Χωρίς κουμπαρά δεν πάμε μακριά!

Βιώσιμη ανάπτυξη με σουβλατζίδικα, φούρνους και καφετέριες, δεν πρόκειται να έλθει. Η ανάπτυξη χρειάζεται εξωστρέφεια και καύσιμα, για να μη μοιάσει στο τίναγμα της ψόφιας γάτας.

Δημοσιεύθηκε: 2 Φεβρουαρίου 2017 - 07:50

Dr Money

Οποιος έχει γνωστούς και φίλους που ξεκίνησαν μια νέα επιχείρηση τα χρόνια της κρίσης, θα γνωρίζει ότι οι περισσότεροι προτίμησαν τον κλάδο της εστίασης, π.χ. καφετέρια, μπαρ κ.τ.λ.

Κάποιοι προτίμησαν, με την αποζημίωση της απόλυσης και μερικές οικονομίες, να ανοίξουν φούρνους καθότι ο κόσμος τρώει ψωμί.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και τα στοιχεία του Endeavor Greece για τις συστάσεις των νέων επιχειρήσεων στην Ελλάδα το 2016 και το 2012 την περιγράφουν.

Η ελληνική επιχειρηματικότητα χαρακτηρίζεται από εσωστρέφεια αφού λίγοι τολμούν να ιδρύσουν μια εταιρεία με εξαγωγικό προσανατολισμό.

Στην ουσία, ανακυκλώνουμε το ίδιο χρήμα στους κλάδους των μη εμπορεύσιμων προϊόντων.

Όμως, η χώρα χρειάζεται κυρίως φρέσκα κεφάλαια από το εξωτερικό, που θα επενδυθούν σε εξωστρεφείς τομείς κατά προτίμηση.

Φυσικά, εξίσου επιθυμητές είναι οι επενδύσεις από κατοίκους του εσωτερικού.

Όμως, σχεδόν κανένας επενδυτής δεν βάζει όλα τα λεφτά από την τσέπη του σε τέτοιες περιπτώσεις.

Αντίθετα, δανείζεται ένα μέρος της επένδυσης, συνήθως από τις τράπεζες και δευτερευόντως από την κεφαλαιαγορά.

Σε περιπτώσεις χωρών όπως η Ελλάδα, η χρηματοδότηση προέρχεται κυρίως από τις εγχώριες τράπεζες.

Όμως, οι ελληνικές τράπεζες έχουν να αντιμετωπίσουν τη μεγάλη πρόκληση του στοκ των προβληματικών δανείων και σε δεύτερη φάση, τη μείωση της εξάρτησής τους από το ευρωσύστημα, με ταυτόχρονη βελτίωση της ρευστότητάς τους.

Το τελευταίο καθιστά επιτακτική την αύξηση των καταθέσεων στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Δυστυχώς, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, με την αξιολόγηση αλλά και κάποια άλλα γεγονότα, π.χ. τα capital controls, η άρση του απορρήτου, η εφορία, δεν βοηθούν.

Όταν ένα με ενάμιση χρόνο πριν, υψηλόβαθμοι τραπεζίτες προέβλεπαν την επιστροφή 20 δισ. ευρώ και πλέον, διαφωνήσαμε ρητά, υποστηρίζοντας ότι η πρόσφατη ιστορία δεν συνηγορούσε σε κάτι τέτοιο.

Τον Ιούνιο του 2012, με τις διπλές εκλογές, οι καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων είχαν υποχωρήσει στα 150,6 δισ. ευρώ και μέχρι το τέλος της ίδιας χρονιάς σκαρφάλωσαν στα 161,45 δισ. ευρώ.

Ένα χρόνο αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2013, οι καταθέσεις ανέρχονταν σε 163,25 δισ. ευρώ, δηλαδή είχαν αυξηθεί λιγότερο από 2 δισ., ενώ στα τέλη του 2014 βρίσκονταν στα 160,28 δισ.

Στο τέλος του 2015, οι καταθέσεις ήταν στα 123,37 δισ. ευρώ και του 2016 στα 121,38 δισ., επιβεβαιώνοντας τον κανόνα.

Αν οι καταθέσεις φύγουν από το τραπεζικό σύστημα για ανάλογους λόγους, πολύ δύσκολα επιστρέφουν.

Κι αν επιστρέψουν, αυτό θα γίνει πιθανόν με αργό ρυθμό σε βάθος χρόνου, ενώ θα πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι ένα κομμάτι δεν θα επιστρέψει ποτέ.

Η μέχρι στιγμής πορεία των καταθέσεων είναι σύμφωνη με την ανωτέρω εμπειρία.

Όμως, κάτι θα πρέπει να γίνει για να ενισχυθεί η ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος.

Η σταθεροποίηση του διαθέσιμου εισοδήματος και πολύ περισσότερο η αύξησή του με την επιστροφή της οικονομίας στην κανονικότητα θα βοηθούσε, αλλά θα πρέπει να μετατεθεί χρονικά πιο πίσω.

Η σταδιακή κατάργηση των capital controls είναι ερωτηματικό, αν και οι πιθανότητες είναι υπέρ της αύξησης των καταθέσεων.

Από εκεί και πέρα δεν βλέπουμε πώς η μετατροπή των τραπεζών σε μάτι της εφορίας μπορεί να βοηθήσει στην προσέλκυση καταθέσεων.

Κοινώς, η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του κόσμου στο τραπεζικό σύστημα είναι το «κλειδί», αλλά τα εμπόδια δεν είναι λίγα.

Παρ' όλα αυτά, ο κουμπαράς θα πρέπει να αρχίσει να ξαναγεμίζει για να βελτιωθεί η ρευστότητα και η κερδοφορία των τραπεζών, ώστε να χρηματοδοτούνται πιο άνετα οι εξωστρεφείς ιδιωτικές επενδύσεις.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.