Σε μια περίοδο όπου η κυβέρνηση θεωρεί επιτακτική ανάγκη την ανάπτυξη της οικονομίας και την εξωστρέφεια των επιχειρήσεων, ο μεγαλύτερος ελληνικός κλωστοϋφαντουργικός όμιλος δηλώνει πως θα σταματήσει να παράγει λόγω των παράλογων επιβαρύνσεων στο κόστος της ενέργειας και στις εργοδοτικές εισφορές.

Από την άλλη πλευρά, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Επίλεκτος Ευριπίδης Δοντάς υποστηρίζει τον κεντρικό αναπτυξιακό ρόλο που μπορεί να παίξει ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας στην ελληνική οικονομία, προσφέροντας προστιθέμενη αξία δεκάδων δισ. ευρώ τον χρόνο και δημιουργώντας δεκάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.


ΕΡ.: Κύριε Δοντά, πώς βλέπετε να εξελίσσεται η φετινή χρονιά για την ελληνική οικονομία;

ΑΠ.: Το 2013 θα είναι χειρότερο από το 2012, με την ανεργία να σημειώνει άνοδο και το βιοτικό επίπεδο να υποχωρεί περαιτέρω. Και αυτό θα συμβεί για τρεις κυρίως λόγους:

Πρώτον, οι φόροι που επιζητεί να εισπράξει η κυβέρνηση είναι τόσο μεγάλοι ώστε ακόμη και αν καταφέρει να τους εισπράξει θα μιλάμε για άνευ προηγουμένου φορολογική αφαίμαξη και για μεγάλη αφαίρεση ρευστότητας τόσο από τα νοικοκυριά, όσο και από τις επιχειρήσεις. Δεύτερον, το μοντέλο «επιδοτήσεις και δάνεια» -που κατά τη γνώμη μου δεν είναι ο σωστός τρόπος για να κινηθεί η οικονομία- δεν φαίνεται να υλοποιείται φέτος με τους παλαιούς ρυθμούς. Και τρίτον, βλέπουμε δυστυχώς να συνεχίζεται η συρρίκνωση και στο μέτωπο των επιχειρήσεων.


ΕΡ.: Πώς όμως θα μπορούσε να αναστραφεί η κατάσταση;

ΑΠ.: Ο μόνος ουσιαστικός τρόπος για να μπει χρήμα στην πραγματική οικονομία είναι να προέλθει από το εξωτερικό, και μάλιστα μέσα από την παραγωγική διαδικασία των εξωστρεφών επιχειρήσεων της χώρας. Το χρήμα αυτό είναι το μόνο που ουσιαστικά ανήκει στην Ελλάδα και το μόνο που δουλεύει πολλαπλασιαστικά για την οικονομία.

Το μυστικό, λοιπόν, για την επανεκκίνηση της οικονομίας είναι η αξιοποίηση των ελληνικών πρώτων υλών, στις οποίες θα προσθέσουμε αξία μέσα από τη μεταποίησή τους και τα μεταποιημένα προϊόντα είτε θα εξάγονται, είτε θα υποκαθιστούν εισαγωγές. Η Πολιτεία λοιπόν θα πρέπει να εστιάσει ακριβώς σε αυτήν την πολιτική και να στηρίξει τις εξωστρεφείς παραγωγικές μονάδες, έτσι ώστε αυτές να είναι ανταγωνιστικές.


ΕΡ.: Για ορισμένους η κλωστοϋφαντουργία είναι ένας τελειωμένος κλάδος.

ΑΠ.: Μεταπολεμικά, η κλωστοϋφαντουργία αποτέλεσε την ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας για σειρά δεκαετιών. Η Ελλάδα δεν διαθέτει τη βαριά αυτοκινητοβιομηχανία της Βόρειας Ευρώπης. Μπορεί όμως να αξιοποιήσει την αγροτική παραγωγή της. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που παράγει βαμβάκι -τον αποκαλούμενο λευκό χρυσό- και αυτό θα πρέπει να το αξιοποιήσει. Γιατί όπως συμβαίνει με τη βαριά αυτοκινητοβιομηχανία του Βορρά, έτσι και η εκμετάλλευση του βαμβακιού έχει πολλά στάδια και δυνατότητες για μεγάλη προστιθέμενη αξία. Αν για παράδειγμα η πρώτη ύλη (βαμβάκι) πωλείται προς 1 ευρώ το κιλό, το τελικό προϊόν (ρούχο) πωλείται τουλάχιστον προς 20 ευρώ το κιλό!

