Ο πρόεδρος της ΕΝΚΛΩ κ. Γιάννης Μουσουλίδης μιλά για τις «τρικλοποδιές» στο προτεινόμενο σχέδιο αναδιάρθρωσης της εισηγμένης και προτείνει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να προωθηθεί η οικονομική ανάπτυξη. Στην πράξη και όχι στα λόγια…

ΕΡ.: Κύριε Μουσουλίδη, η εκκρεμότητα της αναχρηματοδότησης της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας συνεχίζεται πολλούς μήνες μετά τη δημοσίευση του σχετικού ΦΕΚ και πολλούς μήνες μετά την προσωπική δέσμευση του πρωθυπουργού.

ΑΠ.: Δυστυχώς, η εκκρεμότητα παραμένει και όσο περνάει ο χρόνος, τόσο το χειρότερο για όλους: για τους εργαζομένους που έχουν να πληρωθούν από τον Φεβρουάριο του 2009(!), για τις πιστώτριες τράπεζες αλλά και για την ελληνική οικονομία γενικότερα.

ΕΡ.: Πού έχει κολλήσει το θέμα;

ΑΠ.: Στη θεωρία, όλοι είμαστε υπέρ της ανάπτυξης, όλοι θέλουμε επενδύσεις, όλοι νοιαζόμαστε για το καλό της ελληνικής περιφέρειας. Στην πράξη, όμως, στην περίπτωση της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας, όλα αυτά δείχνουν να έχουν «κολλήσει» εξαιτίας μικροπροβλημάτων και αγκυλώσεων που θα μπορούσαν να είχαν λυθεί εδώ και μήνες.

ΕΡ.: Σε ποιο στάδιο βρισκόμαστε τώρα;

ΑΠ.: Σε αυτό όπου ήμασταν και πριν από δύο μήνες, δηλαδή να οριστεί συνάντηση με όλους τους εμπλεκομένους (διοίκηση, τράπεζες, Δημόσιο) για να αποφασιστεί πώς θα προχωρήσουμε, εάν θέλουν όλοι να προχωρήσουμε...

ΕΡ.: Πολλοί είπαν ότι το business plan που υποβάλατε ήταν υπεραισιόδοξο και πως το Δημόσιο και οι τράπεζες θα έχαναν τα λεφτά τους.

ΑΠ.: Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Το business plan που υποβάλαμε τον Απρίλιο του 2010 βασιζόταν σε περιθώρια κέρδους σαφώς χαμηλότερα από αυτά που επικρατούν σήμερα. «Με χαρτί και μολύβι» προκύπτει ότι αν είχαμε πραγματικά ξεκινήσει στις αρχές του καλοκαιριού, σήμερα θα είχαμε κερδίσει πολύ σημαντικά ποσά από την άνοδο του βάμβακος και επίσης θα είχαμε τη δυνατότητα να καλύψουμε μέρος της πολύ μεγάλης ζήτησης από τις διεθνείς αγορές για ποιοτικά νήματα. Ταυτόχρονα, θα αρχίζαμε τις φορτώσεις ετοίμων ενδυμάτων (own brand) τα οποία έχουν εγκριθεί από το καλοκαίρι του 2010 για την είσοδό τους στην αγορά των ΗΠΑ.

Δυστυχώς, όμως, όχι μόνο δεν έγινε αυτό, αλλά για κάθε μήνα που περνά η επιχείρηση αντιμετωπίζει σταθερά έξοδα, όπως μισθοδοσία, της τάξεως του 1 εκατ. ευρώ…

Το κράτος σήμερα θα έβλεπε να λειτουργεί ένας παραγωγικός όμιλος χωρίς ουσιαστικά να βάλει ούτε ένα ευρώ. Όσο για την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου που δόθηκε τον Ιούνιο του 2010, διασφαλίζοντας το 80% της χρηματοδότησης, έχει ως «κάλυμμα» μεγαλύτερης αξίας περιουσιακά στοιχεία της εταιρίας. Άρα, λοιπόν, σε κάθε περίπτωση το ελληνικό δημόσιο είναι εξασφαλισμένο.

