Tράπεζες: Στα δυο στενά!

Η μεγάλη πτώση των τιμών των τραπεζικών μετοχών έχει δημιουργήσει την αίσθηση ότι ίσως αποτελούν αγοραστική ευκαιρία σε αυτά τα επίπεδα. Είναι όμως έτσι;

Δημοσιεύθηκε: 3 Νοεμβρίου 2008 - 08:04

Dr Money

Στην Ελλάδα μπορούμε να μιλάμε για τον τραπεζικό κλάδο, αλλά όλες οι ελληνικές τράπεζες δεν είναι ίδιες.

Δεν αναφερόμαστε μόνο στην ποιότητα του top μάνατζμεντ και του προσωπικού κάθε τράπεζας που αποτελούν σοβαρούς παράγοντες στην αξιολόγηση των προοπτικών της.

Σε μια περίοδο κρίσης, όπως η σημερινή, οι δύο σημαντικότεροι παράγοντες είναι η πρόσβαση και το κόστος απόκτησης νέας ρευστότητας από τη μια πλευρά και η κεφαλαιακή επάρκεια από την άλλη. Πρόκειται για τα δυο στενά.

Ο περίφημος λόγος δανείων προς καταθέσεις έγινε καραμέλα που πιπίλιζαν όλοι τις τελευταίες εβδομάδες και δικαιολογημένα.

Όταν οι διεθνείς αγορές χονδρικής είναι κλειστές, όπερ σημαίνει ότι οι τράπεζες δεν μπορούν να δανειστούν, εκδίδοντας μεσομακροπρόθεσμα ομόλογα και η διατραπεζική αγορά δεν λειτουργεί ομαλά, οπότε τα πιστωτικά ιδρύματα δεν μπορούν να αντλήσουν ρευστότητα για διάστημα πάνω από μία νύχτα, οι καταθέσεις αποκτούν μεγαλύτερη αξία.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κάποιες ελληνικές τράπεζες με χαμηλότερο λόγο δανείων προς καταθέσεις, π.χ. κάτω του 100%, είχαν καλύτερη χρηματιστηριακή συμπεριφορά τις μέρες όπου η ρευστότητα αποτελούσε θέμα άμεσης προτεραιότητας.

Όμως, η διάχυση της οικονομικής κρίσης παγκοσμίως και ειδικότερα στη γειτονιά μας φέρνει στην επιφάνεια και ίσως σε πρώτη μοίρα πλέον το θέμα της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών.

Μια ματιά στον βασικό δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας των ελληνικών τραπεζών (core Tier I) που προκύπτει από τη διαίρεση των βασικών εποπτικών κεφαλαίων προς το σταθμισμένο για κίνδυνο ενεργητικό δείχνει ότι είναι κοντά στο 8% για τις μεγάλες ελληνικές τράπεζες.

Ξεπερνά μάλιστα το 9% αν στα εποπτικά κεφάλαια συμπεριλάβουμε τα διάφορα υβριδικά προϊόντα που έχουν εκδώσει κατά καιρούς (core+ non core Tier I).

Όμως, υπάρχουν διαφορές.

Ο βασικός δείκτης (core Tier I) της Εθνικής, της Τράπεζας Πειραιώς και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου εκτιμάται ότι ξεπερνούν το 8%, ενώ άλλων μεγάλων τραπεζών το 7%.

Για τους ξένους επενδυτές όλα αυτά είναι πολύτιμα στοιχεία που αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη αξία όταν συνυπολογίζονται οι μελλοντικές επιπτώσεις στον ίδιο δείκτη από τον μελλοντικό ρυθμό πιστωτικής επέκτασης και το γενικότερο μακροοικονομικό περιβάλλον στις χώρες όπου οι τράπεζες δραστηριοποιούνται.

Το ίδιο ισχύει για τους συγκριτικούς πίνακες αποτίμησης όπου ξεχωριστή σημασία έχει πλέον ο δείκτης τιμής προς εκτιμώμενη λογιστική αξία (Ρ/BV).

Δυστυχώς, η εικόνα από αυτό το μέτωπο δεν είναι ειδυλλιακή για τις ελληνικές τράπεζες.

Εκτιμήσεις μεγάλων ξένων οίκων θέλουν ο λόγος τιμής προς λογιστική αξία να είναι σχεδόν διπλάσιος των αυστριακών τραπεζών για το 2008 και το 2009, παρότι έχουν παρόμοια αποδοτικότητα ιδίων κεφαλαίων (ROE).

Ανάλογη εικόνα προκύπτει από τη σύγκρισή τους με τον αντίστοιχο λόγο των γερμανικών, των γαλλικών -με εξαίρεση την BNP Paribas-, των ιρλανδικών, των ιταλικών και άλλων.

Αντίθετα, οι περισσότερες ελληνικές έχουν ανάλογο Ρ/BV με τις μεγάλες ισπανικές τράπεζες.

Το συμπέρασμα είναι απλό.

Αν το βασικό κριτήριο των τοποθετήσεων είναι ο εκτιμώμενος δείκτης Ρ/BV είναι παρακινδυνευμένο να χαρακτηρίσει κάποιος τις ελληνικές τράπεζες επενδυτική ευκαιρία εκτός κι αν οι άλλες ευρωπαϊκές υπεραποδόσουν αρκετά έναντι των ελληνικών το επόμενο διάστημα.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.