H τελευταία ευκαιρία!

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως παλαιότερα το ΠΑΣΟΚ, έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα στην ελληνική πολιτική σκακιέρα.

Απευθύνεται σε μια μεγαλύτερη δεξαμενή ψηφοφόρων σε σύγκριση με την αντίστοιχη που απευθύνεται η ΝΔ.

Ακόμη κι αν κάποιοι ή πολλοί το εγκαταλείψουν, θα επανέλθουν πιθανόν αργότερα, αν δεν προκύψει κάποιο άλλο κεντροαριστερό κόμμα που θα διεκδικήσει την πρωτοκαθεδρία του χώρου.

Αυτό συμβαίνει γιατί η πλειοψηφία των Ελλήνων τοποθετείται στην κεντροαριστερά.

Το κόμμα της ΝΔ έχει μεν μια συμπαγή μάζα ψηφοφόρων, όμως απευθύνεται σ' ένα συγκριτικά μικρότερο ακροατήριο.

Αυτές οι ισορροπίες δεν δημιουργήθηκαν μέσα σε λίγα χρόνια αλλά σε δεκαετίες.

Είναι επιστέγασμα αυτού που μερικοί αποκαλούν ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς στην Ελλάδα.

Οι ισορροπίες δεν πρόκειται να αλλάξουν, αν δεν αλλάξει η ιδεολογική ηγεμονία στην ελληνική κοινωνία.

Όμως, αυτή είναι μια διαδικασία που χρειάζεται χρόνια και δεν συνάδει με την ανάληψη της εξουσίας, που είναι ο πρώτος στόχος της ΝΔ.

Ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ υποστεί ήττα στις επόμενες εκλογές, μπορεί να ελπίζει βάσιμα σε ανάκαμψη, με δεδομένη τη φθορά που θα έχει το επόμενο κυβερνών κόμμα.

Όμως, η λογική υπαγορεύει ότι η ήττα θα πρέπει να είναι ελεγχόμενη, για να μη δώσει φτερά σε άλλο κόμμα της κεντροαριστεράς που μπορεί να αμφισβητήσει την ηγεμονία του, με δεδομένη τη φθορά της εξουσίας.

Φυσικά, οι κυβερνώντες διατείνονται ότι μπορούν να κερδίσουν τις εκλογές το 2019, αν το επονομαζόμενο καλό σενάριο πάρει σάρκα και οστά.

Όμως, το καλό σενάριο προϋποθέτει την ολοκλήρωση της δεύτερη αξιολόγησης το ταχύτερο, με ορόσημο το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου για την κυβέρνηση.

Πρόκειται για ένα φιλόδοξο αλλά εφικτό χρονοδιάγραμμα, για να χρησιμοποιήσουμε την πρόσφατη τοποθέτηση του κ. Βίζερ.

Για να το κάνουμε λιανά.

Πρακτικά, οι νέοι και οι παλιοί υπουργοί σε θέσεις ευθύνης θα πρέπει να αποδεχθούν τις θέσεις των θεσμών σε κύρια ζητήματα, για να υπάρξει επαρκής πρόοδος στις διαπραγματεύσεις σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Είναι κάτι τέτοιο εφικτό;

Η απάντηση θα πρέπει να είναι αρνητική, με βάση την ιστορία των ελληνικών αξιολογήσεων, αλλά καταφατική με βάση την επιθυμία για παραμονή στην εξουσία.

Ακόμη κι αν η δεύτερη αξιολόγηση πάει καλά, τα βήματα που απαιτούνται για την υλοποίηση του καλού σεναρίου για την οικονομία δεν είναι λίγα και το πολιτικό και οικονομικό κόστος δεν θα είναι αμελητέο.

Όμως, η κυβέρνηση δεν έχει πρακτικά άλλη εναλλακτική.

Κι αυτό γιατί αν εγκαταλείψει την προσπάθεια, οι συνθήκες ρευστότητας θα είναι τόσο ασφυκτικές που οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις θα είναι κατακλυσμικές.

Επομένως, το ποντάρισμα στο καλό σενάριο είναι το μόνο που απέμεινε στην κυβέρνηση.

Υπό αυτή την έννοια, ο ανασχηματισμός έχει νόημα.

Dr. Money