Γυμνοί βασιλιάδες αναζητούν το μέλλον τους

Οι βασιλιάδες των αγορών ξεγυμνώθηκαν και όλα αλλάζουν: Τα προϊόντα θα απλοποιηθούν, οι προμήθειες θα συρρικνωθούν, στις αμοιβές των στελεχών θα πέσει τσεκούρι! Γράφει ο Σ. Κοτζαμάνης.

Δημοσιεύθηκε: 23 Σεπτεμβρίου 2008 - 08:02

του Στέφανου Κοτζαμάνη

Γυμνοί βασιλιάδες αναζητούν το μέλλον τους

Οι βασιλιάδες των αγορών ξεγυμνώθηκαν και η «επόμενη μέρα» της πιστωτικής κρίσης θα αλλάξει τα πάντα: Τα προϊόντα θα απλοποιηθούν, οι προμήθειες θα συρρικνωθούν, ενώ στις αμοιβές των στελεχών θα πέσει… γερό τσεκούρι!

Η παγκόσμια αγορά του χρηματοοικονομικού κλάδου ήταν ουσιαστικά εκτός ελέγχου.

Μεγάλες δυνάμεις, όπως η Merrill Lynch, η Morgan Stanley, η Lehman Brothers και αρκετοί άλλοι όμιλοι ήταν «υπεράνω υποψίας», ώστε να ελεγχθούν από τις κεντρικές τράπεζες.

Οι ίδιοι όμιλοι ήταν υπεράνω και των -απανταχού της γης- κυβερνήσεων, καθώς αυτοί ήταν που τις συμβούλευαν και τις «επέπλητταν» αν για παράδειγμα καθυστερούσαν στην υλοποίηση κάποιων αποκρατικοποιήσεων ή στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου εργασίας…

Ούτε όμως και οι υπόλοιπες δυνάμεις της αγοράς ήταν σε θέση να ελέγξουν αυτούς τους πανίσχυρους οίκους. Όπως λένε, πολλές φορές ήταν αδύνατον να κατανοήσει κάποιος επαρκώς -ακόμη και αν ήταν διαχειριστής χαρτοφυλακίου- πολλά από τα προϊόντα τους.

Όχι τόσο γιατί η εξήγησή τους χρειαζόταν καμιά δεκαριά σελίδες για να γραφτεί, αλλά κυρίως γιατί στις εξηγήσεις γύρω από την τιμολόγηση δεν παρουσιάζονταν φόρμουλες, με την αιτιολογία ότι αυτές «αποτελούσαν το know how» των μεγάλων αυτών οίκων.

Οι διαχειριστές δηλαδή όλου του κόσμου (και φυσικά και πολλοί Έλληνες) αγόραζαν συχνά «γουρούνι στο σακί».

Για παράδειγμα, η Lehman Brothers εξέδιδε το προϊόν, αυτή καθόριζε τις τιμές πώλησης, αυτή ήταν η εγγυήτρια για την εμπορευσιμότητα, αυτή… «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει» δηλαδή, σε όλο του το μεγαλείο!

Το πιθανότερο σενάριο λοιπόν είναι ότι την «επόμενη μέρα» της κρίσης τέτοιοι οίκοι «υπεράνω υποψίας και ελέγχων» θα πάψουν να υπάρχουν.

Τα επενδυτικά προϊόντα θα γίνουν και πάλι απλά και κατανοητά -ή τουλάχιστον απλούστερα και κατανοητότερα- ως προς την τιμολόγησή τους, όπως ήταν πριν από κάποια χρόνια.

Τα απλούστερα και περισσότερο κατανοητά προϊόντα δεν θα μπορούν να συνοδεύονται από τεράστιες προμήθειες όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος.

Μέσω των απλούστερων πλέον προϊόντων, οι μεγάλοι οίκοι δεν θα μπορούν να χρεώνουν τις υπέρογκες προμήθειες του παρελθόντος, πουλώντας κατ’ άλλους «τεχνογνωσία», κατ’ άλλους «φρου-φρου κι αρώματα»…

Και αφού οι προμήθειες θα μειωθούν δραστικά, ανάλογα θα κινηθούν και οι αμοιβές των ακριβοπληρωμένων μέχρι σήμερα στελεχών, αλλά και των κάθε λογής διαμεσολαβούντων.

Με λίγα λόγια, ο τελικός πελάτης του προϊόντος (π.χ. ο Έλληνας πελάτης του private banking μιας ελληνικής τράπεζας) δεν θα είναι διατεθειμένος να πληρώσει «χρυσή» την «τεχνογνωσία» ή το «όνομα» μιας οποιασδήποτε Lehman Brothers.

Και αφού ο πελάτης θα αρνηθεί να πληρώσει, το μόνο βέβαιο είναι ότι τόσο ο ξένος οίκος όσο και η ελληνική διαμεσολαβούσα τράπεζα, ΑΕΠΕΥ ή ΑΧΕΠΕΥ θα πρέπει να μάθουν να ζουν με πολύ λιγότερα…

Όσο για τα στελέχη των διεθνών οίκων και των ελληνικών τραπεζών, θα πρέπει να φέρνουν πολύ περισσότερους πελάτες προκειμένου να διατηρήσουν τις προηγούμενες αμοιβές τους. Είτε αυτές λέγονται bonus, είτε λέγονται stock options, είτε τέλος κεφαλαιακά κέρδη από την άνοδο των μετοχών.

Άπονη ζωή…

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.