Πού θα βρει ταβάνι το πετρέλαιο!

Αν κάποιος ισχυριζόταν το 2001 που ένα βαρέλι πετρέλαιο κόστιζε λιγότερο από 20 δολάρια ότι κάπου 7 χρόνια μετά θα αγοραζόταν προς 129 δολάρια, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα τον έπαιρναν σοβαρά.

Την άνοιξη του 2005, οι αναλυτές της Goldman Sachs προέβλεψαν σωστά ότι το πετρέλαιο θα σπάσει το φράγμα των 100 δολαρίων τα επόμενα χρόνια.

Την προηγούμενη εβδομάδα, οι ίδιοι αναλυτές προέβλεψαν ότι η τιμή του αργού θα ανέβει στα 140 δολάρια το βαρέλι και βάλε το δεύτερο εξάμηνο της χρονιάς που διανύουμε, καθώς εκτιμούν ότι η παγκόσμια ζήτηση πετρελαίου συνεχίζει να αυξάνεται ταχύτερα από την προσφορά.

Χθες ήταν η σειρά του 80χρονου Τεξανού πετρελαιά κ. T. Boone Pickens και ιδρυτή του hedge fund BP Capital να ξεσπαθώσει, προβλέποντας ότι θα ανέβει στα 150 δολάρια, ισχυριζόμενος ότι η παραγωγή δεν επαρκεί για να ικανοποιήσει την κατανάλωση.

Δεν τίθεται αμφιβολία ότι υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να εκτιμήσει κάποιος πού θα βρει ταβάνι το πετρέλαιο.

Ένας απ’ αυτούς είναι να εκτιμήσει σωστά τη δυναμική της ζήτησης και της προσφοράς πετρελαίου τα επόμενα χρόνια, λαμβάνοντας υπόψη τα παγκόσμια αποθέματα. Είναι αναμφισβήτητα μια δύσκολη εξίσωση για καλούς λύτες με σωστή πληροφόρηση.

Όμως, υπάρχουν κι άλλοι πιο απλοί και εμπειρικοί τρόποι.

Ένας από αυτούς είναι να διαπιστώσει κάποιος πόσα βαρέλια πετρέλαιο αγόραζε ο μέσος καταναλωτής στις 7 πιο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου στην κορύφωση της 2ης πετρελαϊκής κρίσης την περίοδο 1980 - 1981 και πού θα έπρεπε να βρίσκεται η τιμή για να αγοράσει τον ίδιο αριθμό βαρελιών σήμερα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ, ο μέσος καταναλωτής του G7 αγόραζε 318 βαρέλια πετρέλαιο αν διέθετε όλο το εισόδημά του γι’ αυτόν τον σκοπό στις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Για να αγοράσει τον ίδιο αριθμό βαρελιών το 2008, η μέση τιμή του αργού θα έπρεπε να ανέβει στα 134 δολάρια το βαρέλι.

Επειδή πρόκειται για μέση τιμή έτους και με δεδομένο ότι μερικές εβδομάδες στο πρώτο δίμηνο ο "μαύρος χρυσός" βρισκόταν κάτω από τα 100 δολάρια το βαρέλι, η ανώτερη τιμή έτους θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται μεταξύ 140 και 150 δολαρίων.

Φυσικά, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να προβλέψει κάποιος πού θα σταματήσει το ράλι.

Ένας απ’ αυτούς που ξεφεύγει από τις μακροοικονομικές εξηγήσεις είναι ο χρηματιστηριακός.

Σύμφωνα με αυτόν, η τιμή του αργού που εξισώνει τη συμμετοχή του κλάδου ενέργειας στον δείκτη S&P 500 στη 2η πετρελαϊκή κρίση του 1980 με τη σημερινή είναι το σωστό νούμερο.

Το 1980, το ειδικό βάρος του κλάδου στον S&P 500 είχε ανέβει στο 25%, που συνιστά το υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών. Στα τέλη του 2007, ο ίδιος κλάδος είχε συμμετοχή 13% στον S&P 500.

Σημειώνεται ότι ο κλάδος υψηλής τεχνολογίας είχε το ίδιο περίπου ειδικό βάρος το 1999, ενώ ο χρηματοοικονομικός κλάδος είχε 22% στο απόγειό του το 2007.

Αν υποθέσουμε ότι η συμμετοχή του κλάδου ενέργειας αυξάνεται ανάλογα με την αύξηση της τιμής του αργού, τότε ο "μαύρος χρυσός" θα πρέπει να κοστίζει σχεδόν διπλάσια χρήματα φέτος σε σχέση με πέρυσι για να ανέβει το ειδικό βάρος στο 25% του S&P 500.

H μέση τιμή του 2007 ήταν 72,5 δολάρια το βαρέλι, οπότε η μέση φετινή τιμή του αργού θα πρέπει να ανέρχεται στα 145 δολάρια, που είναι ένα πολύ μεγάλο νούμερο. Εξυπακούεται ότι η ανώτερη τιμή θα είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Είναι όμως φανερό ότι το νούμερο 140 και βάλε κάνει συχνά την εμφάνισή του στους ανωτέρω τρόπους υπολογισμού.

Dr. Money

[email protected]