Ανήσυχο πνεύμα, επιχειρηματίας που ενσαρκώνει το δαιμόνιο της φυλής αλλά με μανδύα μάνατζερ είναι ο Γιώργος Μυλωνάς. Αυτοδημιούργητος, που πόνταρε και ποντάρει συνεχώς στο brainstorming των συνεργατών του, έχει καταφέρει να αναδείξει την Αλουμύλ σε ελληνική πολυεθνική εταιρεία, με τέσσερις παραγωγικές μονάδες στην Ελλάδα και άλλες τόσες στο εξωτερικό.

Πρόσφατα ολοκλήρωσε την εξαγορά του 55% της καθετοποιημένης μονάδας προφίλ αλουμινίου Alpro στη Βοσνία και ήδη είναι σε συζητήσεις για την εξαγορά μιας μικρής μονάδας του κλάδου στην Ελλάδα, η οποία θα λειτουργήσει συμπληρωματικά στην παραγωγική μηχανή του ομίλου.

Στη συνέντευξη μιλά για όλους και για όλα με τον γνωστό χειμαρρώδη λόγο του και δεν διστάζει να διατυπώσει κριτική για την επικρατούσα επιχειρηματική αντίληψη στην Ελλάδα, που απέχει παρασάγγας, πλην φωτεινών εξαιρέσεων, από τη φιλοσοφία του παγκοσμιοποιημένου οικονομικού περιβάλλοντος.

Συνέντευξη στην Αθηνά Καλαϊτζόγλου

- Είχαμε πρόσφατα αλλαγή της κυβερνητικής σκυτάλης. Πιστεύετε ότι θα υπάρξει αλλαγή και στο επιχειρηματικό κλίμα;

Αυτό το θεωρώ δεδομένο, διότι υπάρχουν θέματα που έπρεπε να είχαν λυθεί. Το οικονομικό περιβάλλον σήμερα είναι ”κλειδωμένο”. Ο επιχειρηματικός κόσμος δεν θέλει να πάρει πρωτοβουλίες, φοβάται ότι πολλές από αυτές θα πέσουν στο κενό, θα συναντήσουν διάφορα προβλήματα και θα έχουν ζημίες.

Είναι πολύ μεγάλο το διάστημα που η επιχειρηματική δραστηριότητα είναι ”μουδιασμένη”, άρα η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει δείγματα γραφής για να δημιουργήσει νέο δυναμισμό στον επιχειρηματικό κόσμο. Γιατί, αν δεν υπάρξει αλλαγή κλίματος, θα συνεχιστεί το ίδιο ”μούδιασμα”.

- Από τα καινούργια πρόσωπα που έχουν αναλάβει στα οικονομικά υπουργεία δημιουργούνται ενδείξεις ότι πιθανόν να έχουμε αλλαγή στον τρόπο αντιμετώπισης της αγοράς, των επιχειρήσεων;

Πιστεύω πως ναι, αλλά πρέπει να αποδειχθεί στην πράξη. Το ζήτημα είναι αν θέλουν να κάνουν κάποια πράγματα, δεύτερον, αν μπορούν και, τρίτον, αν μπορούν να τα κάνουν μέσα σε χρόνο τέτοιο ώστε να έχουν αποτέλεσμα.

Γιατί κάποια πράγματα, αν γίνονται σε μεγάλο βάθος χρόνου, χάνουν την αξία τους. Και η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε πράγματα, αλλά πολλά από αυτά άργησαν τόσο ώστε τελικά δεν ενίσχυσαν την επιχειρηματικότητα.

- Υπάρχουν τομείς που επιδέχονται βελτίωση ή έχουν παγιωθεί τέτοιες καταστάσεις που δεν επιτρέπονται παρεμβάσεις;

Το ευρωπαϊκό περιβάλλον είναι αρκετά δεσμευτικό για να επιχειρήσει κάποιος να κάνει επαναστάσεις. Πιστεύω όμως ότι η κυβέρνηση χρειάζεται να λάβει μέτρα για να αλλάξει την ψυχολογία του επιχειρηματικού κόσμου.

Διότι, αν δεν κατορθώσει να βγάλει στην επιφάνεια τις επιχειρηματικές δυνάμεις και να τις βάλει σε κατάσταση δράσης, θα έχει αποτύχει. Άρα το σημαντικό δεν είναι πόσο ριζικά, βαθιά και ανατρεπτικά θα είναι τα μέτρα που θα ληφθούν, αλλά κατά πόσο θα καταφέρουν να κάνουν τον επιχειρηματία να πεισθεί ότι δρα σε ένα περιβάλλον ευνοϊκό για να αναπτύξει δημιουργική δράση.

