Σουρεάλ εκλογολογία με όχημα το Σκοπιανό... 25 χρόνια μετά

«Δεν χωρεί αμφιβολία πως η κυβέρνηση θα χάσει τη δεδηλωμένη, εάν ο Καμμένος διαφωνήσει στην ονομασία των Σκοπίων». Το δηλώνουν σε όλους τους τόνους κορυφαία και μη στελέχη της ΝΔ -και κάποιοι της ΔΗΣΥ.

Το Σύνταγμα όμως έχει φροντίσει... να χωρεί αμφιβολία: η δεδηλωμένη εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση χάνεται όταν ψηφιστεί από την πλειοψηφία των «300» πρόταση δυσπιστίας εναντίον της. Αντιστοίχως, όταν υπερψηφιστεί πρόταση εμπιστοσύνης, που θα ζητήσει εκ νέου ο πρωθυπουργός.

Δεδηλωμένη, δηλαδή, δεν χάνεται σε καμία άλλη περίπτωση.

Με την τακτική που ακολουθούν η αξιωματική αντιπολίτευση και τμήμα της ελάσσονος, κινδυνεύουν να υποστούν διπλή ήττα: και να «περάσει» από τη Βουλή (σ.σ. με βουλευτική πλειοψηφία, ασχέτως της ψήφου των ΑΝΕΛ, όπως έχει ήδη αναφέρει ως προοπτική ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς) η ονομασία της ΠΓΔΜ και να... ξαναλάβει ψήφο εμπιστοσύνης η κυβέρνηση, όποια από τις δύο παραπάνω διαδικασίες προκριθεί.

Προσώρας, έχουμε τα εξής δεδομένα που, σε κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να προβληματίσουν σοβαρά τη λεγόμενη «ευρωπαϊκή αντιπολίτευση».

* Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες (και Βερολίνο...) επιθυμούν σφόδρα να βρεθεί λύση στο Σκοπιανό, προκειμένου, τυπικά, να πάρει η ΠΓΔΜ εισιτήριο για ΝΑΤΟ και ΕΕ. Ουσιαστικά, η εν λόγω λύση εντάσσεται στην επιχείρηση «θωράκισης» των δυτικών Βαλκανίων απέναντι στις προσπάθειες βαλκανικής επέκτασης της Μόσχας.

Σε συνεννόηση και σύμπλευση με τους εταίρους, άλλωστε, αναπτύσσει η κυβέρνηση (και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας) ιδιαίτερη κινητικότητα εσχάτως, με τις αυξανόμενης συχνότητας βαλκανικές επαφές και την πρόσφατη (9 Δεκεμβρίου) 2η τετραμερή Σύνοδο Ελλάδας-Βουλγαρίας-Σερβίας-Ρουμανίας στο Βελιγράδι.

Οι γνωρίζοντες δεν αποσυνδέουν την πρόσκληση του Σέρβου προέδρου στον Έλληνα πρωθυπουργό να περάσει στο Βελιγράδι τις χριστουγεννιάτικες γιορτές -με παραμονή, μάλιστα, που κράτησε έξι ημέρες...

* Η σπουδή για το Σκοπιανό οφείλεται στο γεγονός ότι η Γενική Συνέλευση του ΝΑΤΟ στις αρχές Ιουλίου δρομολογεί «υποσχετική» για ένταξη της γείτονος στη Συμμαχία.

* Η πρόσφατη πολιτική αλλαγή στα Σκόπια, με ήττα του Γκρούεφσκι και κυβέρνηση συνεργασίας Σοσιαλδημοκρατών-αλβανικών κομμάτων, συνετελέσθη (με «υπερατλαντική επίβλεψη», κατά πώς λέγεται στους διπλωματικούς κύκλους) ώστε να απομονωθούν οι ακραίοι κύκλοι και να περάσουν μπροστά οι «συναινετικοί».

Και, φυσικά, ουδείς στη Δύση επιθυμεί να γίνει δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ για την επικύρωση του ονόματος, παρότι η διεξαγωγή του αποτελεί δέσμευση όλων των εκεί κομμάτων. Οι τελευταίες δηλώσεις αλβανόφωνων αξιωματούχων εναντίον της επιλογής δημοψηφίσματος είναι κάτι παραπάνω από εύγλωττες...

Σ' αυτό τον καμβά «κεντάει» το τελευταίο διάστημα ο νέος πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ, αρχίζοντας το εσωτερικό μασάζ με κατευναστικές (σε σχέση με τους προκατόχους του) δηλώσεις περί κληρονομιάς του Μ. Αλεξάνδρου κ.λπ. Δεν βρέθηκε τυχαία άλλωστε στη Θεσσαλονίκη χθες, για να κάνει πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν.

