Tράπεζες: Η άλλη λύση!

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να αντιμετωπίσουν οι τράπεζες τα προβλήματα που έχει γεννήσει η οικονομική κρίση. Δεν είναι όμως όλοι ευχάριστοι.

Δημοσιεύθηκε: 8 Δεκεμβρίου 2010 - 07:56

Dr Money

Η κεφαλαιοποίηση της Εθνικής Τράπεζας ήταν περίπου 6,7 δισ. ευρώ με βάση τη χθεσινή τιμή κλεισίματος των 7,01 ευρώ.

Αν λάβει κάποιος υπόψη ότι η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας έχει «σηκώσει» 6,2 δισ. ευρώ από το 2006 μέχρι σήμερα από τους μετόχους της, είναι εύκολο να καταλάβει πόσα λεφτά έχουν χαθεί.

Φυσικά, δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς την τράπεζα για τα χάλια των δημόσιων οικονομικών της χώρας και τη σημερινή ύφεση.

Σε μεγάλο βαθμό, τα δάνεια που δεν εξυπηρετούνται είναι απόρροια της αδυναμίας των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους λόγω της ύφεσης και λιγότερο λόγω της πολιτικής χρηματοδοτήσεων της τράπεζας.

Κατά τον ίδιο τρόπο όπου οι τιμές των ελληνικών ομολόγων έχουν καταβαραθρωθεί λόγω της κρίσης ρευστότητας και χρέους, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί η τράπεζα καθώς και οι υπόλοιπες στην Ελλάδα να τα καταχωρίσουν σε ειδική κατηγορία χαρτοφυλακίων για να μην αποτιμούνται στις σημερινές χαμηλές τιμές αγοράς και να αποφύγουν τις απώλειες.

Όμως, η μη αναγνώριση των ζημιών από τα ομόλογα βραχυπρόθεσμα μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες στους μετόχους τους μεσοπρόθεσμα αν δεν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των αγορών προς τη χώρα.

Κι αυτό γιατί θα χρειαστεί οι μέτοχοι να ξαναβάλουν το χέρι στην τσέπη αργότερα για να ενισχυθεί η τράπεζα κεφαλαιακά.

Μόνο που την επόμενη φορά η νέα αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου θα γίνει σε ακόμη χαμηλότερη τιμή.

Ένας τρόπος για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα χωρίς προσφυγή σε μια νέα αύξηση μετοχικού κεφαλαίου αν τα πράγματα δεν πάνε κατ’ ευχήν για τη χώρα είναι η πώληση κάποιων περιουσιακών στοιχείων.

Όμως, μια τέτοια λύση είναι μάλλον μπάλωμα για τις περισσότερες τράπεζες που δεν έχουν την πολυτέλεια να έχουν μια θυγατρική όπως η Finansbank της Εθνικής.

Επιπλέον, μια τέτοια πώληση θα τους στερούσε μια πηγή μελλοντικών εσόδων, αφού το περιουσιακό στοιχείο θα πρέπει να είναι καλής ποιότητας για να πωληθεί ακριβά και πιθανόν θα βρίσκεται στο εξωτερικό.

Η επόμενη λύση είναι η καλύτερη για τους μετόχους, αλλά η πλέον επώδυνη για το προσωπικό.

Αναφερόμαστε σε μια γενναία μείωση του λειτουργικού κόστους, που θα μπορούσε να κυμανθεί μεταξύ 20% και 40% ανάλογα με την τράπεζα.

Επειδή η οικονομία από τυχόν μείωση του κόστους των θυγατρικών εκτός Ελλάδος δεν επαρκεί, η επόμενη κίνηση είναι η συμπίεση του λειτουργικού κόστους στη χώρα.

Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες θα πρέπει να κλείσουν υποκαταστήματα που είτε γειτνιάζουν είτε υπολειτουργούν στην Ελλάδα και να μειώσουν ανάλογα το προσωπικό τους.

Αναμφισβήτητα, οι τράπεζες προσπαθούν εδώ και αρκετά τρίμηνα να συγκρατήσουν και να μειώσουν το κόστος τους.

Όμως, στην εποχή της κηδεμονίας της χώρας από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, κάτι τέτοιο δεν θα είναι αρκετό αν οι συνθήκες στην ελληνική οικονομία και στις διεθνείς αγορές δεν καλυτερεύσουν τα επόμενα ένα - δύο χρόνια.

Αν λοιπόν οι τραπεζίτες θέλουν να ανακουφίσουν τους μετόχους τους και να διατηρήσουν τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας στα επίπεδα που απαιτεί η Βασιλεία ΙΙΙ, δεν θα έχουν άλλη επιλογή από εκείνη της συρρίκνωσης του αριθμού των καταστημάτων τους και της πώλησης περιουσιακών στοιχείων.

Ακόμη κι αν επέλεγαν να ζητήσουν εκ νέου λεφτά από τους μετόχους τους ίσως δεν τα κατάφερναν, οπότε θα γύριζαν πίσω στον ίδιο παρονομαστή.

Μια άλλη λύση θα ήταν να πουληθεί η τράπεζα σε κάποια άλλη.

Όμως, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν θα υπάρξει ενδιαφέρον και σε ποια τιμή.

Επιπλέον, μια δραστική μείωση του κόστους θα ενίσχυε την αξία των μετόχων και επομένως θα μπορούσαν να πουλήσουν σε υψηλότερη τιμή.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.