Οκτώ κριτήρια για τους «συνεργάσιμους επιχειρηματίες»

Μέχρι σήμερα, το θέμα των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων περιγράφεται από ειδικούς και δημοσιογράφους συνήθως με... μισόλογα.

Όλοι καταλαβαίνουν πως μεγάλο ποσοστό των ελληνικών επιχειρήσεων (ακόμη και αρκετές που μέχρι σήμερα είναι ενήμερες στις τράπεζες) δεν θα μπορέσει να επιβιώσει σε βάθος χρόνου αν δεν γίνει κάποιας μορφής (άμεσο ή έμμεσο...) κούρεμα στις δανειακές του υποχρεώσεις.

Όλοι καταλαβαίνουν, επίσης, τρία ακόμη πράγματα:

Πρώτον, όσο ταχύτερα γίνουν τα προαναφερθέντα κουρέματα, τόσο πιο γρήγορα θα αρχίσει να παίρνει μπρος η ελληνική οικονομία.

Δεύτερον, ακόμη και να ήθελαν οι τράπεζες, δεν θα μπορούσαν υπό τις τρέχουσες συνθήκες να προχωρήσουν άμεσα σε γενναία κουρέματα. Άρα, ζητούμενο είναι να γίνουν γρήγορα τα κουρέματα, χωρίς ωστόσο να ξέρουμε ποιος θα μπορούσε να τα πληρώσει.

Τρίτον, σε περίπτωση που οι τράπεζες «χάριζαν» λεφτά σε υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, τότε θα ξεσηκωνόταν ένα μεγάλο κύμα αντίδρασης από όσες επιχειρήσεις μέχρι σήμερα έχουν καταφέρει να ανταποκρίνονται πλήρως στις υποχρεώσεις τους. Μεταξύ άλλων, θα τεθεί ευθέως και ζήτημα αλλοίωσης του ανταγωνισμού από τις τράπεζες, δηλαδή από το ίδιο το δημόσιο που αποτελεί και τον βασικότερο μέτοχό τους.

Ώρα αποφάσεων

Η κυβέρνηση πριν από λίγους μήνες προχώρησε στην ψήφιση ενός νόμου που όριζε τον αποκαλούμενο «συνεργάσιμο δανειολήπτη» προκειμένου να βάλει σε ένα εξωδικαστικό καλούπι τις σχέσεις των τραπεζών και των νοικοκυριών που δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους. Με βάση αυτόν τον νόμο, το νοικοκυριό που κρίνεται συνεργάσιμο δικαιούται ουσιαστικά καλύτερη αντιμετώπιση από τις τράπεζες και μπορεί να έχει έναν αυξημένο βαθμό ασφαλείας.

Ο νόμος αυτός αντιμετωπίστηκε θετικά από την πλειονότητα των πολιτών της χώρας, που επιθυμεί μεν την κοινωνική προστασία των αδυνάτων, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θέλει να δει ορισμένους επιτήδειους να μεταφέρουν τα δικά τους άπλυτα στις πλάτες των τραπεζών, άρα στις πλάτες των συνεπών δανειοληπτών και (αφού οι τράπεζες ελέγχονται μετοχικά από το ΤΧΣ) των Ελλήνων φορολογουμένων.

Κατ' αναλογίαν, η κυβέρνηση σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος καλείται να αποφασίσει (κανονικά, θα έπρεπε να το είχε κάνει εδώ και πολύ καιρό) και να ορίσει τα κριτήρια του συνεργάσιμου επιχειρηματία σε ό,τι αφορά τα κόκκινα δάνεια των εταιρειών, μικρότερων και μεγαλύτερων, στο πλαίσιο της συνολικής λύσης που αναμένεται να παρουσιάσει τον Αύγουστο.

Μερικά λοιπόν απαιτούμενα στοιχεία που θα πρέπει να διαθέτουν οι συνεργάσιμοι επιχειρηματίες είναι:

1. Να μην υπάρχουν (παρελθόντα ή τρέχοντα) βάσιμα στοιχεία που να αμφισβητούν την ηθική τους ακεραιότητα.

2. Τόσο οι ίδιοι, όσο και τα συγγενικά τους πρόσωπα πρέπει να έχουν περικόψει δραστικά τις αποδοχές τους από την εταιρεία για τις υπηρεσίες που της προσφέρουν.

3. Να έχουν αποδείξει πως η δυσχερής κατάσταση των επιχειρήσεών τους είναι απότοκο είτε της γενικότερης οικονομικής κρίσης, είτε άλλου έκτακτου και μη προβλεπόμενου παράγοντα.

4. Χρειάζεται να έχει εκπονηθεί από τη διοίκηση και να έχει εγκριθεί από αξιόπιστο οίκο πραγματικό business plan που να προβλέπει τη βιωσιμότητα της επιχείρησης από τη στιγμή που ολοκληρωθεί η αναχρηματοδότησή της.

5. Να έχουν δηλώσει ΟΛΑ τα άμεσα και έμμεσα οφέλη που καρπώνονται από τη λειτουργία της εταιρείας (π.χ. αμοιβές Δ.Σ., κάλυψη εξόδων και ενοικίων, bonuses, stock options, αμοιβές από θυγατρικές, άδηλες προμήθειες, συναλλαγές εταιρείας με νομικά πρόσωπα που ελέγχονται από τους βασικούς μετόχους και από συγγενικά τους πρόσωπα).

6. Να έχουν πείσει πως με τη γενικότερη στάση τους έχουν προσπαθήσει να αντιμετωπίσουν δραστικά τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης.

7. Να είναι πρόθυμοι να επιτρέψουν την εκπροσώπηση των πιστωτών στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας, ή και σε νευραλγικές εκτελεστικές θέσεις αυτής.

8. Να είναι διατεθειμένοι να βάλουν το χέρι στην τσέπη (είτε οι ίδιοι, είτε προσελκύοντας τρίτους επενδυτές) και να ενισχύσουν κεφαλαιακά την εταιρεία, στον βαθμό που θα γίνει ανάλογη κίνηση από τις τράπεζες (π.χ. κεφαλαιοποίηση χρεών).

Οι συνεργάσιμοι επιχειρηματίες λοιπόν δικαιούνται αναμφίβολα μια δεύτερη ευκαιρία από τις τράπεζες. Και αυτό τελικά αν γίνει με «δίκαιο τρόπο» θα αποβεί προς όφελος όλων. Ακόμη και των ανταγωνιστών τους...