Βέβαια, υπάρχουν και ορισμένοι ανελαστικοί τομείς, όπως η ανάπτυξη που πρέπει να χρηματοδοτηθεί. Το θέμα είναι με ποιους μηχανισμούς και πώς θα επιτευχθεί κάτι τέτοιο.

- Πείτε μου ένα-δύο ενδεικτικά μέτρα τα οποία πρέπει να ληφθούν άμεσα για την αλλαγή της ψυχολογίας του επιχειρηματικού κόσμου.

Φορολογία. Είναι το πιο σοβαρό θέμα. Χρειαζόμαστε ένα νέο φορολογικό περιβάλλον και σε αυτό το θέμα η κυβέρνηση θα πρέπει να είναι τολμηρή. Να προχωρήσει στην κωδικοποίηση, να δώσει δυνατά φορολογικά κίνητρα σταθερά σε βάθος χρόνου και εγγυημένα, για να μπορέσουν και οι Έλληνες και οι ξένοι σοβαροί επενδυτές να δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα.

Το δεύτερο είναι το θέμα της ανταγωνιστικότητας. Οι ελληνικές επιχειρήσεις είναι ράθυμες, γιατί έτσι τις έκανε το Ελληνικό Δημόσιο. Εμείς δεν έχουμε καμιά σχέση με το Δημόσιο. Είμαστε πολύ επιθετικοί στο θέμα της ανάπτυξης. Θεωρώ όμως ότι στην Ελλάδα είναι εύκολα τα πράγματα.

Αυτό που λέμε ανταγωνιστικότητα δεν έχει αναπτυχθεί στην εσωτερική αγορά και η έλλειψη αυτή καθιστά ανίκανες τις εταιρείες να βγουν στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα κανείς δεν απαιτεί, εκτός από κάποιες εταιρείες τροφίμων, γενικά τα προϊόντα κυκλοφορούν άνευ προδιαγραφών και ελέγχων.

Το αποτέλεσμα είναι ότι όποιος επιχειρεί να βγει εκτός Ελλάδος βρίσκεται ανοχύρωτος, διότι έξω αυτά τα ζητήματα είναι δεδομένα. Το δε περιβάλλον της παγκοσμιοποίησης είναι τρομακτικό.

- Όλα αυτά που περιγράψατε φαίνεται να έχουν χαρακτήρα επείγοντος. Τι περίοδο χάριτος θα δίνατε εσείς ως επιχειρηματίας στη νέα κυβέρνηση;

Αν ληφθούν άμεσα μέτρα τώρα, θα αρχίσουμε να βλέπουμε κάποια πράγματα να κινούνται έπειτα από ένα χρόνο.

- Ας πάμε στον όμιλο της Αλουμύλ. Ετοιμάζετε μια νέα εξαγορά στη Βοσνία. Για τι ακριβώς πρόκειται;

Για μας στρατηγική και μεγάλη προσπάθεια είναι να είμαστε καθοριστικός παράγοντας στο δικό μας αντικείμενο στον χώρο των Βαλκανίων. Για τον λόγο αυτό εφαρμόζουμε μια επεκτατική πολιτική μεθοδικά από την αρχή, η οποία ολοκληρώνεται αυτό το διάστημα με την εγκατάσταση παραγωγικών μονάδων στη βαλκανική ενδοχώρα.

Αυτή τη στιγμή γίνονται δύο παραγωγικές μονάδες στη Σερβία που θα λειτουργήσουν μέχρι τέλη Οκτωβρίου και μία στην Αλβανία που θα λειτουργήσει μέχρι τον Ιούνιο. Στη Βοσνία έγινε εξαγορά μίας μονάδας την οποία ξέραμε. Βρίσκεται στη Βλασένιτσα, στο σερβικό κομμάτι της Βοσνίας, και είναι βιομηχανία παραγωγής προφίλ αλουμινίου καθετοποιημένη.

Έχει χυτήριο, διέλαση, βαφή, ανοδείωση, παραγωγή θερμομονωτικών, παράγει η ίδια την ενέργεια που χρειάζεται. Είναι ουσιαστικά η μοναδική του είδους στη Σερβία. Η εταιρεία λέγεται Alprom και η εξαγορά του 55% των μετοχών έκλεισε πριν από ενάμιση μήνα περίπου. Τώρα είμαστε στη φάση της δημόσιας προσφοράς μέσω του τοπικού χρηματιστηρίου για την εξαγορά του 45% των μετοχών, που δεν ξέρουμε σε ποιους ουσιαστικά ανήκουν.

