H Ελλάδα ανάμεσα σε συμπληγάδες

Το νέο τρομοκρατικό χτύπημα στο Βερολίνο και η δολοφονία του Ρώσου πρεσβευτή στην Άγκυρα έρχονται τη στιγμή που η β΄ αξιολόγηση έχει κολλήσει, για να υπενθυμίσουν ότι μερικά πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.

Δημοσιεύθηκε: 21 Δεκεμβρίου 2016 - 07:47

Dr Money

Δεν είναι η καλύτερη περίοδος για την κυβέρνηση και τη χώρα.

Δυνητικοί σύμμαχοι, όπως ο Ματέο Ρέντσι και ο Φρανσουά Ολάντ, έχουν αποχωρήσει ή ετοιμάζονται από την πολιτική ενώ ο επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί αντιμετωπίζεται ως άνθρωπος του Ολάντ, που μιλάει πολύ αλλά δεν έχει ειδικό βάρος.

Ο πρόεδρος της Κομισιόν κ. Γιούνκερ παραμένει μεν παράγοντας αλλά παραγκωνισμένος, όπως κι η ΕΕ, από το Βερολίνο.

Η κ. Μέρκελ παραμένει στη θέση της αλλά βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο και αισθάνεται την πίεση του κόμματος της Εναλλακτικής για τη Γερμανία ενώ ο κ. Σόιμπλε δεν έχει αλλάξει τροπάρι.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο απρόβλεπτος Ντόναλντ Τραμπ ετοιμάζεται να διαδεχθεί τον φιλικό Μπαράκ Ομπάμα.

Σ’ όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η κατάσταση στη γείτονα Τουρκία, που ουσιαστικά βρίσκεται σε εμφύλιο με τους Κούρδους πολίτες της και έχει να αντιμετωπίσει το Ισλαμικό Κράτος, τη στιγμή που η οικονομία της υποφέρει μετά από πολλά χρόνια.

Επιπλέον, η ΕΕ δεν εμφανίζεται έτοιμη να ικανοποιήσει το αίτημα για απελευθέρωση της βίζας για τους Τούρκους πολίτες, με αποτέλεσμα η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό-μεταναστευτικό να κρέμεται από μια κλωστή.

Το ερώτημα είναι εύλογο και κρίσιμο.

Είναι στα σχέδια του προέδρου Ερντογάν η εξαγωγή των προβλημάτων προς την πλευρά της Ελλάδας;

Και μπορεί η δολοφονία του Ρώσου πρεσβευτή στην Αγκυρα να έχει φέρει πιο κοντά τη Ρωσία με την Τουρκία, όμως τα συμφέροντά τους δεν συμπίπτουν στη Συρία.

Όμως, η νέα δολοφονία στο χριστουγεννιάτικο Βερολίνο φέρνει ξανά στο προσκήνιο την ατζέντα κομμάτων που ευαγγελίζονται μια χριστιανική Ευρώπη, χωρίς μουσουλμάνους μετανάστες.

Τα κέρδη των ακραίων κομμάτων από τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Βερολίνο κι αλλού δυσκολεύουν περισσότερο τη ζωή της Αθήνας.

Η τελευταία ήταν λογικό να εκτιμά αρχικά ότι η άνοδος του γεωπολιτικού ρίσκου ενίσχυε τη διαπραγματευτική της θέση έναντι των δανειστών.

Οι Αμερικανοί ήταν οι πρώτοι που είχαν συνδέσει το γεωπολιτικό γίγνεσθαι και τη σημασία της Ελλάδας στο μεταναστευτικό, με την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων για την αξιολόγηση και τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.

Όμως, η νέα πραγματικότητα υποδεικνύει ότι το αντίθετο συμβαίνει πλέον καθώς οι κυβερνήσεις αρκετών χωρών της Ευρωζώνης λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους την άνοδο των εθνικιστικών κομμάτων, στον απόηχο των τρομοκρατικών χτυπημάτων.

Το γεωπολιτικό χαρτί του προσφυγικού τείνει να μετατραπεί σε μπούμερανγκ, ιδίως όταν γνωστοποιείται πως κάποιοι δράστες έφθασαν εκεί μέσω Ελλάδας.

Την ίδια περίοδο, η κίνηση της κυβέρνησης να μοιράσει 617 εκατ. ευρώ στους χαμηλοσυνταξιούχους έχει υπονομεύσει την εμπιστοσύνη μεταξύ Αθήνας και πιστωτών, όπως οι τελευταίοι διατείνονται, καθυστερώντας την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης.

Σ’ όλα αυτά έρχονται να προστεθούν η αυστηρή θέση του κ. Σόιμπλε, οι γνωστές τεχνικές αδυναμίες της Αθήνας, με αποτέλεσμα το γλυκό να δέσει.

Δεν είναι εύκολο να προβλέψει κάποιος τι θα γίνει τελικά.

Εκείνο που είναι πιο εύκολο είναι να διαπιστώσει κανείς ότι η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα στις συμπληγάδες του γεωπολιτικού και του οικονομικού.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.