Ελληνικό ντόμινο και επαναδιαπραγμάτευση!

Οι αγορές έδειξαν χθες ότι ο κίνδυνος του ντόμινο σε περίπτωση χρεοκοπίας της Ελλάδας είναι υπαρκτός και μεγάλος. Όμως, η χώρα δεν έχει παίξει ακόμη αυτό το χαρτί.

Δημοσιεύθηκε: 17 Ιουνίου 2011 - 07:47

Dr Money

Ελληνικό ντόμινο και επαναδιαπραγμάτευση!

Η Ελλάδα είναι τυχερή που είναι μέλος του κλαμπ των χωρών της Ευρώπης που έχουν νόμισμά τους το ευρώ.

Αν δεν ήταν χώρα της ευρωζώνης και συνέχιζε να έχει τα ίδια δημοσιονομικά και διαρθρωτικά προβλήματα με τα τωρινά, η δυσάρεστη εμπειρία της Αργεντινής θα ωχριούσε μπροστά της, αφού τόσο μεγάλο δάνειο διάσωσης ύψους 110 δισ. ευρώ θα αδυνατούσε να εξασφαλίσει.

Κάποιοι ίσως ισχυριστούν ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να μπει στην ευρωζώνη με διαφορετική ισοτιμία ευρώ - δραχμής, ώστε να αντισταθμίσει σε σημαντικό βαθμό το έλλειμμα διεθνούς ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της.

Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι θα έπρεπε να μπει με μεγαλύτερη καθυστέρηση κι αφού προηγουμένως είχε υλοποιήσει μια σειρά διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και μερικοί ίσως επιχειρηματολογήσουν ότι δεν έπρεπε να μπει καθόλου στην ευρωζώνη.

Ως γνωστόν, πολλοί οι μετά Χριστόν προφήτες.

Όμως, αυτό που έχει σημασία είναι κάτι άλλο.

Η χώρα βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με πολύ σοβαρό πρόβλημα και γενεές Ελλήνων απειλούνται με οικονομική καταστροφή.

Θα πρέπει λοιπόν να το αντιμετωπίσει με αποτελεσματικότητα.

Ο περιορισμός του δημοσιονομικού ελλείμματος, οι ιδιωτικοποιήσεις, η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και οι άλλες διαρθρωτικές οικονομικές αλλαγές είναι εκ των ων ουκ άνευ για ένα κράτος με υψηλό δημόσιο χρέος και μεγάλο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας.

Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι τα μέσα, π.χ. τα μέτρα, που έχουν υιοθετηθεί για να φτάσει κανείς στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα και το είδος της εξωτερικής βοήθειας από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης, το ΔΝΤ και άλλους οργανισμούς είναι τα ιδανικά.

Ασφαλώς δεν περιμένει κανείς από το οικονομικό πρόγραμμα πολιτικής, γνωστό ως μνημόνιο, να πετύχει τους στόχους με απόλυτη ακρίβεια.

Όμως, οι αποκλίσεις μεταξύ στόχου και πραγματοποιήσεων στο έλλειμμα του προϋπολογισμού του 2010 και το διάστημα Ιανουαρίου - Απριλίου του 2011 είναι σημαντικές.

Ακόμη πιο σημαντική είναι η προφανής αδυναμία του Δημοσίου να βγει στις αγορές για να δανειστεί τα επιπλέον ποσά που χρειάζεται το 2012 και το 2013.

Οι οπαδοί του μνημονίου αποδίδουν τα ανωτέρω στην ελλιπή υλοποίηση αρκετών από τις προβλεπόμενες μεταρρυθμίσεις, ενώ οι αντίπαλοι εστιάζονται στο μίγμα και στα μέτρα που προβλέπει.

Θεωρούμε ότι και οι δύο πλευρές έχουν εν μέρει δίκιο.

Είναι αλήθεια ότι αρκετές μεταρρυθμίσεις πέρασαν από τη Βουλή, αλλά δεν υλοποιήθηκαν.

Είναι όμως επίσης αλήθεια ότι αρκετά μέτρα και πρωτοβουλίες ήταν προς τη λάθος κατεύθυνση, καθώς συνέβαλαν στο βάθεμα της ύφεσης και στη δημιουργία κλίματος απαισιοδοξίας, ενώ άλλα πήγαν χρονικά πιο πίσω παρότι δεν θα έπρεπε.

Δεν είναι δυνατόν, όπως έχουμε αναφέρει ξανά στο παρελθόν, να μην έχει προβλεφθεί εμπροσθοβαρές πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας όταν μια χώρα, όπως η Ελλάδα, αντιμετωπίζει κρίση χρέους.

Το επιθετικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που ανακοινώθηκε πρόσφατα αποτελεί ίσως αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας.

