Τραπεζικοί γάμοι: Σίριαλ σε εξέλιξη!

Όταν ο υπουργός Οικονομίας λέει ότι υπάρχουν πολλές τράπεζες και ο κεντρικός τραπεζίτης μιλά για μελλοντικές συγχωνεύσεις τραπεζών, το συμπέρασμα είναι απλό, αλλά όχι αναγκαστικά σωστό.

Δημοσιεύθηκε: 17 Φεβρουαρίου 2009 - 07:58

Dr Money

Πριν από μία περίπου εβδομάδα ο υπουργός Οικονομίας κ. Παπαθανασίου δήλωσε στο Λονδίνο ότι ο αριθμός των τραπεζών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα είναι μεγάλος.

Η δήλωσή του ερμηνεύτηκε από τα περισσότερα ΜΜΕ ως έμμεσο σήμα για συγχωνεύσεις στον τραπεζικό κλάδο.

Παρόμοια εξήγηση έδωσαν στις δηλώσεις του αρκετά υψηλόβαθμα στελέχη τραπεζών.

Όμως, πρόθεση του κ. Παπαθανασίου, όπως εξηγεί ο ίδιος, δεν ήταν να δώσει κανένα σήμα. Απλώς έκανε μία διαπίστωση που ερμηνεύτηκε από τους υπόλοιπους κατά το δοκούν.

Άλλωστε, πώς θα μπορούσε να πείσει του ιδιώτες μετόχους μιας τράπεζας να αποδεχτούν την πρόταση και τους όρους ανταλλαγής μιας άλλης;

Χθες ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Προβόπουλος επανέλαβε τις γνωστές θέσεις ότι το μέγεθος των ελληνικών τραπεζών είναι σχετικά μικρό σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και θα πρέπει να σκεφτούν στρατηγικά, προετοιμάζοντας οι ίδιες το μέλλον τους συντεταγμένα.

Σε διαφορετική περίπτωση θα υπάρξουν δυνάμεις που θα τους επιβάλουν στρατηγικές συνεργασίες ή συγχωνεύσεις, σύμφωνα με τον ίδιο.

Όλες αυτές οι απόψεις είναι σεβαστές, αλλά θα πρέπει να εξεταστούν και υπό άλλο πρίσμα.

Δεν είναι μυστικό ότι το πακέτο στήριξης της οικονομίας λειτούργησε, εκτός των άλλων, σαν σωσίβιο σωτηρίας για κάποιες τράπεζες που είχαν άμεση ανάγκη από κεφαλαιακή ενίσχυση, αλλά οι βασικοί και μη μέτοχοί τους ήταν απρόθυμοι να βάλουν το χέρι στην τσέπη για διαφορετικούς λόγους.

Αν προηγούνταν η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και ακολουθούσε το πακέτο στήριξης, πιθανόν το τοπίο στον ελληνικό τραπεζικό κλάδο θα ήταν σήμερα τελείως διαφορετικό, με τη MIG να καιροφυλακτεί.

Υπό αυτή την έννοια, και αν δεχτούμε ότι οι υπολογισμοί της Τράπεζας της Ελλάδος για τις ανάγκες σε ρευστότητα και ίδια κεφάλαια των ελληνικών τραπεζών είναι σωστοί, δεν έχουν ισχυρό κίνητρο οι μεγάλες τράπεζες να τα βρουν μεταξύ τους.

Επιπλέον, η παρουσία κρατικών επιτρόπων δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τα πράγματα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιες τράπεζες δεν έχουν λόγους να μην επιθυμούν κάποιο ντιλ παρά τις μεγάλες δυσκολίες που ενέχει, ιδίως στο εσωτερικό, με την αλληλοκάλυψη των υποκαταστημάτων, την πιθανή μη συμβατότητα των μηχανογραφικών συστημάτων κ.λπ.

Η λογική λέει ότι η Εθνική θα ήθελε πιθανόν να τα βρει με κάποια άλλη μεγάλη ιδιωτική τράπεζα για να μειώσει το ειδικό βάρος της Finansbank στον όμιλο και για να αποδυναμώσει μετοχικά τα χαρτοφυλάκια που ελέγχονται από το Δημόσιο.

Από την άλλη πλευρά, κάποια ιδιωτική τράπεζα, που δεν αισθάνεται άνετα με τη ρευστότητα και την κεφαλαιακή της επάρκεια, θα επιθυμούσε πιθανόν να ενώσει τις δυνάμεις της με κάποια άλλη και η Εθνική θα ήταν ο πιθανότερος υποψήφιος.

Φυσικά, θα μπορούσαν να προκύψουν προβλήματα λόγω της διαφοράς κουλτούρας που μπορεί να χαρακτηρίζει τις δύο τράπεζες.

Όμως, κανένα πρόβλημα δεν είναι μεγαλύτερο από τη σχέση ανταλλαγής των μετοχών των εμπλεκόμενων τραπεζών και το μοίρασμα των οφίτσιων στη νέα μεγαλύτερη τράπεζα ανάμεσα στα μεγαλοστελέχη τους.

Αν τα τελευταία μπορούσαν να ξεπεραστούν, θα είχαμε ήδη το πρώτο μεγάλο ντιλ στον τραπεζικό κλάδο εδώ και καιρό, προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις στους υπόλοιπους παίκτες.

Θα μπορούσε αυτό να αλλάξει τους επόμενους μήνες;

Ποτέ μη λες ποτέ, λένε κάποιοι. Όμως, με τους επιτρόπους στα Δ.Σ. των τραπεζών και το πακέτο των 28 δισ. ευρώ σε εξέλιξη, αυτό είναι αρκετά δύσκολο εγχείρημα.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.