* Η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, στα μέσα Δεκεμβρίου, για κοινής αποδοχής ονομασία, επιφύλαξε ένα «δώρο» του διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς προς τις δύο χώρες: δεν άνοιξε τη διαδικασία με πρόταση ονόματος, αφήνοντάς την για τα μισά της διαδρομής ή για το τέλος. Με τον τρόπο αυτό άνοιξε δρόμο για τις συζητήσεις καθώς, στην αντίθετη περίπτωση, το κλείσιμό του θα ήταν η πιο πιθανή εξέλιξη.

Για την Αθήνα άλλωστε το όνομα από μόνο του δεν αρκεί, αφού οι αλυτρωτικές τάσεις περνούν σήμερα μέσα από το σκοπιανό Σύνταγμα, τις ονομασίες (αεροδρόμιο) και τα περίφημα συμβολικά αγάλματα. Σ' αυτές τις αλλαγές επικεντρώνει την προσοχή η κυβέρνηση, έχοντας διαμηνύσει πως η (πραγματική) εγκατάλειψη του αλυτρωτισμού θα οδηγήσει και σε ονομασία κοινής αποδοχής.

Για την ιστορία, από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε το Σκοπιανό, η ελληνική Αριστερά, δηλαδή το ΚΚΕ και ο τότε ΣΥΝ, ήταν υπέρ της σύνθετης ονομασίας με χρήση του όρου «Μακεδονία» (γεωγραφική ή άλλη). Ο Πάνος Καμμένος αντιδρά στη χρήση του όρου από τη σκοπιά της «πατριωτικής Δεξιάς». Προς το παρόν, τουλάχιστον.

Η ΝΔ επί Κώστα Καραμανλή, ως κυβέρνηση το 2007, είχε προβάλει ως λύση τη σύνθετη ονομασία erga omnes (έναντι όλων), η μη αποδοχή της οποίας τότε οδήγησε και στο φρενάρισμα της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, στην τότε Σύνοδο στο Βουκουρέστι.

Δεν είναι τυχαία η διαρροή την Κυριακή από ανώτατη κυβερνητική πηγή: «Στα εθνικά θέματα η χώρα έχει και πρέπει να έχει συνέχεια. Η γραμμή του 2007 μπορεί σήμερα να δικαιωθεί. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις έχουν καθήκον να τοποθετηθούν δημόσια και με σαφήνεια. Σε ένα θέμα που εκκρεμεί εδώ και 25 χρόνια, κανένας δεν δικαιούται να κρύβεται και να λειτουργεί με μικροκομματική σκοπιμότητα. Η στάση όλων μας θα καταγραφεί στην ιστορία».

Πρωτεύον η πτώση της κυβέρνησης...

Βάσει όλων των παραπάνω, το εγχώριο πολιτικό προσωπικό θα έπρεπε να προσεγγίσει το θέμα με εθνική ματιά, αφήνοντας στην άκρη τη μικροπολιτική. Αλλά εδώ εμφανίζεται το σουρεάλ στοιχείο. Η ΝΔ προώθησε τη θέση ότι ακόμη και αν η ίδια, ως κόμμα, συμφωνήσει με την ονομασία, θα την υπερψηφίσει στη Βουλή μόνο εάν συμφωνήσει... ο Πάνος Καμμένος. Αλλιώς, λέει, η κυβέρνηση πρέπει να πέσει.

(Ότι αυτή τη θέση τη διατύπωσε και η Ντόρα Μπακογιάννη έχει ιδιαίτερη σημασία αφού με καθυστέρηση 25 χρόνων δικαίωσε... τον Αντώνη Σαμαρά: τη διαφωνία του στο Σκοπιανό δεν είχε προβάλει για να ρίξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη το '93;).

Οι ψύχραιμοι στη ΝΔ δεν θέλουν καν να σκέφτονται τι θα συμβεί στην περίπτωση που προκύψει ονομασία κοινής αποδοχής και την ώρα της ψηφοφορίας θα αρνηθεί η αξιωματική αντιπολίτευση τη θετική ψήφο μόνο και μόνο για να πέσει η κυβέρνηση. Που έτσι κι αλλιώς δεν θα πέσει, όπως προκύπτει από τη Συνταγματική επιταγή περί δεδηλωμένης.

Θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η δικαιολογία που θα προβάλει η ΝΔ στους δυτικούς εταίρους. Κυρίως, η απάντηση που θα λάβει.

Υ.Γ. Επιφανή στελέχη της ΝΔ ζητούν (μέσω twitter) από την κυβέρνηση να ανακοινώσει τη διαπραγματευτική τακτική της στο Σκοπιανό. Τώρα, που η διαπραγμάτευση είναι στην αρχή και καμία πλευρά δεν ανοίγει όλα τα χαρτιά της. Γίνεται;