Κάνετε λάθος, κ. Τόμσεν!

Καλωσορίζοντας τα νέα μέτρα που συμφωνήθηκαν μεταξύ της κυβέρνησης και των θεσμών, ο κ. Τόμσεν δήλωσε πως δημιουργείται δημοσιονομικός χώρος για περισσότερο φιλικές προς την ανάπτυξη πολιτικές. Η πραγματικότητα δεν τον δικαιώνει.

Δημοσιεύθηκε: 4 Μαΐου 2017 - 07:56

Dr Money

Το ΔΝΤ υποστηρίζει εδώ και πολύ καιρό πως η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να διατηρήσει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ επί μακρόν.

Στο παρελθόν ήταν ακόμη πιο αυστηρό, π.χ. με την κ. Λαγκάρντ, τονίζοντας ότι θα χρειαζόταν ηρωική προσπάθεια για να πιαστεί ο στόχος 3,5% του ΑΕΠ το 2018.

Η ανωτέρω θέση βασιζόταν στην ελληνική εμπειρία, που δείχνει πως η χώρα δεν μπορεί να διατηρήσει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για πολλά χρόνια.

Τη δεκαετία του 1990, η χώρα κατάφερε να παράξει πλεόνασμα 1,75% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο για 8 χρόνια. Ηταν η καλύτερη επίδοση των τελευταίων δεκαετιών.

Προφανώς, το δημοσιονομικό αποτέλεσμα του 2016 θα πρέπει να αιφνιδίασε το Ταμείο και να το έπεισε να βάλει νερό στο κρασί του.

Ετσι εξηγείται η αλλαγή στη φρασεολογία που υπονοεί πως το Ταμείο δέχεται πως η Ελλάδα θα μπορούσε να διατηρήσει το πλεόνασμα σε τόσο υψηλά επίπεδα για λίγα έτη.

Η διεύρυνση της φορολογικής βάσης με τη δραστική μείωση του αφορολόγητου και η περικοπή της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 1% του ΑΕΠ εξυπηρετεί αυτό τον σκοπό.

Φυσικά, η συγκεκριμένη περιοριστική δημοσιονομική πολιτική έχει κόστος σε όρους Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) αφού ψαλιδίζει τον ρυθμό ανάπτυξης.

Ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού γραφείου του ΔΝΤ Πόουλ Τόμσεν έχει αναγνωρίσει όλα αυτά σε παλαιότερες δηλώσεις του.

Όμως, στην πιο πρόσφατη τηλεδιάσκεψη με δημοσιογράφους πήγε ένα βήμα πιο πέρα.

Ο κ. Τόμσεν ανέφερε πως τα μέτρα θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να επιτύχει τους δημοσιονομικούς στόχους και να δημιουργήσει το δημοσιονομικό περιθώριο για περισσότερο στοχευμένες και φιλικές προς την ανάπτυξη πολιτικές.

Με δεδομένο πως ο στόχος θα παραμείνει στο 3,5% του ΑΕΠ μέχρι τουλάχιστον το 2021, οποιοσδήποτε δημοσιονομικός χώρος δημιουργείται πάνω από αυτό το όριο.

Αν το πλεόνασμα βρίσκεται στο 4% του ΑΕΠ, το περιθώριο είναι 0,5% του ΑΕΠ με βάση τα σημερινά δεδομένα και προφανώς είναι αμφίβολο με βάση την ελληνική εμπειρία.

Όμως, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι τα νέα μέτρα δημιουργούν κάποιο δημοσιονομικό χώρο, αυτό δεν μεταφράζεται σε «στοχευμένες και φιλικές προς την ανάπτυξη πολιτικές».

Μια ματιά στα περίφημα αντίμετρα δείχνει ότι πολλά έχουν κοινωνική υφή.

Τα τελευταία μπορεί να είναι απαραίτητα σε μια κοινωνία όπως η ελληνική, που προέρχεται από πολυετή βαθιά ύφεση.

Όμως, το υπό αίρεση δημοσιονομικό περιθώριο δεν μεταφράζεται σε αναπτυξιακές πολιτικές, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις, π.χ. μείωση φορολογικών συντελεστών.

Υπό αυτή την έννοια, τα νέα δημοσιονομικά μέτρα μένουν, συμβάλλοντας στη δημιουργία πλεονασμάτων στο μέλλον, αλλά δεν φέρνουν ανάπτυξη.

Η πρόθεση του κ. Τόμσεν μπορεί να ήταν διαφορετική, όμως στο τέλος εκείνο που μετρά είναι το αποτέλεσμα.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.