To swap, η Goldman Sachs και εμείς!

Είναι να μη σε βάλουν στο μάτι. Αυτό αποδεικνύεται ακόμα μία φορά με το περιβόητο swap μεταξύ της χώρας και της Goldman Sachs στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Όμως, δεν φταίνε αυτοί.

Δημοσιεύθηκε: 16 Φεβρουαρίου 2010 - 08:00

Dr Money

Τι άλλο θα ακούσουμε!

Το περιβόητο cross currency swap -ανταλλαγή νομισμάτων- του Δημοσίου με την Goldman Sachs την περίοδο 2001 - 2002 επανήλθε στην επικαιρότητα.

Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για μια συναλλαγή που ήταν κακή για τη χώρα αλλά πολύ καλή για τους τραπεζίτες της Goldman Sachs και για την ίδια την αμερικανική τράπεζα.

Ο λόγος είναι απλός.

Οι τραπεζίτες που ήταν αναμεμιγμένοι στη συναλλαγή θα πρέπει να πήραν υψηλά μπόνους από τη στιγμή που η Goldman Sachs εισέπραξε προμήθειες 300 εκατ. δολαρίων και βάλε, σύμφωνα με τους γνωρίζοντες.

Για όσους δεν γνωρίζουν, το swap περιελάμβανε την ανταλλαγή ελληνικού δημόσιου χρέους από γεν και δολάρια, εκτιμώμενο σε 10 δισ. δολάρια ευρώ περίπου, με τις τρέχουσες συναλλαγματικές ισοτιμίες εκείνης της εποχής, σε ένα ποσό που υπολειπόταν των 10 δισ. ευρώ με την διαφορετική ισοτιμία (off market) που έγινε η συναλλαγή.

Ο λόγος για τον οποίο η τρέχουσα αξία του swap -στην ουσία μιλάμε για μια σειρά επιμέρους swap- δεν ήταν μηδέν, όπως συνήθως συμβαίνει, ήταν γιατί η συμφωνία ανταλλαγής βασίστηκε σε μια συναλλαγματική ισοτιμία που διέφερε από την τρέχουσα (spot) της εποχής.

Η χρονική διάρκεια των συμφωνιών (tranches) του συγκεκριμένου swap εκτιμάται σε 15 χρόνια και ίσως παραπάνω.

Η Goldman Sachs πούλησε το currency swap στην Εθνική Τράπεζα το 2005 ως IRS swap, δηλαδή ανταλλαγής επιτοκιακών ροών σε ευρώ.

Εν συνεχεία, η Εθνική ουσιαστικά το τιτλοποίησε, αλλά δεν έχει χρησιμοποιήσει τα χρεόγραφα ως ενέχυρο στην ΕΚΤ για δανεισμό, σύμφωνα με υψηλόβαθμο στέλεχός της.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Goldman Sachs κάνει αισθητή την παρουσία της στην ελληνική αγορά.

Υπενθυμίζουμε το λάθος με το ύψος του ελλείμματος στην έκθεση του κ. Erik Nielsen, αναλυτή της Goldman Sachs, που προκάλεσε αναταραχή στην ελληνική αγορά την προηγούμενη εβδομάδα, και βάζουμε άνω τελεία.

Χωρίς αμφιβολίες, ένα swap που έγινε το 2002 θα είχε λογικά ξεχαστεί, ενώ το ίδιο θα είχε συμβεί με άλλες τιτλοποιήσεις του Δημοσίου την περίοδο 2000 - 2001, αφού προστέθηκαν στο δημόσιο χρέος κατόπιν απαίτησης της Eurostat.

Προκαλεί όμως απορίες η δήλωση του αντιπροσώπου της Eurostat ότι τάχα μου δεν γνώριζαν για το swap με την Goldman Sachs, που δείχνει ότι κάποιοι εκεί μέσα προσπαθούν να προστατεύσουν τους εαυτούς τους.

Όμως, για όλα αυτά που συμβαίνουν δεν έχουμε παρά να κατηγορήσουμε μόνο τους εαυτούς μας, καθότι αυτά παθαίνει όποιος μπαίνει στα ραντάρ των ξένων αγορών και δεν φροντίζει εγκαίρως να φύγει από εκεί.

Εμείς δεν το κάναμε εγκαίρως και τώρα το πληρώνουμε ακριβά, γιατί μας έχουν βρει αδύνατους και μας βαράνε.

Επειδή η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως, θα το ξαναγράψουμε, γιατί φαίνεται ότι τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα και, το χειρότερο, επαναλαμβάνονται.

Ξεκινάμε με μια διαπίστωση που είναι ίσως πικρή αλλά αληθινή:

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για τη χώρα και για όλους αν συνεχίζαμε τη δημιουργική λογιστική, βγάζοντας το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 κάτω από το 10% και, προτιμητέα, το 9% του ΑΕΠ και λαμβάναμε μέτρα ώστε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα με τα στατιστικά στοιχεία, χωρίς τυμπανοκρουσίες στην πορεία.

Θα ήταν ακόμα καλύτερα αν λαμβάναμε τα ίδια μέτρα άμεσης απόδοσης, π.χ. αυξήσεις στους έμμεσους φόρους σε τσιγάρα, ποτά, καύσιμα και στον ΦΠΑ, από τον Οκτώβριο.

Θα ήμασταν καλύτερα αν δεν δινόταν εκείνο το μετεκλογικό επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης και γινόταν μια προσπάθεια είσπραξης περισσότερων χρημάτων από τα ταμεία της Ε.Ε. και πάγωναν οι δαπάνες στο Δημόσιο, όπου ήταν δυνατόν.

Θα ήταν ακόμα καλύτερα αν κινητοποιούνταν ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός για να εισπράξει το ΕΤΑΚ του 2008 και του 2009, ο οφειλόμενος ΦΠΑ που παρακρατήθηκε και δεν αποδόθηκε, και στέλνονταν εγκαίρως τα ειδοποιητήρια για τα σήματα των αυτοκινήτων από τις αρχές Νοεμβρίου, όπως άλλα χρόνια.

Χρειάστηκε να περάσουν μήνες για να παρθούν τα περισσότερα φοροεισπρακτικά μέτρα τμηματικά, εκτός της αύξησης στο ΦΠΑ, που μάλλον θα έρθει προσεχώς, και όπως ήταν επόμενο δεν δημιούργησαν την ίδια θετική εντύπωση στους κοινοτικούς εταίρους μας και στις αγορές.

Για όλους αυτούς τους λόγους ακούμε παλιές ιστορίες, όπως το swap του 2002, να ξαναβγαίνουν από τη ναφθαλίνη, με αποτέλεσμα να γελοιοποιείται η χώρα στο εξωτερικό.

Κρίμα.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.