Δεν υπάρχουν Άι-Βασίληδες

Από την εποχή του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ζισκάρ Ντ’ Εστέν και του συνθήματος «Ελλάς-Γαλλία συμμαχία» μέχρι τον Σαρκοζί που είχε οικογενειακές ρίζες στη Θεσσαλονίκη και πιο πρόσφατα τον Φρανσουά Ολάντ, οι επισκέψεις των Γάλλων προέδρων στην Ελλάδα είχαν πάντοτε ένα ιδιαίτερο χρώμα.

Οσο όμως κι αν ανατρέξουμε πίσω τις τελευταίες δεκαετίες, δεν μπορούμε να βρούμε κάποια επίσκεψη που να έκανε τη διαφορά.

Πιο πρόσφατα, τον Οκτώβριο του 2015, ο Φρανσουά Ολάντ είχε επισκεφθεί την Αθήνα, συνοδευόμενος από μεγάλη επιχειρηματική αποστολή.

Ο Ολάντ είχε κάνει δηλώσεις που ελάχιστοι θυμούνται.

Πιο χαρακτηριστική ήταν εκείνη που έλεγε πως η θέση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη είχε διασφαλισθεί, μια υπενθύμιση του ρόλου που είχε παίξει ο ίδιος στις δραματικές διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες τον Ιούλιο του 2015.

Επί του πρακτέου, λίγα πράγματα, για να μην πούμε τζίφος.

Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι διαφορετική περίπτωση. Ένας έξυπνος άνθρωπος που κατανοεί τη σημασία του πολιτικού μάρκετινγκ και τον οποίο η συγκυρία έφερε στη θέση του προέδρου της Γαλλίας.

Το γεγονός ότι επέλεξε την Πνύκα για να βγάλει ομιλία δείχνει τη σημασία που δίνει στους συμβολισμούς.

Η επίσκεψή του στην Αθήνα, όπως κι αυτές που προηγήθηκαν στη Ρουμανία και σ’ άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αποσκοπεί προφανώς στην ενίσχυση του ηγετικού προφίλ του σε πανευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο αλλά κυρίως στη χώρα του, σε μια δύσκολη στιγμή.

Ο κ. Μακρόν προσπαθεί να περάσει μη δημοφιλείς μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά και άλλα ζητήματα στη Γαλλία αυτή την περίοδο και έχει δει τα ποσοστά δημοφιλίας του να πέφτουν κατακόρυφα στο 40% περίπου.

Ούτε ο Ολάντ την ίδια περίοδο της προεδρίας του το 2012 δεν είχε τόσο χαμηλά ποσοστά.

Ο ίδιος γνωρίζει ότι το μέλλον του ως προέδρου και ευρωπαίου ηγέτη θα κριθεί πρωτίστως από την ικανότητά του να κάνει τη γαλλική οικονομία πιο ανταγωνιστική.

Η αύξηση της γαλλικής επιρροής στο εξωτερικό συμβαδίζει μ’ αυτή την επιδίωξη.

Η στήριξη των ελληνικών θέσεων σε μια σειρά από ζητήματα στην ευρωζώνη, π.χ. ελάφρυνση χρέους, χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα στο μέλλον, θα μπορούσε να συνδυασθεί με προώθηση των γαλλικών συμφερόντων στην Ελλάδα. 

Προφανώς, στους Γάλλους δεν έχει διαφύγει ότι γερμανικές επιχειρήσεις ελέγχουν τον ΟΤΕ και τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια.

Όμως, ο Μακρόν γνωρίζει πως δεν μπορεί να ελπίζει πως θα πουλήσει εξελιγμένα αμυντικά συστήματα σε μια υπερχρεωμένη χώρα όπως η Ελλάδα.

Θα μπορούσαν όμως κάποιες μεγάλες γαλλικές επιχειρήσεις να ενισχύσουν τη θέση τους σε αντίστοιχες ελληνικές όπως στο νερό π.χ. ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ή στην ενέργεια, π.χ. TOTAL κ.τ.λ.

Θα μας εξέπληττε αν το ενδιαφέρον επεκτεινόταν στον τραπεζικό τομέα, από τον οποίο Credit Agricole και Societe Generale αποχώρησαν πριν από λίγα χρόνια αφού ξόδεψαν δισ. ευρώ.

Δυστυχώς, η εμπειρία των προηγούμενων ετών από τη γαλλική επιχειρηματική παρουσία στην Ελλάδα δεν είναι καλή, π.χ. Carrefour, Fnac κ.τ.λ.

Η κατασκευαστική Vinci και παλαιότερα η Pechiney αποτελούν εξαιρέσεις.

Η παράδοση θέλει οι Γάλλοι πρόεδροι να συνοδεύονται από επιχειρηματίες στις «πιο εξωτικές» χώρες που επισκέπτονται.

Όμως, επιχειρηματικές συμφωνίες σπανίως κλείνουν σε τέτοιες επισκέψεις.

Συνήθως, η σχετική προεργασία έχει ήδη γίνει και απλά ανακοινώνονται τα ντιλ κατά τη διάρκεια των επισκέψεων.

Θα γίνει κάτι τέτοιο με την επίσκεψη Μακρόν στην Αθήνα; Αμφιβάλλουμε αλλά ας περιμένουμε.

Το παρελθόν των προεδρικών επισκέψεων δεν ευνοεί μια τέτοια εξέλιξη, ούτε το παρελθόν των γαλλικών επιχειρηματικών ντιλ στην Ελλάδα.

Και ασφαλώς, Άι-Βασίληδες δεν υπάρχουν.

Dr. Money