Πόση σύνταξη δικαιούνται οι Ελληνες πολιτικοί;

O Eλληνας συνταξιούχος που από του χρόνου απειλείται με νέες μειώσεις των ήδη πετσοκομμένων απολαβών του, βλέποντας τις «θεϊκές» στα μάτια του συντάξεις που παίρνουν οι πολιτικοί του ηγέτες (υπουργοί και πρωθυπουργοί), θα πρέπει να αναρωτιέται:

«Tι ακριβώς έκαναν αυτοί οι άνθρωποι για να δικαιούνται αυτές τις συντάξεις; Παρέλαβαν ένα κράτος που λειτουργούσε και παρέδωσαν ένα κράτος χρεοκοπημένο. Γιατί θα πρέπει να ανταμείβονται επιπλέον, με συντάξεις από τις οποίες απoυσιάζει κάθε στοιχείο ανταποδοτικότητας;».

Στο ερώτημα αυτό, που ασφαλώς υπερβαίνει την ελληνική περίπτωση, αφιερώνει πρόσφατο άρθρο της η γνωστή συγγραφέας και οικονομολόγος Dambisa Moyo.

Η απάντηση που δίνει είναι απλή. Η σύνταξη των πολιτικών ηγετών θα πρέπει να εξαρτάται από την αποδοτικότητά τους. Αυτό σημαίνει στην ουσία τη βελτίωση της κατάστασης της χώρας όπως αυτή φαίνεται σε διάφορους δείκτες: Aνεργία, αύξηση/μείωση του ΑΕΠ, επενδύσεις, κλείσιμο επιχειρήσεων, ποιότητα υπηρεσιών δημόσιας υγείας και παιδείας, αισιοδοξία για το μέλλον, ευρωστία τραπεζικού συστήματος, εξαγωγές κ.λπ. κ.λπ.

«Τέτοιες ποσοτικές αξιολογήσεις», γράφει η Moyo, «όχι απλά θα έδιναν στους πολιτικούς μεγαλύτερα κίνητρα να πάρουν έξυπνες -και όχι απλά συμφέρουσες πολιτικά- αποφάσεις αλλά θα βοηθούσαν και τους ψηφοφόρους να κάνουν πιο καλά πληροφορημένες επιλογές σχετικά με το ποιος θα είναι ο αντιπρόσωπός τους». Αν ένας πολιτικός ηγέτης επιφέρει βελτιώσεις στους προαναφερθέντες δείκτες, η σύνταξή του θα πρέπει να προσαρμόζεται προς τα πάνω. Αλλιώς, φυσικά, προς τα κάτω.

Αυτές οι σκέψεις δεν βρίσκονται μόνο στον χώρο των ιδεών. Ηδη εφαρμόζονται στην ίσως πιο προωθημένη χώρα σήμερα. Τη Σιγκαπούρη. Εκεί οι υπουργοί μπορούν να λαμβάνουν το 40%-60% της βασικής σύνταξης ως επιπλέον μπόνους ανάλογα με τις επιδόσεις τους.

Φυσικά η Ελλάδα βρίσκεται στον αντίποδα της Σιγκαπούρης. Εδώ οι πολιτικοί ηγέτες (υπουργοί και πρωθυπουργοί) του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας που ήταν οι υπεύθυνοι για τη διαχείριση της χώρας τα τελευταία έτη όχι απλά λαμβάνουν τερατώδεις για τον πολύ κόσμο συντάξεις, αλλά πολλές φορές -αν έχουν περάσει και από τις Βρυξέλλες- δύο και τρεις! Και απολαμβάνουν αυτές τις συντάξεις που δεν έχουν καμία σχέση με την αποδοτικότητά τους, χωρίς κανένα ίχνος ντροπής, χωρίς κανένα ίχνος αυτοκριτικής, απλά επαναλαμβάνοντας όποτε τους δοθεί η ευκαιρία την ανάγκη να «κάνουν θυσίες οι Ελληνες».

Ισως αυτό να εξηγεί και το γεγονός ότι όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις στη Σιγκαπούρη, οι πολιτικοί ηγέτες της χώρας εκτιμώνται από τον κόσμο, ενώ στην Ελλάδα η εκτίμηση βρίσκεται σε μηδενικά επίπεδα.