Όμως, δεν μοιάζει εφικτό ως προς τα χρονοδιαγράμματα εξαιτίας της προαναφερθείσας καθυστέρησης, ενώ ταυτόχρονα έχει αυξηθεί το ρίσκο να κατηγορηθούν για απιστία όσοι πολιτικοί τις προσυπογράψουν.

Φυσικά, το ζητούμενο είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα.

Αυτά λοιπόν που συνέβησαν χθες και προχθές στις διεθνείς αγορές θα πρέπει να είναι πολύ χρήσιμα και διδακτικά για την ελληνική πλευρά για έναν απλό λόγο.

Επιβεβαίωσαν τους φόβους εκείνων που ανησυχούν ότι τυχόν άναρχη χρεοκοπία της Ελλάδας θα προκαλέσει ντόμινο αρνητικών εξελίξεων στην ευρωζώνη και στις διεθνείς κεφαλαιαγορές.

Σ’ αυτήν την κατηγορία εντάσσονται οι Αμερικανοί και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).

Το γεγονός ότι η απόδοση του 10ετούς ισπανικού ομολόγου σκαρφάλωσε στο 5,7%, με το spread στις 280 μονάδες βάσης, και του 15ετούς ισπανικού στο 6,02% λέει πολλά.

Ας μην ξεχνάμε ότι τέτοια υψηλά επίπεδα επιτοκίων θεωρούνται από πολλούς μη βιώσιμα για χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ και η Ισπανία είναι η χώρα της ευρωζώνης στην οποία κανείς δεν θα ήθελε η κρίση του δημοσίου χρέους να επεκταθεί, γιατί θα κινδυνεύσει το ίδιο το πρότζεκτ του ευρώ.

Οι αγορές λοιπόν φαίνεται να δικαιώνουν τους οπαδούς της θεωρίας του ντόμινο.

Επομένως, η Ελλάδα θα πρέπει να το εκμεταλλευτεί αν επιθυμεί την επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου ή/και του Μεσοπρόθεσμου Δημοσιονομικού Πλαισίου.

Είναι όμως σίγουρο ότι κάτι τέτοιο δεν θα αρέσει καθόλου στους θεσμικούς πιστωτές μας, που θα κάνουν ό,τι μπορούν για να αποθαρρύνουν μια τέτοια ενέργεια.

Αναμφισβήτητα, η προσέγγιση της ελληνικής πλευράς δεν μπορεί παρά να είναι φιλική και συνάμα ρεαλιστική, για να πειστούν ότι θα πρέπει να το κουβεντιάσουν επειδή είναι προς το συμφέρον όλων, ακόμη κι αν υποβαθμίζουν δημοσίως τους κινδύνους του ντόμινο σε περίπτωση ελληνικής χρεοκοπίας.

Αυτό όμως απαιτεί να έχει η ελληνική πλευρά ολοκληρωμένο σχέδιο για την ταχύτερη ανάκαμψη της οικονομίας, την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος στον προϋπολογισμό και την προώθηση διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων.

Το σχέδιο θα πρέπει να υποστηρίζεται από μία μεγάλη ομάδα τεχνοκρατών και να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική και κοινωνική στήριξη.

Αυτό σημαίνει σύμπραξη ατόμων από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους για τον κοινό σκοπό.

Ασφαλώς, η επιλογή του πρωθυπουργού να συσπειρώσει την κοινοβουλευτική του ομάδα με τον τρόπο με τον οποίο έγινε δεν ευνοεί την προσέγγιση των δύο μεγάλων κομμάτων.

Ούτε βοηθά η προσδοκία της Ν.Δ. για μεγαλύτερα κομματικά οφέλη από τη συνέχιση της σημερινής οικονομικής πολιτικής.

Επίσης, η Ν.Δ. θα πρέπει να αποδεχτεί ότι το οικονομικό της πρόγραμμα, γνωστό ως Ζάππειο ΙΙ, για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας θα πρέπει να τύχει μιας σειράς παρεμβάσεων για να γίνει πιο ρεαλιστικό και ταυτόχρονα λιγότερο πολιτικά ευχάριστο ώστε να μπορεί να αποτελέσει τη βάση ενός εθνικού σχεδίου.

Δεν γνωρίζουμε πόσα απ' όλα αυτά είναι εφικτά.

Όμως, η αρνητική αντίδραση των αγορών στα πολιτικά γεγονότα των τελευταίων ημερών στη χώρα μας, το έντονο ενδιαφέρον του Προέδρου Ομπάμα και οι ανησυχίες της ΕΚΤ δείχνουν ότι η απειλή του ντόμινο από ένα ενδεχόμενο ελληνικό κανόνι δεν είναι απλώς θεωρητική, αλλά υπαρκτή.

Επομένως, το ντόμινο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα για την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου ή/και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου για την περίοδο 2012 και μετά, στη βάση ενός εθνικού σχεδίου για την ανάταση της οικονομίας που θα είχε ευρεία πολιτική αποδοχή.

Dr. Money

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.