Η τελευταία ζαριά του Hank Paulson!

Οι περισσότεροι θεωρούσαν τύχη το γεγονός ότι βρέθηκε στο αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών σ’ αυτή την κρίση. Όμως, ο Hank Paulson δεν τους έχει δικαιώσει μέχρι στιγμής. Θα τα καταφέρει τώρα;

Δημοσιεύθηκε: 22 Σεπτεμβρίου 2008 - 08:00

Dr Money

Ως επικεφαλής της μεγαλύτερης επενδυτικής τράπεζας της Wall Street για πολλά χρόνια, ο Henry ή Hank Paulson είχε όλα τα εχέγγυα που απαιτούσε η θέση του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της μεγαλύτερης ίσως χρηματοοικονομικής κρίσης των τελευταίων δεκαετιών.

Γνώριζε από διαχείριση κινδύνων, πώς λειτουργούσαν οι αγορές και οι επενδυτικές τράπεζες.

Aυτοί ήταν οι λόγοι που οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες στην αγορά θεωρούσαν τύχη το γεγονός ότι βρέθηκε σ’ αυτή τη θέση στη χειρότερη ίσως χρηματοοικονομική κρίση από τη δεκαετία του 1930 μέχρι σήμερα.

Γι’ αυτόν τον λόγο ίσως δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στις κατηγορίες εναντίον της Goldman Sachs, της οποίας ηγείτο, για παραπληροφόρηση στην υπόθεση της Enron το 2002.

Όμως, οι περισσότερες από τις κύριες επιλογές του Henry Paulson πριν από αυτήν που γνωστοποίησε χθες δεν έχουν δικαιωθεί.

Αυτή τη φορά δεν αφορούν μόνο σε μία επενδυτική τράπεζα αλλά σε ολόκληρο το αμερικανικό και το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα και την οικονομία.

Φυσικά, ο κ. Paulson δεν είναι ο μόνος που παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της κρίσης.

Σημαντικός παίκτης είναι επίσης η Fed που λειτουργεί περισσότερο ως υποχείριο του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών εδώ και καιρό παρά ως ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα.

Αν όμως δεχτούμε ότι η Fed εξάντλησε τα περιθώρια παρέμβασής της με τις έστω και καθυστερημένες μειώσεις επιτοκίων, τις ενέσεις ρευστότητας με τη διεύρυνση των κριτηρίων χρηματοδότησης και την παρέμβαση για τη σωτηρία της Bear Stearns και της AIG, το μπαλάκι έχει περάσει στον κ. Paulson.

Ο τελευταίος έκρινε ότι η κρίση θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με μια επιλεκτική προσέγγιση των χρηματοοικονομικών εταιριών κατά περίπτωση.

Αυτή επέβαλε τη σωτηρία ορισμένων μεγάλων χρηματοοικονομικών εταιριών, όπως η Fannie Mae και η Freddie Mac, και πιο πρόσφατα της AIG, αλλά και τον θάνατο ή την εξαφάνιση κάποιων άλλων μικρότερων, π.χ. της Lehman Brothers και της Merrill Lynch.

Όμως, η προσέγγιση της κρίσης με τη λογική της «δημιουργικής καταστροφής» του Σουμπέτερ χειροτέρευσε την κατάσταση και άφησε τον ίδιο τον κ. Paulson προσωπικά εκτεθειμένο λόγω της πρότερης θητείας του στην Goldman Sachs.

Ακόμη κι αν δεν ήταν αυτή η πρόθεσή του, ο υπουργός των Οικονομικών κατηγορείται, έστω από λίγους, ότι μεθόδευσε την αύξηση της συγκέντρωσης στον κλάδο των αμερικανικών επενδυτικών τραπεζών με πιθανό σκοπό να μείνει στο τέλος μόνη η Goldman Sachs.

Μ’ αυτόν τον τρόπο, ισχυρίζονται οι κατήγοροι, το μόνο που κατάφερε ο κ. Paulson ήταν να βγάλουν περισσότερα κέρδη οι σορτάκηδες και να τιμωρηθούν οι μακροπρόθεσμοι επενδυτές, Αμερικανοί και ξένοι, που είχαν αγοράσει μετοχές της Lehman, της Merrill Lynch και άλλων τραπεζών πριν από μερικούς μήνες.

Όταν κατάλαβε ότι η επιλεκτική προσέγγιση για την αντιμετώπιση της κρίσης οδηγούσε σε ντόμινο που απειλούσε την πρώην εταιρία του και τη Morgan Stanley άλλαξε ρότα.

Η τελευταία προσέγγιση της κρίσης από τον Hank Paulson είναι συνολική.

Ζητά από το Κογκρέσο να τον εξουσιοδοτήσει να ξοδέψει 700 δισ. δολάρια των Αμερικανών φορολογουμένων για να αγοράσει δομημένα και άλλα προϊόντα των χρηματοοικονομικών εταιριών που είναι στα αζήτητα.

Στόχος του είναι να αντιμετωπίσει την κρίση εμπιστοσύνης που μαστίζει το αμερικανικό και το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα ώστε να αρχίζουν ξανά οι τράπεζες να δανείζουν η μία στην άλλη.

Κατά σύμπτωση αυτό ακριβώς πρότειναν μερικοί σ’ αυτόν και στη Fed να κάνει πριν από πολλούς μήνες για να σταθεροποιηθούν οι αγορές, χωρίς όμως να εισακουστούν.

Τότε δεν το έπραξε. Θέλει να το πράξει τώρα κι αφού έχουν χαθεί εκατοντάδες δισ. δολάρια σε χρηματιστηριακές και άλλες αξίες, πολλοί έχουν χάσει τη δουλειά τους και άλλοι κινδυνεύουν.

Η έντονα ανοδική αντίδραση των χρηματιστηριακών αγορών την Παρασκευή δείχνει τις μεγάλες προσδοκίες που υπάρχουν για επιτυχία του νέου σχεδίου του κ. Paulson για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Όμως, αν υπάρχει κάτι σίγουρο για το επόμενο διάστημα, αυτό είναι μόνο ένα για τις αγορές.

Η αυξημένη μεταβλητότητα.

Αν και υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι είδαμε τα χειρότερα της κρίσης και το τελευταίο σχέδιο του Paulson θα έχει επιτυχία, αυτό θα πρέπει να επιβεβαιωθεί στην πράξη σε βάθος χρόνου.

Μέχρι τότε δεν θα ξέρουμε αν ο Henry ή Hank Paulson θα αποδειχτεί ένας από τους καλύτερους ή ο χειρότερος υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ από το κραχ του 1929 μέχρι σήμερα.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.