Μην... πυροβολείτε τους υπερχρεωμένους επιχειρηματίες!

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η άποψη του κ. Θεόδωρου Βάρδα, ιδιοκτήτη της ομώνυμης γνωστής αλυσίδας ενδυμάτων, σχετικά με δημοσίευμα του τύπου με τίτλο «χειροπέδες στον Mr Fokas». Αναφέρει λοιπόν σχετικά ο κ. Βάρδας στο facebook:

«Αλήθεια, πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια σε ασφαλιστικές εισφορές, ΦΠΑ, φόρους επί των κερδών και μισθούς σε εργαζόμενους έχει πληρώσει από το 1936 ο  όμιλος Φωκά;

Η εταιρεία προφανώς πτώχευσε λόγω της κακής οικονομικής πολιτικής της χώρας, η οποία οδήγησε την οικονομία σε μια πρωτόγνωρη για τα διεθνή δεδομένα ύφεση 25%. Πρόκειται για μια εμπορική αποτυχία για την οποία δεν φταίει ο επιχειρηματίας, αλλά η συστημική κρίση που έριξε τη χώρα στα βράχια.

Η πτώχευση της εταιρείας θα έπρεπε να απαλλάσσει από κάθε ευθύνη τον επιχειρηματία ο οποίος για 75 χρόνια πολλαπλά έχει προσφέρει στην ελληνική οικονομία. Δυστυχώς, στην Ελλάδα έχει πλέον ποινικοποιηθεί η χωρίς δόλο εμπορική αποτυχία».

Αλήθεια είναι πως το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στον επιχειρηματικό κόσμο.

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση ενός γνωστού επιχειρηματία, ο οποίος παλεύει να σώσει την εισηγμένη εταιρεία του στο Χ.Α.: «Εγώ προσωπικά ζω λιτοδίαιτα και αγωνίζομαι να διατηρήσω στη ζωή την εταιρεία μου, κυρίως για να σώσω την υστεροφημία μου. Επειδή το κράτος δεν μπορεί να εντοπίσει και να τιμωρήσει τους έχοντες δόλο, ποινικοποιεί την επιχειρηματική δραστηριότητα και διαπομπεύει ανθρώπους. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε αυτό που γράφουν ακόμη και τα εισαγωγικά οικονομικά βιβλία, ότι δηλαδή η έννοια της επιχειρηματικότητας συνδέεται άμεσα με τον κίνδυνο. Πόσο μάλλον σε μια περίοδο πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης.

Βέβαια, ο επιχειρηματίας πρέπει να γνωρίζει τους κινδύνους και να προετοιμάζει την επιχείρησή του απέναντι σ' αυτούς. Προσωπικά πιστεύω πως πάντοτε λειτουργούσα συνετά και δρούσα με συντηρητισμό, αλλά πώς είναι δυνατόν να αμυνθεί μια εταιρεία σε μια αγορά που χάνει πάνω από το 50% ή και πάνω από το 90% της ζήτησής της μέσα σε μόλις τρία-τέσσερα χρόνια;».

Τα... ευτράπελα της υπόθεσης

Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές όπου η εφαρμογή του σημερινού θεσμικού πλαισίου συνοδεύεται από διάφορα... ευτράπελα, που όμως είναι ιδιαίτερα επώδυνα για όσους έχουν την ατυχία να μπλέξουν.

Ένα παράδειγμα είναι το λουκέτο εισηγμένης κατασκευαστικής, για το οποίο γράφτηκαν αρκετά και ακούστηκαν πολλαπλάσια για το πώς οι βασικοί μέτοχοι υφάρπαξαν περιουσιακά στοιχεία της, αφήνοντας πελάτες, εργαζόμενους, προμηθευτές και τράπεζες στον... άσσο. Το περίεργο της υπόθεσης είναι πως ενώ οι βασικοί μέτοχοι κάνουν -σχεδόν ανενόχλητοι- τη ζωούλα τους, η Δικαιοσύνη κυνηγάει μέχρις οικονομικής και ηθικής εξουθενώσεως μεσαίο στέλεχος του ομίλου, που οι βασικοί μέτοχοι τον είχαν τοποθετήσει σε «υπεύθυνη» θέση θυγατρικής εταιρείας...

