Oι «ιερές αγελάδες» της Ελλάδας!

Στην Ινδία, οι αγελάδες θεωρούνται ιερές και δεν επιτρέπεται να τις αγγίξει κανείς. Στην Ελλάδα, οι ιερές αγελάδες δεν είναι ζώα αλλά άνθρωποι και σπανίως τολμά να τους αγγίξει κανείς. Έτσι, όμως, δουλειά δεν γίνεται.

Δημοσιεύθηκε: 20 Μαρτίου 2009 - 07:50

Dr Money

Oι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα κλήθηκαν για μία ακόμη φορά να πληρώσουν το μάρμαρο της απροθυμίας ή/και ανικανότητας του κράτους και της πολιτικής ηγεσίας να μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού.

Το ίδιο μπορεί να επικαλεστεί κανείς για τους δημοσίους υπαλλήλους, όμως υπάρχουν ορισμένες ειδοποιοί διαφορές.

Όπως σωστά επισήμανε ο υπουργός Οικονομίας κ. Παπαθανασίου, οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι απολαμβάνουν το προνόμιο της ασφάλειας της δουλειάς, που είναι πολύτιμο σε περιόδους κρίσης όπως η σημερινή.

Επιπλέον, η μεγάλη πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων βρέθηκε σ’ αυτές τις θέσεις μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες, δηλαδή ρουσφέτια, εκτοπίζοντας συχνά άλλους πιθανόν ικανότερους υποψηφίους.

Γι’ αυτόν τον λόγο, άλλωστε, η δημόσια διοίκηση δεν στελεχώνεται κατά τεκμήριο από τους ικανότερους ανθρώπους και έχει γεμίσει από κόσμο που ουσιαστικά δεν έχει αντικείμενο αλλά κοστίζει πολλά σε λεφτά και ταλαιπωρία στον μέσο Έλληνα πολίτη.

Ίσως οι παραπάνω αναφορές να είναι άδικες για τη μειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων που είναι ευσυνείδητοι και κάνουν καλά τη δουλειά τους, αφού θα έπρεπε να αμείβονται πολύ καλύτερα από ό,τι σήμερα.

Όμως, είναι πολύ πιο άδικο να επιβάλλονται κεφαλικοί φόροι σε σκληρά εργαζόμενους ανθρώπους του ιδιωτικού τομέα που δουλεύουν πολύ περισσότερες ώρες κάθε μέρα, έχουν ευθύνες και κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους.

Οι υψηλόμισθοι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα δεν είναι ασφαλώς οι έχοντες και κατέχοντες στη σύγχρονη Ελλάδα.

Τέτοιοι μπορεί να είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι που απασχολούνται στις πολεοδομίες της χώρας των οποίων επί χρόνια προΐσταται ο κ. Σουφλιάς, κατευθυντήριος νους της λαϊκίστικης οικονομικής πολιτικής των έκτακτων εισφορών.

Έχοντες και κατέχοντες μπορεί να βρει κάποιος πιο εύκολα ανάμεσα στους υπαλλήλους των τεχνικών υπηρεσιών των δήμων, των εφοριών και των τελωνείων.

Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσε να κατατάξει κανείς αρκετούς από τους αγρότες του Θεσσαλικού κάμπου, της Κρήτης κι άλλων προνομιούχων περιοχών της χώρας.

Το ίδιο ισχύει για δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίους επιχειρηματίες που δεν γνωρίζουν τι θα πει να πληρώνεις τους αναλογούντες φόρους αφού φοροδιαφεύγουν συστηματικά.

Επίσης, για ελεύθερους επαγγελματίες, όπως δικηγόροι που δηλώνουν τόσο χαμηλά εισοδήματα ώστε να βρίσκουν τριτεγγυητές για να πάρουν πιστωτική κάρτα από τράπεζες, τους γιατρούς με τα φακελάκια και όλους εκείνους που δίνουν ιδιαίτερα μαθήματα.

Όλοι αυτοί είναι οι «ιερές αγελάδες» της Ελλάδας που σχεδόν καμία κυβέρνηση δεν θέλει να ακουμπήσει για να μη χάσει ψήφους.

Ίσως λοιπόν η οικονομική κρίση, ιδίως αν τελικά είναι τόσο βαθιά και επίμονη όσο μερικοί ισχυρίζονται, αποδειχτεί ένας από τους αποτελεσματικότερους τρόπους καταπολέμησης της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα.

Όχι μόνο επειδή θα αναγκάσει το όποιο κυβερνών κόμμα να λάβει επώδυνα μέτρα χωρίς να σκέφτεται το πολιτικό κόστος, όπως αναφέραμε χθες, αλλά για έναν ακόμη λόγο.

Θα συρρικνωθεί ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής οικονομίας όπου ανθεί η φοροδιαφυγή. Οι μικρομεσαίες εταιρίες.

Το άσχημο είναι ότι μαζί με τα ξερά θα καούν και αρκετά χλωρά.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.