Όσον αφορά τώρα στις τράπεζες, όχι μόνο καλύπτονται για τη χρηματοδότηση που χορήγησαν -με την υπόσχεση κρατικής εγγύησης- επί της προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά θα έλπιζαν βάσιμα ότι σε βάθος χρόνου θα διέσωζαν δάνεια που σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να τα διαγράψουν εδώ και τώρα.

ΕΡ.: Μα οι τράπεζες έχουν σήμερα ως εγγύηση τα περιουσιακά στοιχεία του ομίλου. Άρα, αν κλείσει η Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία, έχουν λαμβάνειν…

ΑΠ.: Στην πράξη δεν θα υπάρχει περιθώριο να πάρουν κάτι ουσιαστικό. Αν κάποιος πάει -σε εποχή κρίσης- να ρευστοποιήσει άμεσα τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρίας, τότε το σύνολο των εισπράξεων θα κατευθυνθεί στους εργαζομένους και στο ΙΚΑ. Είναι ζήτημα αν θα περισσέψει κάτι για τις τράπεζες…

ΕΡ.: Εσείς γιατί πιστεύετε ότι θα τα καταφέρετε καλύτερα;

ΑΠ.: Εμείς μπορούμε να βοηθήσουμε σημαντικά έτσι ώστε τα μεγάλης σημασίας βιομηχανοστάσια του ομίλου να επαναλειτουργήσουν για να υλοποιηθούν πολύ σημαντικές επενδύσεις στη χώρα μας, προς όφελος ολόκληρης της οικονομίας. Για παράδειγμα, μια έκταση του ομίλου που είναι ήδη χωροθετημένη και αδειοδοτημένη χρειάζεται γραφειοκρατία λίγων μηνών, αντί κάποιων ετών που θα απαιτούσε η ίδια επένδυση σε άλλον χώρο.

Επίσης, έχουμε ήδη προτείνει πολλές εφαρμόσιμες ιδέες σε εναλλακτικές δραστηριότητες, στις οποίες, για ευνόητους λόγους, δεν θα ήθελα να αναφερθώ τώρα.

Ενδεικτικά μόνο αναφέρω ότι διαθέτουμε βιομηχανοστάσιο σε έκταση 140 στρεμμάτων στην παραλία της Αλεξανδρούπολης, εφαπτόμενο στο σχέδιο πόλεως.

ΕΡ.: Μα πώς μπορεί να σωθεί ένας όμιλος με συνολικές υποχρεώσεις κοντά στα 300 εκατ. ευρώ;

ΑΠ.: Από τα 300 αυτά εκατ. ευρώ, τα 240 οφείλονται προς τις τράπεζες και τα υπόλοιπα 60 προς εργαζομένους, Δημόσιο και αγορά. Το εγκεκριμένο business plan προβλέπει οι τράπεζες να κεφαλαιοποιήσουν μέρος των δανείων που είχαν δανείσει στον όμιλο επί διοίκησης Λαναρά στο παρελθόν. Θα μείνει λοιπόν μια εταιρία με αξία υποχρεώσεων ίση με την αξία των περιουσιακών στοιχείων που θα επαναλειτουργήσουν και θα αξιοποιηθούν περαιτέρω.

Εμείς δεν σκοπεύουμε να λειτουργήσουμε την ΕΝΚΛΩ όπως παλιά, αλλά να επικεντρωθούμε στο κομμάτι εκείνο των νημάτων που είναι υψηλής προστιθέμενης αξίας και μόνο και σταδιακά να καταφέρουμε να ισχυροποιήσουμε στη διεθνή αγορά το νέο brand name ετοίμου ενδύματος.

Όλα αυτά είναι σχεδιασμένα από την αρχή μέχρι το τέλος και θεωρούμε ότι είναι εφικτά. Διαθέτουμε πρώτης ποιότητας νήματα ελληνικού βάμβακος, υψηλή τεχνογνωσία, σύγχρονα εργοστάσια και επιπλέον έχουμε προσελκύσει ιδιαίτερα άξια στελέχη.