Έτσι, στους 300.000 τόνους βάμβακος που παράγουμε, μπορούμε να εικοσαπλασιάσουμε το εισόδημα που μένει στη χώρα και να το φτάσουμε στα 6 δισεκατομμύρια, τα οποία επειδή είναι φρέσκο χρήμα θα λειτουργήσουν με πολύ μεγάλο (θετικό) οικονομικό πολλαπλασιαστή, για να μιλήσω και εγώ με όρους της τρόικας και του ΔΝΤ.

Ένας κλάδος λοιπόν που θα μπορούσε να αποτελεί μοχλό ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία, τις τελευταίες δύο-τρεις δεκαετίες, συρρικνώθηκε. Το 1980 για παράδειγμα παρήγαμε 100.000 τόνους βαμβάκι και είχαμε ανάγκες για 200.000 τόνους. Σήμερα παράγουμε 300.000 τόνους και μεταποιούμε μόλις τους 20.000… Το 1980 ολόκληρος ο κλάδος απασχολούσε γύρω στους 200.000 εργαζόμενους, πέρα από την απασχόληση που προσέφερε σε υποστηρικτικά επαγγέλματα.


ΕΡ.: Ναι, αλλά πολλοί υποστηρίζουν πως ο κλάδος σήμερα δεν μπορεί να γίνει ανταγωνιστικός.

ΑΠ.: Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Ήδη, η τρόικα έχει επιβάλει μείωση στο μισθολογικό κόστος, κάτι που θεωρώ αυτονόητο, καθώς σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό δείκτη για το ανά μονάδα κόστος εργασίας στην Ευρώπη η Ελλάδα είχε αυξήσει τη δεκαετία 2000-2010 το κόστος εργασίας της κατά 35% και η Γερμανία μόλις κατά 3%. Είχαμε ξεφύγει δηλαδή 30 ποσοστιαίες μονάδες από τη Γερμανία, χωρίς εμείς να παράγουμε προϊόντα αντίστοιχης προστιθέμενης αξίας.

Η ουσία ήταν πως η οικονομία δεν μπορούσε να συντηρήσει ένα τέτοιο επίπεδο μισθών, αν μάλιστα προστεθούν σε αυτό ένας τεράστιος και μη ανταποδοτικός δημόσιος τομέας, αλλά και ένας κρατικοδίαιτος σε μεγάλο βαθμό ιδιωτικός τομέας.

Ωστόσο, παρά τη μείωση του κόστους εργασίας, εξακολουθούμε να έχουμε την υψηλότερη αναλογία εργοδοτικών εισφορών, 52%, όταν ο μέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι 28%! Αυτό είναι ένα ζήτημα που πιστεύω πως πρέπει να δει η Πολιτεία και προσωπικά πιστεύω πως αν οι εισφορές μειωθούν στο επίπεδο του μέσου όρου του ΟΟΣΑ οι εισπράξεις του Δημοσίου θα είναι τελικά μεγαλύτερες και όχι μικρότερες…

Το μεγαλύτερο, όμως, πρόβλημα είναι το κόστος της ενέργειας. Από το 2007 (πριν από την κρίση) έως το 2012 το κόστος ανά Kwh εκτινάχτηκε από τα 64 στα 102 ευρώ, ενώ για φέτος πάμε να ξεπεράσουμε τα 114 ευρώ! Η βιομηχανία χρειάζεται κοστολόγιο ρεύματος σε προ κρίσης επίπεδα. Η κυβέρνηση λέει ότι το μελετάει, αλλά εμείς λέμε πως δεν έχουμε καιρό για μελέτες. Καταρρέει ό,τι ακόμη έχει μείνει ζωντανό…


ΕΡ.: Πώς συγκρίνεται η μείωση του κόστους εργασίας με την αύξηση του κόστους της ενέργειας;

ΑΠ.: Το κόστος εργασίας από το 63,4% του βιομηχανικού κοστολογίου το 2008 υποχώρησε το 2012 στο 39,6% και το κόστος ενέργειας από το 26,5% εκτινάχθηκε στο 45,3%. Δηλαδή, ό,τι κερδήθηκε από τη μία πλευρά χάθηκε από την άλλη. Όλες οι θυσίες των εργαζομένων πήγαν στη ΔΕΗ και στο φυσικό αέριο…


