H κρίση και τα μπόνους της ντροπής

Έως και σκανδαλώδη θεωρούνται τα επίπεδα των μπόνους που εισέπραξαν διάφορα στελέχη παρά τις αρνητικές συνέπειες της κρίσης στις τράπεζες. Ωστόσο το νόμισμα έχει δύο όψεις και ίσως τελικά βγει σε καλό.

Δημοσιεύθηκε: 27 Μαΐου 2008 - 08:02

Dr Money

Οι Έλληνες τραπεζίτες και χρηματιστές είναι σαφώς πιο προσεκτικοί.

Κανείς ή τουλάχιστον ελάχιστοι γνωρίζουν, εκτός από τους ίδιους φυσικά, ποιο ήταν το συνολικό πακέτο αμοιβών και μπόνους που εισέπραξαν την προηγούμενη χρονιά και πολύ περισσότερο το 1ο τρίμηνο του 2008.

Έχουν φροντίσει γι’ αυτό.

Όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο παντού.

Το περίφημο City όπου βρίσκεται το χρηματοοικονομικό κέντρο του Λονδίνου συνιστά ένα τέτοιο παράδειγμα.

Σύμφωνα με την αντίστοιχη Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Βρετανίας, οι εργαζόμενοι στο City εισέπραξαν 12,6 δισ. στερλίνες ή 15,8 δισ. ευρώ σε μπόνους το 1ο τρίμηνο του 2008 παρά την κρίση και τις ζημίες-ρεκόρ που έχουν ανακοινώσει μεγάλες τράπεζες και άλλοι χρηματοοικονομικοί φορείς.

Πρόκειται για μπόνους-ρεκόρ που ξεπερνά κατά 500 εκατ. στερλίνες και πλέον το περυσινό ρεκόρ για την ίδια περίοδο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το σύνολο των μπόνους που μοιράστηκε στο City το 1ο τρίμηνο του 2006 ανήλθε σε 9,7 δισ. στερλίνες.

Δεν είναι κάτι που περιμένει κανείς με δεδομένες τις μειώσεις κερδών και τις ζημίες τις οποίες έχει προκαλέσει η πιστωτική κρίση σε τράπεζες, επενδυτικές εταιρίες, funds κ.λπ.

Όμως, είναι μια πραγματικότητα και είναι λογικό να πυροδοτεί έντονες αντιδράσεις από τους μετόχους, το ευρύ κοινό και τους πολιτικούς.

Όλοι αυτοί δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί θα πρέπει να πάρουν μπόνους άτομα που πιθανόν ευθύνονται για τις ζημίες με τις επενδυτικές αποφάσεις και το μεγάλο ρίσκο που έλαβαν.

Γιατί π.χ. να δοθεί πακέτο σε πρώην διευθύνοντες συμβούλους όπως ο κ. Charles Prince της Citigroup και ο κ. Stanley O’Neal της Merrill Lynch;

Οι ενστάσεις είναι λογικές και έχουν βάση.

Όμως, μαζί με τα ξερά δεν θα πρέπει να καίγονται και τα χλωρά, που λέει η παροιμία.

Ας μην ξεχνάμε ότι μπορεί να υπάρχουν διευθύνσεις σε ομίλους που έβγαλαν πολλά λεφτά παρά την κρίση.

Είναι εύλογο οι άνθρωποι που απαρτίζουν αυτές τις διευθύνσεις να περιμένουν να αμειφθούν γενναιόδωρα για τις υπηρεσίες τους και να μην μπαίνουν στον ίδιο σάκο με εκείνους που έβγαλαν ζημίες.

Θα ήταν κουτό για μια τράπεζα ή άλλη χρηματοοικονομική εταιρία να μην τους ανταμείψει και να ριψοκινδυνεύσει να τους χάσει με τη μεταγραφή τους σε κάποιον ανταγωνιστή της.

Όσο δίκαιο λοιπόν είναι να μη λαμβάνουν μπόνους όλοι εκείνοι που έκαναν τις λανθασμένες επενδυτικές επιλογές, άλλο τόσο άδικο είναι να μην το πάρουν εκείνοι που έβγαλαν πολλά κέρδη για τους εργοδότες τους.

Γιατί να έχει κανείς αντίρρηση ότι έλαβαν μπόνους 5 εκατ. στερλίνες ή περισσότερες οι traders της Goldman Sachs που τη βοήθησαν να βγάλει δισ., πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα όταν άλλοι επενδυτικοί οίκοι βούλιαξαν;

Προφανώς, το νόμισμα των μπόνους έχει δύο όψεις, άσχετα αν το δημόσιο αίσθημα δεν ικανοποιείται ακούγοντας ότι κάποιοι παίρνουν εκατομμύρια παρά την κρίση.

Όμως, υπάρχει κάτι ακόμη που θα μπορούσε να θεωρηθεί θετικό για τις αγορές και σχετίζεται με τα μπόνους σ’ αυτή τη συγκυρία, το οποίο μοιάζει αρκετά με την ελληνική εμπειρία.

Οι διευθύνοντες σύμβουλοι και τα άλλα ανώτατα στελέχη των μεγάλων ξένων οίκων που βρέθηκαν στο τιμόνι λόγω της κρίσης είχαν κάθε λόγο να επιβαρύνουν τα αποτελέσματα του 2007 ώστε η σύγκριση με την περυσινή χρονιά σε περίπτωση ομαλοποίησης των αγορών να αποβαίνει υπέρ της τωρινής που έχουν τα ηνία.

Ο λόγος; Η δόξα και πολύ περισσότερο τα μπόνους.

Να, λοιπόν, που μπορεί να προκύψει και κάτι καλό με τα μπόνους.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.