ΕΡ.: Ναι, αλλά να παρέμβει το κράτος προκειμένου να σώσει την εταιρία του Λαναρά, για την οποία ο ίδιος φαίνεται ότι αδιαφορεί πλήρως;

ΑΠ.: Πρώτα απ’ όλα, μέσα από την κεφαλαιοποίηση οφειλών που προβλέπει το εγκεκριμένο business plan το ποσοστό του κ. Λαναρά θα περιοριζόταν σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι οι τράπεζες έχουν ως εγγύηση σήμερα όλες τις μετοχές του κ. Λαναρά, ο οποίος από τον Μάρτιο του 2010 δεν έχει καμία συμμετοχή στο διοικητικό σχήμα της εταιρίας. Οπότε, τέτοιο θέμα δεν υπάρχει…

ΕΡ.: Κύριε Μουσουλίδη, έπειτα από τόσους μήνες ενασχόλησης στην κορυφή της ΕΝΚΛΩ, ποιο είναι το δίδαγμα που αποκομίσατε;

ΑΠ.: Ότι στην Ελλάδα, την ανάπτυξη και την απασχόληση την εννοούμε μόνο στα λόγια. Περιμένουμε από κάθε λογής ξένους να έρθουν να επενδύσουν στη χώρα, όταν εμείς δεν κάνουμε το αυτονόητο. Να πάμε σε τόσες και τόσες προβληματικές μονάδες όπου έχουν επενδυθεί μεγάλα κεφάλαια -πολλές φορές και με κρατικές επιχορηγήσεις- και να προχωρήσουμε σε προγράμματα αναδιοργάνωσης, επανατοποθέτησής τους στην αγορά και αναχρηματοδότησής τους. Δεν θέλω να νομίσετε ότι μιλώ μόνο για την περίπτωση της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας. Τέτοιες παρεμβάσεις θα μπορούσαν να έχουν μεγάλη επιτυχία σε δεκάδες μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας.

Οι εταιρίες αυτές «κρύβουν» μέσα τους υψηλή τεχνογνωσία, σύγχρονες μονάδες παραγωγής, πρόσβαση στις διεθνείς αγορές και πολλά άλλα συγκριτικά πλεονεκτήματα. Εμείς όλα αυτά θα πρέπει όχι μόνο να τα αναδείξουμε, αλλά και να τα ενισχύσουμε. Όχι στα λόγια, στην πράξη.

Διαφορετικά, θα μένουν κενές περιεχομένου όλες οι συζητήσεις στην τηλεόραση για ανάπτυξη και στην πράξη θα βλέπουμε τα επιδόματα ανεργίας να ανεβαίνουν κατακόρυφα.

ΕΡ.: Τι θα πρέπει να γίνει δηλαδή;

ΑΠ.: Αρχικά, θα πρέπει να διαπιστωθεί ποιο κομμάτι της προηγούμενης δραστηριότητας μιας επιχείρησης θα μπορούσε να καταστεί βιώσιμο στις διεθνείς αγορές και ενδεχομένως ποιες νέες δραστηριότητες θα μπορούσαμε να προσθέσουμε στο συγκεκριμένο κομμάτι κάνοντας βέλτιστη χρήση της περιουσίας μιας εταιρίας.

Επιπλέον, χρειάζεται μια συμφωνία με τους εργαζομένους, τις τράπεζες, την κυβέρνηση, τους τοπικούς φορείς, στο πλαίσιο της οποίας θα περιγράφονται και οι θυσίες που θα κάνουν όλοι ανεξαιρέτως, και τονίζω το όλοι, αλλά και οι στόχοι σε συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα.

Πρέπει επιτέλους να κοιτάξουμε όλοι τι προϊόντα μπορούμε να κατασκευάσουμε, βλέποντας πρώτα τα προϊόντα στα οποία έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα, και να τους προσθέσουμε αξία και ποιότητα. Θα πρέπει όλοι να συγκεντρωθούμε όχι μόνο στη μείωση του κόστους αλλά και στην αύξηση της παραγωγικότητας στηριζόμενοι στο ανθρώπινο κεφάλαιο.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλες οι δυνάμεις της χώρας θα πρέπει να κινηθούν πολύ πιο γρήγορα και πολύ πιο παραγωγικά.