Τα μερίδια αυτά είχαν εκχωρηθεί στους εργαζομένους, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι διατηρούν ακόμη αυτές τις μετοχές. Οπότε δεν είναι βέβαιο τι ποσοστό θα καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε. Υπολογίζουμε ότι το μάξιμουμ ποσό για την εξαγορά θα είναι 2,5 εκατ. ευρώ.

Η δημόσια προσφορά θα λήξει στα τέλη Απριλίου. Αμέσως μετά θα κάνουμε γενική συνέλευση, ώστε να ληφθεί απόφαση για την υποβολή αίτησης επένδυσης στο ΕΣΟΕΑΒ για τον εκσυγχρονισμό της μονάδας, της τάξεως των 3,5 εκατ. ευρώ. Θέλουμε όλες οι μονάδες του ομίλου να έχουν το ίδιο τεχνολογικό επίπεδο και να μην έχει σημασία σε ποιο εργοστάσιο παράγει η Αλουμύλ.

Το σκεπτικό μας είναι ότι μπορούμε να πουλήσουμε στην Αγγλία από το εργοστάσιο στην Αλβανία ή από το εργοστάσιο της Σερβίας ή της Βοσνίας.

- Πώς θα χρησιμοποιήσετε τη μονάδα αυτή;

Θα καλύπτει την αγορά της Βοσνίας και την Κροατία, γιατί αυτές οι αγορές είναι αρκετά μεγάλες γι’ αυτή τη μονάδα. Σήμερα απασχολεί 125 άτομα προσωπικό, που θα αυξηθεί σε 160.

- Να πάμε στα του κλάδου. Τι μηνύματα δίνει αυτή τη στιγμή ο κλάδος διέλασης αλουμινίου σε ευρωπαϊκό επίπεδο;

Στην Ευρώπη η βιομηχανία διέλασης είναι στα χέρια πολυεθνικών κολοσσών, οι οποίοι εδώ και πάρα πολλά χρόνια δεν επενδύουν, με αποτέλεσμα πολλές μονάδες τους να απαξιώνονται και να έχουν μεγάλο κόστος συντήρησης.

Κάποιες πολύ απαραίτητες μονάδες θα παραμείνουν στη Δυτική Ευρώπη και κάποιες θα μεταφερθούν σε ανατολικές χώρες, κυρίως στην Κεντρική Ευρώπη. Ήδη έχει γίνει αυτό. Κάποιες άλλες αφαιρούν παραγωγική δυναμικότητα από τα δυτικοευρωπαϊκά κράτη κι αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πλέον ευκαιρίες για κάποιον που θέλει να μείνει στην Ευρώπη. Για μας αυτό αποτελεί ευκαιρία και οργανωνόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση.

- Εννοείτε να ανοίξετε τα φτερά σας για συνεργασίες με τέτοιες μεγάλες εταιρείες;

Όχι, δεν μας ενδιαφέρουν οι συνεργασίες. Εμείς πηγαίνουμε κατευθείαν στην αγορά. Θα παραμείνουμε ελληνική εταιρεία. Εξάλλου είμαστε από τις μεγάλες του χώρου αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Μας ενδιαφέρει να αυξήσουμε το μερίδιο αγοράς, γιατί αυτό που διαθέτουμε είναι ελάχιστο σε αυτές τις αγορές, που μας βλέπουν, μας εξετάζουν, μας αξιολογούν και σιγά σιγά το πελατολόγιό μας μεγαλώνει.

Ο στόχος μας είναι στα επόμενα δύο χρόνια να μπούμε μέσα στους δυο-τρεις μεγάλους προμηθευτές προφίλ αλουμινίου και σταδιακά να προχωρήσουμε στην κορυφή της λίστας που έχουν όλοι αυτοί οι μεγάλοι καταναλωτές.

- Ολυμπιακά έργα. Δεν συμμετείχατε. Γιατί;

Φτιάξαμε το κτίριο του ”Αθήνα 2004” με τα προϊόντα της Αλουμύλ, όχι εμείς αλλά πελάτες μας, συνεπώς έχουμε κάποια σχέση με τα Ολυμπιακά έργα, όχι βέβαια άμεση.