Ένα δεύτερο ευτράπελο περιστατικό συνέβη με την περίπτωση της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας (πρώην Κλωστήρια Ναούσης, του αείμνηστου Θωμά Λαναρά). Για την όλη υπόθεση, σε... περιπέτειες είχε μπλεχτεί ο κ. Ι. Μουσουλίδης, manager που δεν διέθετε ούτε μία μετοχή, που δεν εισέπραξε ούτε 1 ευρώ αμοιβή και είχε τοποθετηθεί στη θέση αυτή όταν η εταιρεία είχε σταματήσει να λειτουργεί, με την πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης (επί υπουργίας Κατσέλη) μήπως και καταφέρει να... αναστήσει τον ιστορικό αυτό όμιλο.

Άλλο περιστατικό είναι η προσαγωγή επιχειρηματιών στη Δικαιοσύνη για χρέη τους προς το δημόσιο, όταν την ίδια περίοδο το δημόσιο οφείλει στους συγκεκριμένους ακόμη μεγαλύτερα ποσά...

Μια μεγαλύτερη δυσλειτουργία του θεσμικού πλαισίου έγκειται στο ότι την ίδια περίοδο που ορισμένοι επιχειρηματίες προσάγονται με χειροπέδες στο δικαστήριο, έχουν -οι ίδιοι...- δημιουργήσει άλλες εταιρείες, χρησιμοποιώντας κυρίως «μπροστινούς», οι οποίες ενδεχομένως να συναλλάσσονται με το δημόσιο και ίσως οι ίδιοι επιχειρηματίες παίζουν σημαντικό ρόλο στα πράγματα, μιλώντας με υπουργούς και επηρεάζοντας καταστάσεις!

Η... Μύκονος και οι καταθέσεις στο εξωτερικό

Βέβαια, υπάρχει πάντοτε και η άλλη άποψη, η οποία μπορεί μεν να θεωρεί άδικη την τιμωρία και τη διαπόμπευση όσων επιχειρηματιών απέτυχαν να κρατήσουν ζωντανές τις επιχειρήσεις τους, θέτει ωστόσο -σε περίοδο τέτοιας κρίσης- ως προτεραιότητα την είσπραξη χρημάτων από το δημόσιο και όχι την επιβάρυνση του κοινωνικού συνόλου από «επιτήδειους» επιχειρηματίες.

Πρόσφατα, ο γνωστός επιχειρηματίας Ευάγγελος Μυτιληναίoς υποστήριξε σχετικά με την υπόθεση των μη εξυπηρετούμενων επιχειρηματικών δανείων ότι «όσοι επιχειρηματίες νόμιζαν πως θα είχαν τα λεφτά των τραπεζών μέσα στις εταιρείες τους και τα δικά τους λεφτά στο εξωτερικό και πως μέσα από κάποιο απλό διακανονισμό όλα θα μπορούσαν να λυθούν, ήταν -και είναι- βαθιά νυχτωμένοι. Οι όροι θα είναι ιδιαίτερα επαχθείς για τους μετόχους και αυτό θα το δείτε ενδεχομένως ακόμη και πριν από το τέλος αυτού του έτους»...

Επίσης, έντονες είναι οι διαμαρτυρίες απλήρωτων εδώ και μήνες εργαζομένων, που διαβάζουν στον τύπο για... χλιδάτες εμφανίσεις των εργοδοτών τους στη Μύκονο και σε άλλα κοσμικά μέρη, άλλες φορές με προσωπικά ελικόπτερα και άλλες με πολυτελή σκάφη αναψυχής...

Σε κάθε περίπτωση, όλοι παραδέχονται πως με βάση το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο:

Πρώτον, το ποσό των χρημάτων που μπορεί να εισπραχθεί από το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία είναι σαφώς περιορισμένο και θα μεσολαβήσει μεγάλο χρονικό διάστημα, μέχρις ότου εισπραχθούν και αυτά τα λίγα χρήματα.

Δεύτερον, οδηγούνται ουσιαστικά σε δημόσια διαπόμπευση άτομα που απλώς δεν κατάφεραν να διασώσουν τις εταιρείες τους σε περίοδο πρωτόγνωρης κρίσης.

Και τρίτον, έχει τόσες άλλες αδυναμίες και αφήνει μεγάλα «παράθυρα», ώστε οι περισσότεροι επιτήδειοι διαφεύγουν... «και με τη βούλα του νομοθέτη».