To comeback των οικονομικών της προσφοράς

Ο Τραμπ θέλει να πετύχει υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, μειώνοντας δραστικά τους φόρους και τις ρυθμίσεις. Οι Κούλιτζ, Kένεντι και Ρίγκαν ακολούθησαν εν μέρει την ίδια οδό. Όμως, δεν ήταν υπέρ του προστατευτισμού.

Δημοσιεύθηκε: 25 Ιανουαρίου 2017 - 07:49

Dr Money

To comeback των οικονομικών της προσφοράς

Ο Ντόναλντ Τραμπ ανέλαβε καθήκοντα σε μια περίοδο που η αμερικανική οικονομία αναπτύσσεται με υγιή ρυθμό.

Θα περίμενε κάποιος ότι θα ακολουθούσε την πεπατημένη άλλων προέδρων, βάζοντας φρένο τώρα, ώστε να απολαύσει τα πολιτικά οφέλη της οικονομικής επέκτασης όταν ξαναζητήσει την ψήφο των Αμερικανών.

Όμως, ο Τραμπ είναι διαφορετικός.

Στοχεύει σε υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, άνω του 4%, ποντάροντας σε ένα σετ μέτρων που περιλαμβάνει μεγάλες μειώσεις φόρων και περιορισμό των ρυθμίσεων έως 75%, κατά δήλωσή του.

Όμως, θέλει να το συνδυάσει με μεγάλες επενδύσεις στις υποδομές που παραπέμπουν στον Κέινς και την αναμόρφωση ή καταγγελία κάποιων εμπορικών συμφωνιών όπως η NAFTA ή η TPP.

Το πακέτο των μόνιμων μειώσεων στους φόρους και των λιγότερων ρυθμίσεων παραπέμπει στα αποκαλούμενα οικονομικά της προσφοράς, όπως λανσαρίστηκαν επί εποχής Ρίγκαν.

Oμως, γεννάται ένα ερώτημα; Είναι αποτελεσματικά τα συγκεκριμένα μέτρα;

Θα πρέπει να πάει κανείς πολύ πίσω, τη δεκαετία του 1920, για να βρει κάτι αντίστοιχο.

Εκείνη την περίοδο, πρόεδρος ήταν ο Κάλβιν Κούλιτζ και υπουργός Οικονομικών ο Άντριου Μέλον, ένας εκατομμυριούχος.

Ο Mέλον προχώρησε σε διαδοχικές μειώσεις φόρων το 1921, το 1924 και το 1926, με στόχο να τονώσει τον ρυθμό ανάπτυξης και να αυξήσει τα φορολογικά έσοδα, ώστε να αποπληρώσει μέρος των χρεών του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα κατάφερε.

Μεταξύ 1921 και 1929, η αμερικανική οικονομία αυξήθηκε κατά 59% -εξού και το όνομα The Roaring Twenties- ενώ τα φορολογικά έσοδα έφτασαν το 1,2 δισ. δολάρια έναντι 700 εκατ. περίπου το1921.

Όμως, αυτή την περίοδο ακολούθησε η Μεγάλη Υφεση.

Από τη δεκαετία του 1920 θα πρέπει να πάμε στις αρχές της δεκαετίας του 1960, για να δούμε μέτρα τόνωσης της προσφοράς να μπαίνουν σε εφαρμογή.

Ο πρόεδρος Kένεντι δεν επέλεξε να αυξήσει τις κρατικές δαπάνες αλλά προτίμησε να μειώσει τους φόρους κατά 30% σε μόνιμη βάση, συμβάλλοντας στη σωρευτική ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας κατά 42% περίπου μεταξύ 1961 και 1968.

Τα έσοδα αυξήθηκαν επίσης σημαντικά από 95 δισ. σε 155 δισ. δολάρια το 1968.

Υπουργός Οικονομικών ήταν ο Ντάγκλας Ντίλον, που είχε βοηθό ένα νεαρό οικονομολόγο. Τον μετέπειτα νομπελίστα Ρόμπερτ Μάντελ.

Ο τελευταίος έμελλε μαζί με τον πρώην συνάδελφό του στο πανεπιστήμιο του Σικάγο Άρθουρ Λάφερ να γίνουν οι θεωρητικοί των οικονομικών της προσφοράς και να επηρεάσουν την οικονομική πολιτική των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1980.

Επί προεδρίας Ρίγκαν αποφασίσθηκε η μείωση του ανώτατου φορολογικού συντελεστή στο 50% από 70% για τους πλούσιους και μείωση 25 ποσοστιαίων μονάδων για όλους τους άλλους, το 1981.

Ακολούθησε η μεγάλη φορολογική μεταρρύθμιση του 1986, με τον ανώτατο συντελεστή να πέφτει στο 28% και 15% για τους υπόλοιπους.

Μέσα σε 8 χρόνια, τα φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν κατά 43%, ενώ πιο μεγάλη ήταν η αύξηση για εκείνους που βρίσκονταν στα υψηλά εισοδηματικά κλιμάκια.

Όμως, την ίδια περίοδο, οι στρατιωτικές δαπάνες αυξήθηκαν σημαντικά, όσο κι άλλες, με αποτέλεσμα τα δημοσιονομικά ελλείμματα να αυξηθούν ενώ η οικονομία αναπτύχθηκε με υψηλούς ρυθμούς.

Ο πρόεδρος Τραμπ ισχυρίζεται ότι θα μπορέσει να ακολουθήσει τα βήματά τους, αυξάνοντας τα έσοδα και τονώνοντας τον ρυθμό ανάπτυξης.

Επιπλέον, δεν δείχνει να ανησυχεί για το ενδεχόμενο να αυξηθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα και το χρέος ενώ φαίνεται να ευνοεί προστατευτικές πολιτικές στο εμπόριο.

Μπορεί τα οικονομικά της προσφοράς να τον βοηθήσουν να τα καταφέρει;

Ο χρόνος θα δείξει καθώς οι επιπτώσεις από τον εναγκαλισμό του προστατευτισμού δεν είναι εύκολο να συνεκτιμηθούν.

Αν πάντως οι τελευταίες δεν αποδειχθούν μεγάλες, οι πιθανότητες να τα καταφέρει θα αυξηθούν σημαντικά.

Ιδίως, αν ελέγξει τις κρατικές δαπάνες.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.