Η Ευρώπη, τα δημοψηφίσματα και οι… «χωριάτες»

O σύμβουλος για θέματα εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ Τζον Μπόλτον, που πρόσφατα εκδιώχθηκε από τον Ντ. Τραμπ, μπορεί να έχει πέσει πολλές φορές έξω στις διαγνώσεις του όμως είχε απόλυτο δίκιο στις δηλώσεις που έκανε κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στην Αγγλία.

Δήλωσε λοιπόν: «H μόδα στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ότι όταν ο λαός ψηφίζει με ‘λάθος’ τρόπο από τον τρόπο που επιθυμούν οι ελίτ, κάνουμε τους ‘χωριάτες’ να ψηφίσουν ξανά και ξανά μέχρι να επιτευχθεί το σωστό αποτέλεσμα».

Πράγματι τις τελευταίες δεκαετίες όποιο δημοψήφισμα έγινε σε ευρωπαϊκή χώρα, που είχε αποτελέσματα αρνητικά για την περίφημη «εμβάθυνση» είτε υπερκεράσθηκε με την διεξαγωγή επαναληπτικού δημοψηφίσματος, είτε γιατί απλά… αγνοήθηκε. Με πιο πρόσφατο παράδειγμα το δημοψήφισμα στην Ελλάδα που είχε ως επίκεντρο την αποδοχή των «μνημονίων» -κάτι που οι «χωριάτες» απέρριψαν πανηγυρικά.

Πολλοί καλόπιστοι άνθρωποι θεωρούν ανεξήγητες τις αντιδράσεις στην περαιτέρω ενίσχυση της «ευρωπαϊκής ιδέας», όπως ονομάζεται. Δεν είναι θετικό το όραμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης διερωτώνται; Δεν θα πρέπει η Ευρώπη να ενισχυθεί για να παίξει τον ιστορικό ρόλο της; Δεν υπονομεύουν αυτή την πολυπόθητη ενότητα πολιτικοί ηγέτες όπως ο Μπόρις Τζόνσον;

Πίσω απ’ αυτά τα καλόπιστα ερωτήματα υπάρχει η εικόνα μιας Ευρωπαϊκής Ενωσης που κυβερνάται από μια «αγγελική» γραφειοκρατία η οποία το μόνο που έχει στο νου της είναι πως να υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα των ευρωπαίων πολιτών. Η εικόνα αυτή αναπαράγεται καθημερινά από ένα τεράστιο και πολυέξοδο δίκτυο προπαγάνδας που περιλαμβάνει τμήματα «ευρωπαϊκών σπουδών» σε διάφορα πανεπιστήμια, κέντρα «ευρωπαϊκών μελετών», ΜΜΕ κ.λπ.

Ομως είναι μια εικόνα που έχει ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα η νομενκλατούρα που κυβερνά την ΕΕ έχει ένα μόνο πράγμα ως στόχο: Tην μεγιστοποίηση της εξουσίας και των ωφελημάτων της. Κάθε νέα ρύθμιση που ψηφίζεται, κάθε νέος «ευρωπαϊκός» θεσμός που δημιουργείται, κάθε νέο «μνημόνιο» που εγκρίνεται σηματοδοτεί νέες θέσεις εργασίας, νέους πόρους-εν συντομία νέες εξουσίες για την ευρωνομενκλατούρα.

Για αυτό λοιπόν αντιδρά με τέτοιο έντονο τρόπο σε κάθε γεγονός που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ομαλή λειτουργία της. Γι’ αυτό αντιδρά με τέτοια περιφρόνηση στην λαϊκή επιθυμία- όπως εκφράσθηκε π.χ. στο δημοψήφισμα στη Βρετανία και στην Ελλάδα. Οχι επειδή επιθυμεί να σώσει το «ευρωπαϊκό όραμα», αλλά επειδή επιθυμεί να σώσει τα προνόμια της που κινδυνεύουν από την ψήφο των «χωριατών».

Μία πρόσφατη εκπομπή του BBC έδειξε με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο ότι η ευρωνομενκλατούρα ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να διαπραγματευτεί σοβαρά με την Βρετανία. Το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να ταπεινώσει τους πολιτικούς ηγέτες της Βρετανίας -όπως παλαιότερα τους Τσίπρα και Βαρουφάκη- έτσι ώστε να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Πρόκειται για το ντοκιμαντέρ Brexit: Behind Closed Doors. 

Σε μία σκηνή ακούμε δύο από τα μέλη της διαπραγματευτικής ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωσης να γελάνε με το σχέδιο που επέβαλλαν στην Τερέζα Μέι και να λένε: «Επιτέλους τους ξεφορτωθήκαμε. Τους πετάξαμε έξω με τις κλωτσιές. Τους μετατρέψαμε τελικά σε αποικία και αυτό ήταν το σχέδιο μας από την αρχή».

Φυσικά το Brexit αφορά μια χώρα που είναι η αρχαιότερη δημοκρατία στην Ευρώπη και κυρίως η δεύτερη όσον αφορά το ύψος των εισφορών της στην ΕΕ. Ενα Brexit που θα μπορούσε κάλλιστα να είχε αποφευχθεί αν η Ευρωπαϊκή Ενωση είχε παραμείνει στο επίπεδο μιας εμπορικής ένωσης και δεν είχε εμπλακεί σε φαραωνικές περιπέτειες που ως μοναδικό αποτέλεσμα έχουν την αφαίρεση εξουσιών από τους λαούς και την δημιουργία ενός ευρωπαϊκού γραφειοκρατικού υπερκράτους.