Ο λόγος που δεν συμμετείχαμε ήταν ότι επρόκειτο για μια διαδικασία αρκετά δύσκολη και μη κερδοφόρα. Δεν ξέρω τι έκαναν οι εργολάβοι, αλλά για τους υπεργολάβους έχω επιφυλάξεις κατά πόσο θα κερδίσουν από αυτή την ιστορία.

- Πόσο ταλαιπωρηθήκατε σαν όμιλος από τις συναλλαγματικές διαφορές;

Aυτή τη στιγμή νιώθουμε δύσκολα. Στις δυτικές αγορές δεν μας επηρεάζουν καθόλου, γιατί εκεί δεν έχουμε μεγάλη θέση ώστε οι συναλλαγματικές διαφορές να μας αναγκάσουν να χάσουμε μερίδιο. Στις αγορές αυτές άλλωστε δουλεύουμε με εξασφαλισμένες τιμές, back to back, ποτέ δεν διακινδυνεύουμε ούτε το συνάλλαγμα ούτε τις τιμές του μετάλλου.

Αντίθετα στις αγορές της Ελλάδας και στα Βαλκάνια, και ειδικά στις αγορές στις οποίες πουλάμε επώνυμα προϊόντα, τα πράγματα επηρεάζονται από τις τιμές σε σχέση με τις γενικότερες οικονομικές συγκυρίες. Σε άλλες περιόδους μπορούμε να αναπροσαρμόσουμε αμέσως τις τιμές μας, αλλά όταν το περιβάλλον είναι δύσκολο και ασταθές, τότε υπάρχει μια υστέρηση.

Τώρα βρισκόμαστε σε αυτή τη φάση. Βλέπουμε το μέταλλο που αγοράζεται σε δολάρια να ανεβαίνει λόγω Κίνας, γιατί η απορρόφηση τεράστιων ποσοτήτων μετάλλων από την κινέζικη αγορά παρασύρει και μέταλλα τα οποία δεν είναι άμεσα απαραίτητα. Το αλουμίνιο δεν έχει υπερβολική ζήτηση για να πούμε ότι έχουμε αύξηση, αλλά παρασύρεται από τιμές άλλων μετάλλων στα οποία η ζήτηση κυρίως στην κινέζικη αγορά είναι μεγάλη.

Από την άλλη, κάναμε κάποιους υπολογισμούς βασιζόμενοι σε ειδικούς για το θέμα της ισοτιμίας του ευρώ, την οποία είχαμε προβλέψει στο 1,25. Αυτό μας έχει δημιουργήσει μια άσχημη κατάσταση για το πρώτο τρίμηνο και, ενώ σε πωλήσεις και όγκους ”τρέχουμε” πάρα πολύ καλά, έχουμε ξεπεράσει τους στόχους μας, από άποψη περιθωρίων κέρδους είμαστε στριμωγμένοι. Βέβαια για το δεύτερο τρίμηνο κάναμε τις προσαρμογές μας.

- Πώς θα κινηθείτε συνολικά στο έτος;

Θα έχουμε αυξήσεις στα λειτουργικά κέρδη και στο EBITDA, αλλά στα καθαρά κέρδη θα είμαστε στα ίδια περίπου επίπεδα με τα περσινά, με πωλήσεις στα 150 εκατ. ευρώ. Το μέρισμα που θα προτείνουμε θα είναι κατά 20% αυξημένο σε σχέση με πέρυσι και θα είναι 0,06 ευρώ έναντι 0,05 ευρώ.

Εξακολουθούμε να μη δίνουμε μεγάλο μέρισμα παρά τις υψηλές κερδοφορίες μας, γιατί θέλουμε να εκμεταλλευθούμε τα αφορολόγητα αποθεματικά. Ζητούμε κατανόηση από τους μετόχους μας γι’ αυτό το θέμα.

Εξάλλου η εξέλιξη της εταιρείας είναι ραγδαία και φέτος είναι η χρονιά που ολοκληρώνεται ο μεγάλος κύκλος των επενδύσεων, μπαίνουν δηλαδή όλες σε παραγωγή.

Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΑΡΜΑΝΙ

- Ο επεκτατικός σχεδιασμός σας περιλαμβάνει και άλλες περιοχές ή έχετε ολοκληρώσει τον επενδυτικό κύκλο σας στα Βαλκάνια;

Θεωρούμε ότι έχουμε τελειώσει. Βέβαια υπάρχει κάτι ακόμη στον νου μας, αλλά δεν είναι απαραίτητο αυτή τη στιγμή. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία οδεύουν προς την Ε.Ε., άρα δεν έχει νόημα να κάνουμε τέτοιου είδους παραγωγές εκεί.

