Η αυταπάτη του δωρεάν γεύματος

Τα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης για τη μείωση του ελλείμματος έχουν προκαλέσει αναστάτωση στην αγορά. Όμως, ελάχιστοι δείχνουν να κατανοούν ότι αλλού είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα.

Δημοσιεύθηκε: 2 Σεπτεμβρίου 2008 - 08:05

Dr Money

Στην οικονομία δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα.

Τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού που καλύπτονται σήμερα με δανεισμό θα φέρουν μεγαλύτερη από εκείνη που θα υπήρχε υπό άλλες συνθήκες αύξηση φόρων στο μέλλον.

Όμως, μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού φαίνεται να πιστεύει ότι μπορεί οι δημόσιες δαπάνες να αυξάνονται με ταχύτερους ρυθμούς από τα φορολογικά έσοδα, το έλλειμμα του προϋπολογισμού να διογκώνεται και να μην τρέχει περίπου τίποτα.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις σιγοντάρουν στην ουσία αυτή τη λογική και γι’ αυτό αντιμετωπίζουν πιο έντονη δυσαρέσκεια από το ευρύ κοινό όταν αναγκάζονται να πάρουν περιοριστικά δημοσιονομικά μέτρα.

Είναι σαφές ότι καμία κυβέρνηση δεν είναι τόσο ανόητη ώστε να θέλει να προκαλέσει δυσαρέσκεια σε μεγάλο μέρος του κόσμου, λαμβάνοντας δυσάρεστα φορολογικά μέτρα που θα πλήξουν τη δημοτικότητά της.

Όσες το κάνουν είτε βρίσκονται στην αρχή της θητείας τους και προσδοκούν ότι η δημοτικότητά τους θα έχει ανακάμψει μέχρι τις επόμενες εκλογές είτε ενεργούν από ανάγκη.

Η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι εξαίρεση και στην παρούσα φάση λειτουργεί υπό την πίεση του διευρυνόμενου δημοσιονομικού ελλείμματος.

Προφανώς εκτιμά πως υπάρχει σοβαρός κίνδυνος η ελληνική οικονομία να εμφανίσει δημοσιονομικό έλλειμμα μεγαλύτερο του 3% του ΑΕΠ για δύο συνεχόμενες χρονιές, δηλαδή το 2007 και το 2008, μετά τις πιθανές αναθεωρήσεις κάποιων στοιχείων από τη Eurostat, και να ξαναμπεί υπό κοινοτική επιτήρηση.

Προτιμά λοιπόν να πάρει κάποια μη δημοφιλή φορολογικά μέτρα παρά να διακινδυνεύσει να πιει το ποτήρι μιας νέας επιτήρησης χωρίς να μπορεί αυτή τη φορά να κατηγορήσει την πολιτική της προκατόχου της, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ, όπως έκανε το 2004.

Όμως, σύμφωνα με την πάγια τακτική των ελληνικών κυβερνήσεων, το βάρος του συμμαζέματος του ελλείμματος του προϋπολογισμού δεν δίνεται στον περιορισμό των δαπανών αλλά στην αύξηση των φορολογικών εσόδων.

Το γεγονός ότι οι κυβερνώντες άλλα υποστήριζαν πριν ανέβουν στην εξουσία έχει σχεδόν ξεχαστεί για δύο λόγους:

Πρώτον, γιατί οι Έλληνες ξεχνάνε εύκολα. Δεύτερον, γιατί ο περιορισμός των δαπανών, με εξαίρεση εκείνες του προϋπολογισμού δημοσίων επενδύσεων, θεωρείται σχεδόν ιερή αγελάδα.

Αυτό, άλλωστε, αποδεικνύει το γεγονός ότι η πλειονότητα του ελληνικού λαού προτιμά να διατηρεί ζωντανή την Ολυμπιακή Αεροπορία ακόμη κι αν δεν κάνει χρήση των υπηρεσιών της και του κοστίζει κάπου 800.000 ευρώ ημερησίως.

Το γεγονός ότι κάποια από τα φορολογικά μέτρα, π.χ. η ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων χρεών και η περαίωση, τραυματίζουν την αξιοπιστία του κράτους και κάνουν τους συνεπείς φορολογουμένους να αισθάνονται κορόιδα θεωρείται δευτερεύον θέμα.

Όμως, αυτή η πολιτική ούτε το κλίμα στην οικονομία βοηθά, ούτε τη φορολογική συνείδηση στον λαό εμπεδώνει, ούτε τη στήριξη των μισθωτών και συνταξιούχων ώστε να πληρώσουν περισσότερα οι φοροφυγάδες έμποροι, ελεύθεροι επαγγελματίες και άλλοι εξασφαλίζει.

Στις ΗΠΑ, οι Ρεπουμπλικάνοι κατόρθωσαν να κυριαρχήσουν στο πολιτικό σκηνικό επί μακρόν γιατί πέτυχαν να κολλήσουν στους Δημοκρατικούς την ετικέτα εκείνων που φορολογούν και ξοδεύουν (tax and spend).

Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει τέτοια απειλή αφού τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας συμφωνούν με τη λογική της αύξησης των δαπανών και της διαιώνισης των ελλειμμάτων.

Όμως, αυτή η πολιτική έχει ημερομηνία λήξης, γιατί στην οικονομία δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα.

Το άσχημο είναι ότι η ημερομηνία λήξης αργεί ακόμη κι αυτό γιατί όσο περισσότερα χρόνια πάρει τόσο μεγαλύτερη θα είναι η οικονομική και κοινωνική κρίση που θα ενσκήψει, κάνοντας τη σημερινή κατάσταση να μοιάζει με παράδεισο.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.