Οι τράπεζες είναι ο πραγματικός μπαλαντέρ

Η δημοσιονομική λιτότητα θα είναι ο κανόνας όσο τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι υψηλά. Για να βγει η οικονομία από το τέλμα, οι τράπεζες θα πρέπει να ξαναβρούν τον βηματισμό τους. Ο κίνδυνος για τράπεζες-ζόμπι α λα Ιαπωνία.

Δημοσιεύθηκε: 30 Μαρτίου 2017 - 07:55

Dr Money

Οι τράπεζες είναι ο πραγματικός μπαλαντέρ

Η μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή, η οποία πρέπει να ξεπερνά πλέον το 40% του ΑΕΠ από το 2010 μέχρι σήμερα, είναι ο σημαντικότερος ίσως λόγος που η οικονομία συρρικνώθηκε πάνω από 25% την ίδια περίοδο.

Όμως, δεν είναι ο μοναδικός λόγος.

Η κατάρρευση των ιδιωτικών επενδύσεων στο 11% περίπου του ΑΕΠ το 2016 από 27% περίπου το 2007 είναι ένας άλλος.

Ως γνωστόν, για να λαδωθούν τα γρανάζια της μηχανής της οικονομίας θα πρέπει να κυκλοφορεί χρήμα και οι τράπεζες να παίζουν τον διαμεσολαβητικό τους ρόλο.

Να συγκεντρώνουν τις καταθέσεις και να δίνουν δάνεια σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Στην Ελλάδα, αυτός ο μηχανισμός έχει δεχθεί ισχυρά πλήγματα και δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε κατά την περίοδο της κρίσης.

Η αβεβαιότητα και ο κίνδυνος του Grexit οδήγησαν στην απόσυρση δεκάδων δισ. ευρώ υπό την μορφή καταθέσεων από το τραπεζικό σύστημα.

Το τελευταίο φαίνεται ότι έχει δεχθεί νέο πλήγμα από τη μετατροπή των τραπεζών σε παραρτήματα της εφορίας, στα μάτια πολύ κόσμου.

Εκτός από την απόσυρση των καταθέσεων που καλύπτεται από την ΕΚΤ και τον ELA, oι τράπεζες έχουν να αντιμετωπίσουν το μεγάλο στοκ των μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Αν και ξεκίνησαν σχετικά καλά, όλα δείχνουν ότι θα χάσουν τον στόχο μείωσης των προβληματικών δανείων το 1ο τρίμηνο του 2017, που έχουν θέσει από κοινού με την ΤτΕ.

Τα νέα προβληματικά δάνεια εκτιμάται πως ξεπέρασαν το 1,5 δισ. ευρώ το δίμηνο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου.

Η περίπτωση των ιαπωνικών τραπεζών-ζόμπι δείχνει τον σοβαρό κίνδυνο που διατρέχει η ελληνική οικονομία, αν δεν βρεθεί τρόπος να μειώσουν σημαντικά το στοκ των προβληματικών δανείων.

Υπενθυμίζεται ότι η βουτιά των τιμών των ιαπωνικών μετοχών -έχασαν το 60% περίπου της αξίας τους από τα υψηλά επίπεδα του 1989 εντός τριετίας- και η μείωση των τιμών των εμπορικών ακινήτων κατά 50% εντός μιας δεκαετίας από το 1992, υπονόμευσαν την αξία των υποθηκών που είχαν οι ιαπωνικές τράπεζες.

Όμως, οι πολιτικοί και οι κανονιστικές αρχές αποφάσισαν να αρνηθούν την ύπαρξη του προβλήματος και να καθυστερήσουν τη λήψη δυσάρεστων αλλά απαραίτητων μεταρρυθμίσεων με αναδιαρθρώσεις κ.τ.λ.

Οι τράπεζες συνέχιζαν να δίνουν δάνεια σε χρεοκοπημένες εταιρείες, στοιχηματίζοντας ότι είτε θα τις διασώσει το κράτος είτε θα ανακάμψουν.

Το αποτέλεσμα ήταν η στασιμότητα της ιαπωνικής οικονομίας επί πολλά-πολλά χρόνια.

Για να δημιουργηθούν λοιπόν οι προϋποθέσεις ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, το θέμα των προβληματικών δανείων θα πρέπει να αντιμετωπισθεί δραστικά, ώστε να αρχίσουν οι τράπεζες να δανείζουν ξανά.

Δεν ξέρουμε αν αυτό θα γίνει πράξη.

Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι οι περισσότεροι από τους ξένους που επενδύουν σε μια χώρα, συνήθως απευθύνονται στις εγχώριες τράπεζες για χρηματοδότηση.

Αν οι τράπεζες δεν μπορούν να προσφέρουν δάνεια, τότε οι επενδύσεις κινδυνεύουν και μαζί τους η οικονομική ανάκαμψη και ανάπτυξη.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.