Το βαθύ χάσμα μεταξύ Τραμπ και Ευρωπαϊκής Ενωσης

Οι διαφορές του νέου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ με την Ευρωπαϊκή Ένωση πάνε πολύ βαθύτερα από ό,τι θα νόμιζε κανείς. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό αν κοιτάξει την ομιλία του τη νύχτα των εκλογών. Εκεί το ενδιαφέρον δεν είναι τόσο το τι είπε, αλλά το τι δεν είπε, τα σημεία στα οποία δεν έκανε αναφορά.

Αυτά ήταν:

• Αναφορά στους «παραδοσιακούς Ευρωπαίους φίλους και συμμάχους μας»
• Αναφορά στην ανοησιολογία Μπάιντεν- φον ντερ Λάιντεν σχετικά με την πάλη «αυταρχισμού» και «δημοκρατίας» που κατευθύνει τη μοίρα των λαών.
• Αναφορά στην «κλιματική αλλαγή», την «πράσινη μετάβαση» κ.λπ. κ.λπ.

Αυτά τα σημεία, στα οποία δεν αναφέρθηκε ο Τραμπ, αποτελούν το DNA της ατζέντας της ευρωατλαντικής ελίτ που κατευθύνει την ΕΕ και (μέχρι πρόσφατα) τις ΗΠΑ. Οποιαδήποτε πολιτική φωνή εξέφραζε οποιαδήποτε αντίρρηση σε αυτή την ατζέντα ήταν καταδικασμένη να εξαφανισθεί.

Ομως ο Τράμπ όχι απλά δεν έκανε αναφορά σε αυτές τις «ιερές αγελάδες» του κατεστημένου, αλλά επιπλέον εξέφρασε απόψεις που ασφαλώς βρίσκονται στην αντίπερα όχθη. Ετσι αντί για «πράσινη μετάβαση» μίλησε για τον «ενεργειακό πλούτο» πού κρύβει το υπέδαφος της Αμερικής, αντί για ιδεολογικούς πολέμους μίλησε για «τον χρυσό αιώνα» που περιμένει τις ΗΠΑ και αντί για «παραδοσιακούς Ευρωπαίους φίλους» μίλησε για μία Αμερική ανοιχτή σε όλους τους νόμιμους μετανάστες ανεξάρτητα από πού προέρχονται.

Η αντιπαράθεση Τράμπ και της Ευρώπης των ελίτ είναι λοιπόν πολύ βαθιά. Αν το καλοσκεφτεί κανείς ένα πολιτικό κίνημα όπως του Τραμπ δεν θα είχε καμία δυνατότητα να επικρατήσει στην Ευρώπη ακόμα και αν έπαιρνε την πλειοψηφία. Η Κομισιόν από την πρώτη στιγμή θα έκανε οτιδήποτε μπορούσε για να το υπονομεύσει (κυρίως στερώντας του οικονομικούς πόρους) και εν τέλει να το ανατρέψει. Οπως κάνει σήμερα με την Ουγγαρία και παλαιότερα με την Αυστρία.

Παράλληλα φυσικά θα το κατηγορούσε για «φασιστικό» και «ρατσιστικό» -όπως προσπάθησαν να κάνουν με ελάχιστη επιτυχία οι Δημοκρατικοί και η Χάρις στην περίπτωση του Τραμπ.

Αν λοιπόν τα προαναφερθέντα ισχύουν και η σύγκρουση του νέου προέδρου των ΗΠΑ με τις ευρωπαϊκές ελίτ δεν είναι απλά θέμα εμπορίου και δασμών, αλλά αγγίζει αξίες και κοσμοαντιλήψεις, τότε μπορούμε να αναμένουμε αρκετή φουρτούνα μπροστά μας τα επόμενα έτη. Ισως ακόμα και την απαρχή της αποσύνθεσης της ΕΕ.

Φυσικά μια γιορταστική ομιλία δεν ισοδυναμεί με προγραμματικές δηλώσεις, όμως περιέχει αρκετές ενδείξεις για τις μελλοντικές εξελίξεις.