Επιλέξαμε τη Σερβία και την Αλβανία διότι έχουν χαμηλούς δασμούς και προστατευτικό καθεστώς, το οποίο θα διατηρηθεί ακόμη μερικά χρόνια. Άρα έχει νόημα να κάνουμε εκεί παραγωγή. Στη Σερβία κάναμε μεγαλύτερες επενδύσεις, γιατί στόχος μας είναι να εξυπηρετήσουμε την αγορά της Ρωσίας, καθώς η Σερβία είναι η μοναδική χώρα που έχει καθεστώς μηδενικών δασμών με τη Ρωσία.

Ρίξαμε λοιπόν το παραγωγικό βάρος στις τρεις χώρες, στις υπόλοιπες αναπτύσσουμε εμπορικά δίκτυα με μερική μεταποίηση, όπως στη Βουλγαρία. Ο στόχος είναι ο εξής: στο τέλος αυτής της δεκαετίας ένα μέρος της παραγωγής της Ελλάδας θα καλύψει και τις ανάγκες των Βαλκανίων και των ανατολικών χωρών, ενώ η παραγωγή στα Βαλκάνια θα καλύψει μόνον τις τοπικές αγορές.

Στην Ελλάδα θα παράγουμε προϊόντα υψηλής ποιότητος και μεγάλης προστιθέμενης αξίας και στα Βαλκάνια θα πάμε στα προϊόντα σειράς και στα προϊόντα που απευθύνονται στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Η Ελλάδα θα χρησιμοποιηθεί ουσιαστικά ως βάση για την εξόρμησή μας στη Δυτική Ευρώπη.

- Έτσι ”δένει” η Αλουμύλ με τον Αρμάνι;

Γίνονται συζητήσεις εδώ και πολύ καιρό με τον Οίκο Αρμάνι για τον σχεδιασμό μιας σειράς προϊόντων. Το design για μας είναι πολύ σημαντική παράμετρος, γιατί συνιστά ταυτότητα που μας ανοίγει πόρτες στο εξωτερικό.

Η πρώτη μας ανάλογη συνεργασία ήταν με την Porsche Design. Τον Αρμάνι τον σκεφθήκαμε γιατί είναι πολύ της μόδας στις ΗΠΑ, όπου κάνουμε προσπάθειες να μπούμε. Μιλάμε για τον σχεδιασμό κουφωμάτων, πόρτες, παράθυρα, όπως έκανε με τα έπιπλα στη σειρά casa. Βέβαια πουλάνε πολύ ακριβά το όνομά τους, αλλά θα βρούμε την άκρη.

ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ

Η Αλουμύλ είναι ο μεγαλύτερος όμιλος παραγωγής ολοκληρωμένων προϊόντων διέλασης αλουμινίου στην Ελλάδα και ένας από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη, με 1.350 συνεργάτες και ένα ευρύτατο δίκτυο πωλήσεων σε 45 χώρες σε 4 ηπείρους.

Εκτός συνόρων βγαίνει το 1998-1999 με την ίδρυση θυγατρικών στην Ανατολική Ευρώπη, για να ακολουθήσουν το 2001 θυγατρικές στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη. Σήμερα ο όμιλος αριθμεί συνολικά 25 θυγατρικές εταιρείες. Οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις του καλύπτουν 200.000 τ.μ., με ιδιόκτητα οικόπεδα 570 στρ.

Το επενδυτικό πρόγραμμα του ομίλου που βρίσκεται σε εξέλιξη περιλαμβάνει γραμμές παραγωγής συμπληρωματικών προϊόντων στην Alufil, στο Κιλκίς, προϋπολογισμού 5,6 εκατ. ευρώ, τη σύσταση joint venture με την ιταλική Dott Gallina για την παραγωγή πολυκαρβονικών φύλλων, προϋπολογισμού 1,7 εκατ. ευρώ, νέες κτιριακές εγκαταστάσεις κατά την επόμενη διετία στη μητρική, στο Κιλκίς, δαπάνης 2,34 εκατ. ευρώ, γραμμή διέλασης στην Alucom στην Κομοτηνή, 4 εκατ. ευρώ, και παραγωγή αυτοματισμών κίνησης θυρών, μηχανών κατεργασίας αλουμινίου και εξαρτημάτων αλουμινίου στη Μέτρον, στις Σέρρες, 1,2 εκατ. ευρώ.

* Αναδημοσίευση από το φύλλο 315 της εφημερίδας ”Μέτοχος & Επενδύσεις”