Μάζευε κι ας είναι και ρώγες

Πολλά πράγματα πρέπει να γίνουν για να ξαναμπεί η ελληνική οικονομία σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης.

Η αποκατάσταση φυσιολογικών συνθηκών ρευστότητας στην οικονομία είναι ένα από αυτά.

Όμως, δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα.

Αντιμέτωπες με ένα βουνό από «κόκκινα» δάνεια, οι εγχώριες τράπεζες δεν μπορούν να εκπληρώσουν τον παραδοσιακό διαμεσολαβητικό τους ρόλο.

Απλά, αρκούνται στις απολύτως αναγκαίες κινήσεις.

Κι όλα δείχνουν ότι θα αργήσουν να παίξουν ξανά τον παραδοσιακό τους ρόλο.

Η συρρίκνωση των καταθέσεων έχει επίσης συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση.

Η οικονομική κρίση και οι ανησυχίες για ενδεχόμενο Grexit οδήγησαν στην εκροή δεκάδων δισ. ευρώ από τα τέλη του 2009 μέχρι πέρυσι.

Τα capital controls ήλθαν να επιβεβαιώσουν τους απαισιόδοξους.

Σ' όλα αυτά έχουν προστεθεί οι αμφιβολίες για τις προοπτικές της χώρας και κυρίως η εφορία, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό κοκτέιλ, που εμποδίζει την επιστροφή των καταθέσεων.

Από το δόγμα του απόρρητου των καταθέσεων του παρελθόντος έχουμε περάσει στην αντίπερα όχθη, με τις καταθέσεις να είναι ανοικτά βιβλία για την εφορία και άλλους «ειδήμονες».

Όπως είναι φυσικό, οι δανειστές τα επικροτούν καθώς ενδιαφέρονται να πάρουν πίσω μέρος από τα λεφτά που δάνεισαν, ενώ οι κυβερνώντες θεωρούν πως θα εισπράξουν περισσότερα για να τα δαπανήσουν για κοινωνικούς σκοπούς που αποφέρουν ψήφους.

Όμως, όλοι οι παραπάνω λόγοι καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη την προσέλκυση καταθέσεων και τη βελτίωση της ρευστότητας των τραπεζών και της οικονομίας.

Τουλάχιστον, το κράτος συνεχίζει να παίρνει δάνεια από τον ESM για να καλύπτει τις βασικές ανάγκες του.

Όμως, η αυτοχρηματοδότησή του με έξοδο στις αγορές δεν είναι ορατή αυτή τη στιγμή.

Ούτε η έξοδος των τραπεζών με εκδόσεις ομολόγων σε υποφερτά επίπεδα επιτοκίων.

Οι άμεσες ξένες επενδύσεις που κυμαίνονταν παραδοσιακά σε χαμηλά επίπεδα έχουν βαλτώσει ενώ τα έσοδα από τις όποιες ιδιωτικοποιήσεις πάνε για την εξυπηρέτηση του χρέους.

Τι απομένει;

Οι ομολογιακές εκδόσεις επιχειρήσεων με έδρα την Ελλάδα και των θυγατρικών τους.

Πάνω από ένα δισ. ευρώ έχουν μαζέψει συνολικά από τις αρχές του 2106 εταιρείες όπως η Τιτάν, τα ΕΛΠΕ, η Ιντραλότ, η Housemarket, η Forthnet, η MLS και η Wind.

Μερικές φορές, το κόστος είναι υψηλό όπως στην περίπτωση της ομολογιακής έκδοσης της μητρικής της Wind, που έφθασε το 10% στην 5ετία.

Ακόμη, ένα μέρος των χρημάτων που αντλήθηκαν προήλθαν από την Ελλάδα και πιο ειδικά τα private banking τμήματα των τραπεζών.

Παρ' όλα αυτά είναι σημαντικό ότι κάποιες εταιρείες προσπαθούν να βελτιώσουν τη δική τους ρευστότητα και κατ' επέκταση της εθνικής οικονομίας, απευθυνόμενες στις ξένες αγορές.

Ας ελπίσουμε να ακολουθήσουν περισσότερες εταιρείες, τις επόμενες εβδομάδες και μήνες.

Σ' αυτή τη φάση αποτελούν τη μοναδική πηγή ρευστότητας μαζί με τον ESM για την ελληνική οικονομία.

Κι η τελευταία διψά για πολύ περισσότερη ρευστότητα.

Ας μαζεύουνε χρήματα λοιπόν από το εξωτερικό κι ας είναι και ρώγες.

Dr. Money