Tα δανεικά, ο παπάς και ο βαρκάρης

Τα κράτη όπως η Ελλάδα ξεσκουφώνονται για να ενισχύουν τις οικονομίες τους και για να στηρίξουν τις τράπεζές τους, όμως πολλοί ξεχνούν ότι κάποιος θα πρέπει να πληρώσει το βαρκάρη.

Δημοσιεύθηκε: 27 Νοεμβρίου 2008 - 08:00

Dr Money

Πολύς ντόρος για το τίποτα τελικά;

Μάλλον έτσι φαίνεται.

Αναφερόμαστε στον προϋπολογισμό του 2009 που παρουσίασε η κυβέρνηση την προηγούμενη Παρασκευή.

Ο προϋπολογισμός έγινε αντικείμενο κριτικής από πολλούς και δικαίως, αλλά στην ουσία καταργείται πριν ακόμη ξεκινήσει η συζήτησή του στη Βουλή.

Αυτό προκύπτει μετά τη χθεσινή απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το πακέτο οικονομικών μέτρων που αποσκοπεί στην τόνωση της ζήτησης και του ρυθμού ανάπτυξης των ευρωπαϊκών οικονομιών.

Με την οικονομική κρίση προ των πυλών και τις επικρίσεις από την αντιπολίτευση και μέρους της συμπολίτευσης, η κυβέρνηση δεν έχει άλλη επιλογή από την αξιοποίηση των επεκτατικών μέτρων δημοσιονομικής πολιτικής που προκρίνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Αυτό μεταφράζεται σε αύξηση κάποιων δαπανών η/και μείωση φόρων στο προϋπολογισμό του 2009 και επομένως σε μεγαλύτερο δημοσιονομικό έλλειμμα κατά μία ποσοστιαία μονάδα και άνω ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Επομένως, το έλλειμμα θα ξεπεράσει κατά πολύ το 2% του ΑΕΠ που προβλέπει ο τωρινός προϋπολογισμός του 2009, αφού το κόστος των επιπρόσθετων μέτρων σε εθνικό επίπεδο μπορεί να το αυξήσει κατά 1,2 ποσοστιαία μονάδα, ή 3,12 δισ. ευρώ, με βάση το εκτιμώμενο ΑΕΠ των 260 δισ. ευρώ της επόμενης χρονιάς.

Φυσικά, τίθεται ένα ερώτημα:

Γιατί δεν περίμενε η κυβέρνηση μερικές μέρες ακόμη πριν καταθέσει τον προϋπολογισμό στη Βουλή από τη στιγμή που γνώριζε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρότεινε κάποια μέτρα για την ενίσχυση της ζήτησης που οι περισσότερες κυβερνήσεις θα υιοθετούσαν στις συναντήσεις κορυφής του Δεκεμβρίου;

Αν υπάρχει κάποια θεσμική υποχρέωση με τις ημερομηνίες, έχει καλώς. Διαφορετικά πρόκειται για λανθασμένη εκτίμηση.

Υπάρχει όμως ένα άλλο θέμα που είναι πολύ πιο σοβαρό και δυστυχώς συνεχίζει να αγνοείται από μεγάλο μέρος του Τύπου, από τα κυβερνητικά στελέχη και τα κόμματα.

Η άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής στην Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει με μόνο κριτήριο την αντιμετώπιση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης.

Για να μετουσιωνόταν σε πράξη κάτι τέτοιο θα έπρεπε οι διεθνείς επενδυτές που αγοράζουν ελληνικά κρατικά ομόλογα να είναι διατεθειμένοι να μας δανείζουν τα ποσά που χρειαζόμαστε με ανταγωνιστικά επιτόκια.

Όμως, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.

Η Ελλάδα ανήκει μαζί με την Ιταλία, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία σε ξεχωριστή κατηγορία χωρών της ευρωζώνης οι οποίες θεωρούνται υψηλότερου ρίσκου από τους διεθνείς επενδυτές.

Οι τελευταίοι διστάζουν ακόμη περισσότερο να αγοράσουν τα ελληνικά κρατικά ομόλογά όταν πληροφορούνται ότι η χώρα θα πρέπει να δανειστεί κάπου 45 δισ. ευρώ την επόμενη χρονιά χωρίς να συνυπολογιστούν οι εγγυήσεις του Δημοσίου για τις εκδόσεις τραπεζικών ομολόγων ύψους 15 δισ. ευρώ και τα επιπλέον 2 - 3,12 δισ. ευρώ για τα μέτρα τόνωσης της οικονομίας που προκρίνει η Ε.Ε.

Με άλλα λόγια, τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση μπορούν να λένε ό,τι θέλουν και να κάνουν όποια άσκηση επί χάρτου επιθυμούν για τον προϋπολογισμό του 2009.

Όμως, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο ή καλύτερα τους ξενοδόχους στους οποίους θα απευθυνθεί το ελληνικό δημόσιο για να χρηματοδοτηθεί το έλλειμμα του προϋπολογισμού της επόμενης χρονιάς.

Aυτοί πρακτικά θα αποφασίσουν αν η επιθυμητή επεκτατική δημοσιονομική πολιτική είναι εφικτή και σε ποιον βαθμό.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.