Βαρουφάκης και παρέα προτείνουν «χαρακίρι»

Η θεωρία του κ. Βαρουφάκη και πολλών άλλων που έχουν αντίστοιχες απόψεις είναι σχετικά απλή στην περιγραφή της. Η ευρωζώνη κινείται με τρόπο που θέτει σε αμφιβολία το μέλλον της, οι πολιτικές που επιβάλλει στην Ελλάδα είναι εκ προοιμίου αποτυχημένες, οπότε αυτό που πρέπει να κάνει η χώρα μας είναι να στοχεύσει στο «first mover advantage», να εγκαταλείψει δηλαδή πρώτη το ευρώ. Κι αυτό διότι από την εμπειρία άλλων «νομισματικών ενώσεων» του παρελθόντος, προκύπτει ότι κέρδισαν εκείνοι που τις εγκατέλειψαν πρώτοι.

Δεν θα προσπαθήσω να αντικρούσω αυτή τη θεωρία, αντίθετα θα την ακολουθήσω, προκειμένου να την καταρρίψω.

Ας υποθέσουμε ότι θεωρητικά έχει δίκιο. Ότι η ευρωζώνη βρίσκεται σε πολύ κακό δρόμο, ότι το τρίτο πρόγραμμα, ακόμη κι αν το εφαρμόσουμε πιστά, θα αποτύχει. Ότι η Ελλάδα θα έπρεπε θεωρητικά να εγκαταλείψει πρώτη. Κι ας δούμε τώρα τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα.

Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή βρίσκεται με την οικονομία σε ελεύθερη πτώση, τις τράπεζες ήδη κλειστές επί δυόμισι εβδομάδες και χωρίς πρωτογενές πλεόνασμα. Που σημαίνει ότι δεν έχει λεφτά ούτε για να καλύψει τις δαπάνες της. Η κοινή γνώμη είναι στην πράξη διχασμένη, ενώ ακόμη και σήμερα η πλειονότητα μπορεί να μην θέλει τα μέτρα, θέλει όμως το ευρώ.

Η χώρα παραμένει μη ανταγωνιστική, ο κρατικός μηχανισμός έχει τα χάλια του και ο ιδιωτικός τομέας βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Τόσο δε ο ίδιος ο κ. Βαρουφάκης όσο και ξεκάθαροι υποστηρικτές της δραχμής όπως ο κ. Λαπαβίτσας, που έχει μείνει πιστός και ειλικρινής στη θέση του αυτή, παραδέχονται ότι δεν έχει γίνει καμία ουσιαστική προετοιμασία, ότι η χώρα δεν έχει ούτε τη σχετική τεχνογνωσία.

Κάποιοι λένε ότι μπορεί να υπάρχει στο εξωτερικό, αλλά κι αυτό δεν είναι σίγουρο. Διότι η «υπόθεση» της εγκατάλειψης ενός υπερεθνικού νομίσματος, κι όχι απλώς μιας συναλλαγματικής «δέσμευσης» (peg), ενός νομίσματος που σχεδιάστηκε ώστε να μην προβλέπεται επιστροφή από αυτό, δεν έχει δοκιμαστεί στην πράξη.

Όσα λέγονται για τις συνέπειές του, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αποτελούν στην ουσία, ασκήσεις επί χάρτου!

Τόσο λοιπόν ο ίδιος ο κ. Βαρουφάκης, όσο κι εκείνοι που δεν θα ψηφίσουν τα μέτρα στη Βουλή τι μας λένε;

Μας λένε ότι έχουν κάποια πειστική ενναλακτική πρόταση για χρεοκοπία, έκδοση IOUs και εν τέλει έξοδο από το ευρώ; Μα ακόμη και οι ίδιοι ξέρουν ότι η χώρα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην πιο ακατάλληλη στιγμή για κάτι τέτοιο. Τα ταμειακά διαθέσιμα εξανεμίστηκαν (με πληρωμές ξένων υποχρεώσεων, από ίδια διαθέσιμα εδώ και ένα χρόνο), καμία προετοιμασία δεν υπήρξε, ούτε υπάρχει κάποια καταγεγραμμένη πλειοψηφία για την εγκατάλειψη του ευρώ.

Τι μας λένε λοιπόν να κάνουμε; Ένα τεράστιο άλμα στο κενό; Να κάνουμε ομαδικό «χαρακίρι», μήπως και υπάρχει «μετά θάνατον ζωή»;

Ας το πάρει απόφαση τόσο ο κ. Βαρουφάκης όσο και οι ομοϊδεάτες του. Τέτοιου είδους αποφάσεις για το ευρώ, μπορούν να τις πάρουν πρώτες μόνο μεγάλες και ισχυρές χώρες με συγκροτημένο κρατικό μηχανισμό, ανταγωνιστικές οικονομίες και εκτόπισμα στη διεθνή πολιτική σκηνή.

Για την Ελλάδα σήμερα, κάτι τέτοιο θα ήταν καθαρή αυτοκτονία, με μόνους κερδισμένους εκείνους που έβγαλαν πολλά λεφτά στο εξωτερικό. Δυστυχώς ο κ. Βαρουφάκης, για τους δικούς του λόγους, συνειδητά (πολλοί από τους άλλους ομοϊδεάτες του εντός και εκτός Βουλής, τέτοια θέματα ούτε που τα αντιλαμβάνονται) βάζει το κάρο μπροστά από το άλογο.

Διότι η Ελλάδα έχει απόλυτη ανάγκη, εδώ και τώρα, να ανασυγκροτήσει τους θεσμούς και το κράτος της, να αναδιοργανώσει την οικονομία της σε άλλο μοντέλο, να αποκτήσει «λειτουργικότητα», αξιοκρατία, ανταγωνιστικότητα ουσίας κι όχι απλώς ανταγωνιστικότητα με βάση την τιμή.

Ναι, η Ελλάδα πληγώθηκε και ταπεινώθηκε από τις τελευταίες εξελίξεις. Αλλά μόνον οι φανατικοί αυτοκτονούν για να ξεπλύνουν την ντροπή. Οι αγωνιστές την καταπίνουν και στέκονται όρθιοι. Ψάχνουν τις αιτίες της ήττας και τις καταπολεμούν.

Για να μην τους ξανασυμβεί!

Και οι αιτίες αυτής της ήττας δεν άλλες από τα νοσηρά φαινόμενα που επικράτησαν στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, με τη συνενοχή της κοινωνίας, όσο έβλεπε το βιοτικό της επίπεδο να ανεβαίνει.

Αυτά πρέπει να αλλάξουμε σήμερα κι όχι το νόμισμα.