Του Δημήτρη Γλύστρα

Τους ασκούς του Αιόλου φαίνεται ότι άνοιξε η απόφαση του αμερικανού προέδρου Μπους να θέσει για τρία έτη δασμούς στα εισαγόμενα στις ΗΠΑ προϊόντα χάλυβα.

Οι δασμοί αυτοί θα φτάνουν μέχρι και το 30% και επεβλήθησαν ως μέτρα ενίσχυσης της αμερικανικής βιομηχανίας χάλυβα που, εμφανέστατα, νοσεί. Η απόφαση αυτή των ΗΠΑ συνάντησε τις έντονες αντιδράσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και άλλων σημαντικών παραγωγών χάλυβα, όπως η Ιαπωνία, η Ν. Κορέα και η Κίνα.

Βασικός άξονας των διαμαρτυριών, είναι η υποτιθέμενη παράβαση των κανονισμών του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, οι οποίοι, όπως ισχυρίζονται οι αμερικανοί, προβλέπουν τη δυνατότητα να παρασχεθούν υποστηρίξεις σε εθνικές βιομηχανίες. Η εύγλωττη απάντηση των παροικούντων τις Βρυξέλλες περιλαμβάνει την άποψη, ότι είναι οι ίδιες οι αμερικανικές βιομηχανίες που, τη δεκαετία του ’90, απέτυχαν να γίνουν ανταγωνιστικές, και όχι η εισαγωγική δραστηριότητα που οδήγησε αυτές στο μαρασμό και τη χρεωκοπία.

Υπάρχει λόγος που διαμαρτύρονται οι Ευρωπαίοι. Το ύψος των απωλειών που θα καταγράψουν οι εταιρίες παραγωγής χάλυβα, μόνο για την Ε. Ε., φτάνει συνολικά τα 6 δισ. δολάρια.

Οι 32 αμερικανικές βιομηχανίες παραγωγής χάλυβα που χρεωκόπησαν τα τελευταία χρόνια, αλλά κυρίως η διογκούμενη δυσαρέσκεια επιχειρηματικών συμφερόντων που εκπροσωπούνται και μέσα στο Κογκρέσο, φαίνεται ότι έβαλαν το ”μαχαίρι στο λαιμό” του προέδρου Μπους.

Εκτός από τον Καναδά και το Μεξικό (Νο2 και Νο3 μεγαλύτεροι παραγωγοί χάλυβα παγκοσμίως), που όλως περιέργως εξαιρέθησαν από την επιβολή των δασμών - καθώς φιλοδοξία είναι να ενταχθούν στην αμερικανικής έμπνευσης Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου, υπήρξαν χώρες, όπως η Βραζιλία και Ν. Κορέα, οι οποίες δεν φαίνονται διατεθειμένες να ανοίξουν εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ. Η αντίδραση της Ε.Ε. δεν ήταν εξίσου ήπια.

Η προσφυγή της Κομισιόν στα αρμόδια όργανα του ΠΟΕ, αλλά και οι δηλώσεις του Βιμ Ντούιζεμπεργκ, ο οποίος χαρακτήρισε το μέτρο ”αξιοθρήνητο”, φανερώνουν τις, ούτως ή άλλως από επίσημα στόματα υπονοηθείσες, ευρωπαϊκές προθέσεις για εμπορικά αντίποινα. Αν δε παρατηρήσει κανείς την ταχύτητα με την οποία ο ΠΟΕ λαμβάνει αποφάσεις και επιβάλλει την εφαρμογή τους (χρειαζεται περίπου 1 - 2 χρόνια), θα θεωρήσει πιθανότερο να παρθούν άμεσες πρωτοβουλίες εκτός τους διεθνούς οργάνου. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Με τις διαθέσεις της Ευρώπης φαίνεται να συντάσσεται και η Ιαπωνία που ”περιμένει”, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Εμπορίου, την πρωτοβουλία από τη γηραιά ήπειρο, ώστε να συνταχθεί μαζί της.

Όσοι πιστεύουν ότι οι συνέπειες της αμερικανικής αυθαιρεσίας θα είναι αμελητέες, αξίζει να θυμηθούν τον προ ετών ”πόλεμο της μπανάνας”, που επηρέασε τόσο την ίδια την Αμερική, όσο και το νόμισμά της και ολόκληρο το πλέγμα του παγκόσμιου εμπορίου. Αναλυτές τώρα ισχυρίζονται, ότι η επικείμενη κρίση, αν δεν αποσοβηθεί, θα κάνει τη διαμάχη για το εξωτικό φρούτο να φαίνεται... ”χιονοπόλεμος”!