To σκληρό ροκ του ΔΝΤ

Με όπλο τη χρηματοδοτική συμμετοχή στο ελληνικό πρόγραμμα που επιθυμούν οι Ευρωπαίοι πιστωτές της Ελλάδας και κυρίως το Βερολίνο, το ΔΝΤ δείχνει να μη θέλει να παραβιάσει τις κόκκινες γραμμές του αυτή τη φορά.

Δημοσιεύθηκε: 24 Φεβρουαρίου 2017 - 07:44

Dr Money

Οι παρατηρητές του ελληνικού δράματος έχουν σημειώσει ότι το ΔΝΤ υποχωρούσε συνήθως, βάζοντας νερό στο κρασί του, προς το τέλος των περισσότερων αξιολογήσεων των ελληνικών προγραμμάτων.

Στο Eurogroup του περασμένου Μαΐου, η κ. Λαγκάρντ από το Καζακστάν όπου βρισκόταν και ο κ. Τόμσεν από τις Βρυξέλλες μίλησαν τηλεφωνικά αρκετές φορές για την ελληνική αξιολόγηση.

Τελικά, η κ. Λαγκάρντ το πήρε πάνω της, προς απογοήτευση του κ. Τόμσεν, του οποίου η αμηχανία ήταν εμφανής στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε.

Δεν είναι το μοναδικό περιστατικό.

Όταν ο Πολ Τόμσεν ερωτάται γιατί συμφώνησε στο σημερινό μίγμα δημοσιονομικής πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση, ο ίδιος απαντά ότι το Ταμείο δεν ήταν σύμφωνο με τις αυξήσεις των φόρων αλλά η Αθήνα και οι Ευρωπαίοι επέμεναν.

Από τις χθεσινές δηλώσεις του εκπροσώπου του Ταμείου Τζέρι Ράις και τις δημόσιες τοποθετήσεις των κ.κ. Τόμσεν, Ομπσφεντλ, φαίνεται ότι το ΔΝΤ δεν είναι διατεθειμένο να κάνει εύκολα πίσω αυτή τη φορά.

Μια μέρα μετά τη συνάντηση της κ. Μέρκελ και της κ. Λαγκάρντ, το Ταμείο έσπευσε να επαναλάβει τις θέσεις του.

Όπως γράφαμε χθες, το Ταμείο έχει διαμηνύσει προ πολλού ότι δέχεται η εφαρμογή των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους να γίνει μετά το τέλος του προγράμματος.

Όμως, ο προσδιορισμός των μέτρων θα πρέπει γίνει τώρα, για να συνυπολογισθεί η επίπτωσή τους στην έκθεση για τη βιωσιμότητα του χρέους.

Το ίδιο ισχύει στο ζήτημα των μεταρρυθμίσεων καθώς το ΔΝΤ εμμένει στη μείωση του αφορολόγητου και των υφιστάμενων συντάξεων από την Ελλάδα.

Όμως, ίσως δεν μείνει εκεί.

Θα μπορούσε να συνδέσει τη μείωση του αφορολόγητου με τη μείωση των φορολογικών συντελεστών για φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις και όχι άλλων φόρων, π.χ. ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, που φέρεται να σχεδιάζει η κυβέρνηση.

Ενθαρρυμένα από τη θέση του νέου υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, τα γεράκια του ΔΝΤ έχουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να εξασφαλίσουν τις μεγαλύτερες δυνατόν υποχωρήσεις από το Βερολίνο και την Αθήνα στο χρέος και στις μεταρρυθμίσεις αντίστοιχα.

Κι αυτό γιατί γνωρίζουν ότι οι Ευρωπαίοι δανειστές θέλουν το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.

Όμως, δεν θα ήθελαν να κατηγορηθούν επίσης για υπονόμευση και τυχόν κατάρρευση του ελληνικού προγράμματος.

Αντίθετα, το ΔΝΤ θα ήθελε να διασφαλίσει την αποπληρωμή των δανείων που έχει δώσει στην Ελλάδα και τα οποία ανέρχονται σε 12 δισ. ευρώ πλέον.

Είναι κάτι που μόνο οι Ευρωπαίοι μπορούν να του διασφαλίσουν.

Θα πρέπει λοιπόν το ΔΝΤ να παίξει σκληρό ροκ, αλλά όχι στον βαθμό που θα προκαλούσε τον αυτοτραυματισμό του.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.