H contrarian άποψη για τη στρατιωτική εκστρατεία κατά των Χούθι

Tον τελευταίο καιρό έχει ξεσπάσει μια πραγματική υστερία για τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν οι Χούθι για την παγκόσμια οικονομία. Σύμφωνα με αυτό το αφήγημα η αλλαγή πορείας των πλοίων που τώρα θα πρέπει να κάνουν τον γύρο της Αφρικής αντί να πλεύσουν στην Ερυθρά Θάλασσα θα κάνει την παγκόσμια οικονομία να γονατίσει. Για αυτό, λοιπόν, είναι επιτακτική η στρατιωτική παρουσία του «πολιτισμένου κόσμου» υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.

Όμως το αφήγημα αυτό απορρίπτει ο καθηγητής Eugene Gholz του Πανεπιστημίου της Notre Dame. Ετσι σε άρθρο του στο περιοδικό του φιλελεύθερου ιδρύματος CATO υποστηρίζει ότι «το κόστος της αλλαγής της πορείας των πλοίων μακριά από την Ερυθρά Θάλασσα δεν είναι πολύ σημαντικό στο ευρύτερο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομίας». Αντίθετα αυτό που πραγματικά κοστίζει είναι οι στρατιωτικές επιχειρήσεις με τα υπερσύγχρονα όπλα εναντίον των Χούθι. Ας δούμε το επιχείρημα.

Πράγματι θα έπαιρνε μερικές εβδομάδες περισσότερες αν ένα εμπορικό πλοίο έκανε τον γύρο της Αφρικής αντί να διασχίσει την Ερυθρά Θάλασσα. Αυτό θα απαιτούσε περισσότερα καύσιμα και αυξημένες αποδοχές για το πλήρωμα που θα έπρεπε να περάσει περισσότερο χρόνο εν πλω.

Όμως, αυτά τα κόστη είναι ελάχιστα σε σχέση με το κόστος του φορτίου. Έτσι π.χ. το κόστος σε καύσιμα ενός μέσου πλοίου που μεταφέρει κοντέινερ και διασχίζει την Ερυθρά Θάλασσα είναι 1-2 εκατομμύρια δολάρια.

Ας υποθέσουμε ότι κόστος αυτό διπλασιάζεται αν το πλοίο αλλάξει πορεία και κάνει τον γύρο της Αφρικής. Όμως, ακόμα και το νέο κόστος είναι ασήμαντο σε σχέση με την συνολική αξία του φορτίου που υπό κανονικές συνθήκες θα έφτανε το 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Η αύξηση λοιπόν του κόστους στον καταναλωτή θα ήταν ασήμαντη.

Εκεί που θα δημιουργούσαν κάποιο πρόβλημα οι επιθέσεις των Χούθι θα ήταν αν δεν υπήρχε πλεόνασμα εμπορικών πλοίων. Διότι πράγματι προκειμένου να διατηρηθούν οι ίδιοι ρυθμοί παράδοσης των φορτίων θα απαιτούσε μεγαλύτερους στόλους. Οι νόμοι της της ζήτησης και της προσφοράς θα οδηγούσαν σε αύξηση των ναύλων, διότι οι ναύλοι αυξάνονται όταν χρειάζονται περισσότερα πλοία για να μεταφέρουν το ίδιο φορτίο (λόγω του αυξημένου χρόνου της μεταφοράς), όμως δεν πρόκειται να αυξηθούν πολύ αν υπάρχει πλεόνασμα εμπορικών σκαφών όπως ισχύει σήμερα.

Το πραγματικό κόστος 

Όμως, αν το κόστος της αλλαγής πορείας από την Ερυθρά Θάλασσα δεν αντιπροσωπεύει κάποιο σημαντικό βάρος, η στρατιωτική εκστρατεία εναντίον των Χούθι πραγματικά κοστίζει. Και μάλιστα κοστίζει πολύ περισσότερα από αυτά που ξοδεύουν οι Χούθι για τις δικές τους επιθέσεις.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι οι ΗΠΑ επιτεθούν σε ένα ραντάρ των Χούθι. Τα ραντάρ των Χούθι είναι μετασχηματισμένα εμπορικά ραντάρ που τα αγοράζεις σε οποιοδήποτε κατάστημα με είδη ιστιοπλοΐας. Κοστίζουν έκαστο μερικές χιλιάδες δολάρια. Όμως, οι πύραυλοι που χρησιμοποιούνται για να πληγούν τα ραντάρ κοστίζουν μερικά εκατομμύρια δολάρια.

Και καταλήγει το άρθρο: «Θα πρέπει να αφήσουμε στις ίδιες τις ναυτιλιακές εταιρείες και στους πελάτες τους τις αποφάσεις για το πώς θα προσαρμοστούν καλύτερα στις επιθέσεις των Χούθι -εάν, δηλαδή, θα πρέπει να αλλάξουν πορεία η αν θα πρέπει να δεχθούν το λίγο αυξημένο ρίσκο να πάθει κάποια μικροζημιά το φορτίο τους, καθώς διασχίζουν την Ερυθρά Θάλασσα. Όμως, το οικονομικό κόστος της χρησιμοποίησης των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων για αποτροπή των επιθέσεων των Χούθι είναι πολύ υψηλότερο από το κόστος που θα έχει στα εμπορικά συμφέροντα να προσαρμοσθούν από μόνα τους».