Tράπεζες: Η ζωή με τον επίτροπο!

Η προσπάθεια κυβέρνησης και κεντρικής τράπεζας να θωρακίσουν την οικονομία και να «εξυπηρετήσουν» κάποια μεγάλη τράπεζα είναι έκδηλη. Μερικές φορές όμως η θεραπεία είναι εξίσου άσχημη με την ασθένεια.

Δημοσιεύθηκε: 31 Οκτωβρίου 2008 - 08:02

Dr Money

Το κράτος με το δεύτερο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στην ευρωζώνη είναι γαλαντόμο.

Υποχρεώνει όποια τράπεζα θέλει να συμμετάσχει στο σχέδιο στήριξης των τραπεζών και θωράκισης της εθνικής οικονομίας από τη διεθνή κρίση να λάβει σώνει και καλά λεφτά των Eλλήνων φορολογουμένων μέχρι του ποσού των 5 δισ. ευρώ συνολικά.

Η επίσημη εξήγηση είναι για να μπορούν οι τράπεζες να δίνουν δάνεια σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Η ανεπίσημη εξήγηση που κυκλοφορεί ευρέως στην πιάτσα είναι επειδή επιθυμεί επίσης να «κουκουλωθεί» το κεφαλαιακό πρόβλημα που πιθανόν θα εμφανίσει τα επόμενα τρίμηνα μια μεγάλη τράπεζα.

Για να υπάρξει η αντίστοιχη πολιτική κάλυψη, το Δημόσιο αποκτά το δικαίωμα να ορίζει εκπροσώπους του στο διοικητικό συμβούλιο κάθε τράπεζας που συμμετέχει στο σχέδιο, οι οποίοι θα έχουν δικαίωμα βέτο επί των αμοιβών, των μπόνους των ανώτατων στελεχών και της πολιτικής διανομής κερδών κάθε τράπεζας.

Μικρό το κακό, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος, για τράπεζες που έχουν όντως ανάγκη τα κεφάλαια.

Όμως, ακόμη κι αυτή η παραχώρηση δεν αρέσει σε πολλά υψηλόβαθμα στελέχη τραπεζών, έστω κι αν το υπουργείο Οικονομικών δεν προτίθεται να τους στείλει κανέναν αρχισυνδικαλιστή που θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα.

Μερικοί φοβούνται ότι σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου λίγα πράγματα μένουν κρυφά επί μακρόν, ένα τέτοιο άτομο με δυνατότητα πρόσβασης στα άδυτα της τράπεζας θα μπορούσε να αποτελέσει εν δυνάμει δούρειο ίππο.

Όμως, πρόκειται περισσότερο για πρόφαση που αποκρύπτει την αντίθεσή τους σε κάτι πιο σημαντικό. Στον περιορισμό των αμοιβών τους στο επίπεδο του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος και στην κατάργηση των μπόνους όσο εφαρμόζεται το σχέδιο.

Είναι χωρίς αμφιβολία δύσκολο να προσαρμοστεί κανείς στα χαμηλά επίπεδα των 350.000 - 400.000 ευρώ όταν έπαιρνε πάνω από 1 ή 3 εκατ. ευρώ ετησίως και πιθανόν εξυπηρετεί μεγάλο μετοχοδάνειο.

Εκτός όμως από τους καημούς των υψηλόβαθμων τραπεζικών στελεχών υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό.

Η πορεία των τραπεζών σ’ ένα νέο περιβάλλον με εντονότερη παρουσία του Δημοσίου στην αγορά.

Σ’ αυτό το νέο περιβάλλον, οι τράπεζες είναι πιθανόν να αναλαμβάνουν χαμηλότερα ρίσκα. Αυτό σημαίνει ότι θα είναι πιο ασφαλείς αλλά και πιθανόν λιγότερο κερδοφόρες.

Στο νέο περιβάλλον, οι τράπεζες, ιδίως εκείνες με εκπρόσωπο του Δημοσίου στο διοικητικό τους συμβούλιο, θα είναι πιθανόν πιο επιρρεπείς στις πολιτικές παρεμβάσεις και στα ρουσφέτια, είτε αναφέρονται σε προσλήψεις είτε σε δάνεια προς ημέτερους επιχειρηματίες.

Επίσης, οι τράπεζες δεν θα δίνουν τόσο μεγάλη έμφαση στη δημιουργία νέων σοφιστικέ προϊόντων και γενικότερα στη χρηματοοικονομική καινοτομία.

Όλα αυτά είναι πιθανόν να οδηγήσουν σε μια κατάσταση όπου η επίλυση των προβλημάτων που δημιουργεί σήμερα η διεθνής κρίση ίσως δώσει τη θέση της σε μια νέα γενιά προβλημάτων στο μέλλον.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.