ΕΡ.: Πώς αναμένεται να εξελιχθεί για την Επίλεκτο η τρέχουσα χρήση που λήγει στις 30 Ιουνίου;

ΑΠ.: Στο πρώτο εξάμηνο που έληξε τον περασμένο Δεκέμβριο θα εμφανίσουμε καλύτερα στοιχεία από πέρυσι, αλλά αυτό δεν μας ικανοποιεί. Έχουμε ζήτηση, την οποία εμείς δεν μπορούμε να εκτελέσουμε επειδή -λόγω κοστολογίου- δεν είμαστε ανταγωνιστικοί. Σήμερα δουλεύουμε με ποσοστό παραγωγικής δυναμικότητας γύρω στο 50% και με χαμηλότερο κοστολόγιο θα μπορούσαμε να φτάσουμε στο 100%, διπλασιάζοντας τις εξαγωγές μας, και μάλιστα χωρίς επενδύσεις.

Αν συνεχίσει το κόστος ενέργειας και το μη μισθολογικό κόστος να μην προσαρμόζεται σε ανταγωνιστικό πλαίσιο, δυστυχώς θα αναγκαστούμε να σταματήσουμε πλήρως την παραγωγή μας!

Θα ήθελα να τονίσω πως ένα από τα μεγάλα περιουσιακά στοιχεία της Επιλέκτου είναι το πελατολόγιο που έχει χτίσει εδώ και πάνω από σαράντα χρόνια, σε 35 χώρες. Αν σταματήσει η λειτουργία της εταιρείας, αυτό το κεφάλαιο θα χρειαστεί δεκαετίες για να ανακτηθεί, γιατί οι αγορές είναι ευαίσθητες. Δίνουν μεγάλο βάρος, εκτός από την τιμή, στην ποιότητα, στη συνέχεια, στη συνέπεια που εξασφαλίζει η Επίλεκτος όλες αυτές τις δεκαετίες. Τολμώ να πω πως το όνομα της εταιρείας στις διεθνείς αγορές είναι ισχυρότερο απ’ ό,τι μέσα στην ίδια της τη χώρα.


ΕΡ.: Η δήλωσή σας για το ενδεχόμενο διακοπής της παραγωγής θα μπορούσε να εκληφθεί ως απειλή προς την κυβέρνηση.

ΑΠ.: Δεν είναι απειλή, αλλά η σκληρή πραγματικότητα. Δεν μπορούμε να συνεχίζουμε να υφιστάμεθα ζημίες επειδή η Πολιτεία και τα ελληνικά μονοπώλια δεν πράττουν το αυτονόητο, δηλαδή να μην επιβαρύνουν υπερβολικά το άμεσο κόστος των παραγόμενων προϊόντων.

Ως Έλληνας πατριώτης και επιχειρηματίας θα τολμούσα να πω ότι εφόσον η πατρίδα μου με καλεί λόγω ύφεσης και προβλημάτων θα έδινα και το 100% των κερδών μου. Εδώ όμως μιλάμε για συνεχείς ζημίες, που οι μέτοχοι δεν μπορούν να υποστηρίξουν.

Η Επίλεκτος την τελευταία δεκαετία έχει καταβάλει άμεσα και έμμεσα πάνω από 80 εκατ. ευρώ στο ελληνικό δημόσιο. Ενδεικτικά θα αναφέρω πως μόνο τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων από τον όμιλό μας ξεπερνούν τα 40 εκατ. ευρώ την τελευταία δεκαετία και μετράμε ήδη πενήντα χρόνια λειτουργίας!

Να αναφερθώ επίσης στον εξαγωγικό προσανατολισμό της εταιρείας, ο οποίος απέφερε στη χώρα την τελευταία δεκαετία πάνω από 350 εκατ. ευρώ. Να σημειώσω, τέλος, ότι απασχολούμε περισσότερα από 300 άτομα, πως συναλλασσόμαστε με περισσότερες από 10.000 αγροτικές οικογένειες, ενισχύουμε τις τοπικές οικονομίες, είμαστε ο μεγαλύτερος καταναλωτής ενέργειας στη Θεσσαλία και τόσα άλλα.

Δεν μπορεί, όμως, η μεγάλη αυτή προσφορά να στηρίζεται για πάντα στις πλάτες των μετόχων της εταιρείας…


**To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε τη συνέντευξη και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε τη συνέντευξη σημαντική, διαδώστε τη με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.