Γιατί οι ΗΠΑ «δραματοποίησαν» το κινεζικό μπαλόνι

Ο χειρισμός του επεισοδίου του μπαλονιού εκ μέρους της Ουάσιγκτον αφήνει τεράστια ερωτηματικά. Είναι απολύτως ακατανόητο ότι οι αρχές επέτρεπαν σε ένα «εχθρικό αεροσκάφος» να εισέλθει και να παραμένει στον εναέριο χώρο των ΗΠΑ για τόσο χρόνο χωρίς να καταρριφθεί.

Η εξήγηση που έδωσαν οι αρχές ότι μια κατάρριψη του μπαλονιού πάνω από το έδαφος των ΗΠΑ ενείχε τον κίνδυνο να πληγεί κάποιος άνθρωπος πάνω στον οποίο θα έπεφταν συντρίμμια είναι ελάχιστα πειστική δεδομένης της πληθυσμιακής πυκνότητας των περιοχών από όπου πέρασε το αεροσκάφος.

Η Αλάσκα από όπου εισήλθε στην επικράτεια των ΗΠΑ το μπαλόνι έχει πληθυσμιακή πυκνότητα μόλις 0.3 ανθρώπους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο και η Μοντάνα μόλις 2 άτομα. Επίσης οι γειτονικές προς την Μοντάνα περιοχές είναι εξίσου αραιοκατοικημένες. Τo Γουαιόμινγκ και η Βόρεια και Νότια Ντακότα έχουν πληθυσμιακή πυκνότητα 2-4 άτομα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρα.

Από αυτή τη σκοπιά η ερμηνεία για τη μη κατάρριψη ενός εχθρικού και δη κατασκοπευτικού αεροσκάφους δεν είναι επαρκής. Αντίθετα φαίνεται ότι οι αμερικανικές αρχές επιθυμούσαν να μείνει άθικτο για αρκετές ημέρες το μπαλόνι, έτσι ώστε το επεισόδιο να πάρει τις διαστάσεις που πήρε και να ματαιωθεί η επίσκεψη Μπλίνκεν στην Κίνα.

Σε αυτή την εκδοχή της υπερδραματοποίησης του συμβάντος συνηγορεί και το γεγονός ότι ο πρόεδρος Τζο Μπαίντεν συνεχάρη προσωπικά τον χειριστή ενός μαχητικού αεροσκάφους, που με τους πυραύλους του κατέρριψε το... μπαλόνι! 

Από την άλλη πλευρά φαίνεται κάπως παράλογο να έστειλε η κινεζική κυβέρνηση -ενόψει της επίσκεψης Μπλίνκεν, τον οποίο περίμεναν πώς και πώς- ένα κατασκοπευτικό σκάφος στις ΗΠΑ γνωρίζοντας ότι οι πιθανότητες να ανακαλυφθεί ήταν μεγάλες. Κάτι τέτοιο δεν συνάδει με τους στόχους της κινεζικής εξωτερικής πολιτικής που τον τελευταίο καιρό κάνει αργά αλλά σταθερά βήματα για μια επαναπροσέγγιση με τις ΗΠΑ.

Ενα τέτοιο βήμα είναι ο παραμερισμός της διπλωματίας των «λύκων πολεμιστών» που χαρακτηριζόταν από επιθετικές αντιδυτικές δηλώσεις των Κινέζων διπλωματών. Σήμερα ο πιο γνωστός «λύκος πολεμιστής» Zhao Lijan που υπήρξε εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της χώρας βρίσκεται χαμένος κάπου στο υπουργείο συνόρων και ωκεανών.

Ακόμα και στο πολύ λεπτό θέμα του ουκρανικού η Κίνα κρατάει μία ισορροπημένη στάση. Τα τέλη του περασμένου Δεκέμβρη ο Μεντβέβεφ επισκέφθηκε την Κίνα μετά από πρόσκληση του ΚΚΚ. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Xinhua ο πρόεδρος Σι υπογράμμισε στον επισκέπτη του ότι το Πεκίνο «αποφασίζει τις θέσεις του και την πολιτική του στην βάση των δεδομένων του θέματος, υποστηρίζει την αντικειμενικότητα και ενεργητικά προωθεί τις ειρηνευτικές συνομιλίες. Ελπίζουμε ότι τα εμπλεκόμενα μέρη θα παραμείνουν ορθολογικά και θα ασκήσουν αυτοσυγκράτηση, θα διεξάγουν ουσιαστικό διάλογο και θα αντιμετωπίσουν τα κοινά προβλήματα ασφάλειας με πολιτικά μέσα».

Σε αυτή την ανακοίνωση δεν υπάρχει ούτε μία λέξη υποστήριξης της Ρωσίας. Και υπάρχουν και πολλά άλλα παραδείγματα που δείχνουν την επιθυμία του Πεκίνου για προσέγγιση με τις ΗΠΑ.

Ολα αυτά δεν σημαίνουν ότι το μπαλόνι δεν ήταν κατασκοπευτικό ή ότι η Κίνα -όπως όλες οι χώρες συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ- δεν κάνει ό,τι μπορεί για να μεγιστοποιήσει τη συλλογή πληροφοριών που αφορούν χώρες ανταγωνιστές. Σημαίνει όμως ότι σε αυτή την φάση η ηθελημένη αποστολή του μπαλονιού -όπως παρουσιάζεται το θέμα στις ΗΠΑ- θα ήταν για την Κίνα μια αυτοκαταστροφική ενέργεια.

Αντίθετα είναι πολύ πιο πιθανό ότι η υπερδραματοποίηση του συμβάντος στις ΗΠΑ δεν ήταν τυχαία, αλλά εξυπηρετεί απόλυτα τους στόχους της νεοσυντηρητικής νομενκλατούρας της Ουάσιγκτον που αδημονεί για την νέα επική πάλη μεταξύ του «Καλού και του Κακού» η οποία θα ξεκινήσει μόλις τελειώσει το ουκρανικό και συντριβεί η Ρωσία.