Βάζει το ΔΝΤ φρέσκα λεφτά;

Με την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του τρίτου μνημονίου, οι υπουργοί της ευρωζώνης συμφώνησαν σ' ένα πρώτο πακέτο μέτρων «που θα τεθεί σε εφαρμογή μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης έως το τέλος του προγράμματος».

Πρόκειται για τα μέτρα που επεξεργάζεται ο ESM και τα οποία θα εφαρμόζονται σταδιακά μέχρι τα μέσα του 2018, που λήγει το τρίτο μνημόνιο.

Ρεαλιστικά, είναι τα μόνα που βάσιμα μπορεί να περιμένει η ελληνική πλευρά.

Το δεύτερο πακέτο μέτρων (τα μεσοπρόθεσμα) για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος του ESM.

Κι αυτό υπό την προϋπόθεση ότι η επικαιροποιημένη ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους που θα συντάξουν οι θεσμοί στο τέλος του προγράμματος δείξει ότι χρειάζονται για να μείνουν οι ετήσιες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας κάτω από το 15% του ΑΕΠ.

Η Ελλάδα εμφανίζεται να ζητά τον προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων σ' αυτή την φάση, για να συμπεριληφθούν στην ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους που θα κάνει το ΔΝΤ πριν τα τέλη του 2016, παρότι θα εφαρμοσθούν μετά το τέλος του προγράμματος.

Από όλα τα μεσοπρόθεσμα μέτρα που προσδιορίζονται στην ανακοίνωση του Eurogroup, μόνο εκείνα που αφορούν στην αναδιάρθρωση ορισμένων δανείων του EFSF μένει να διευκρινισθούν.

Τα υπόλοιπα μεσοπρόθεσμα μέτρα είναι σαφή και μπορούν να προσδιορισθούν ποσοτικά εύκολα όπως και οι επιπτώσεις τους στο ελληνικό χρέος.

Στόχος της ελληνικής πλευράς είναι να βγάλει η ανάλυση του ΔΝΤ το ελληνικό χρέος διαχειρίσιμο, ώστε να δικαιολογεί την πιο ενεργή χρηματοδοτική συμμετοχή του Ταμείου στο τρίτο πρόγραμμα.

Η ελληνική πλευρά βλέπει στο ΔΝΤ ένα σύμμαχο στην επιδίωξή της για σημαντική ελάφρυνση του χρέους και χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα.

Η Γερμανία και άλλες θέλουν το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα για άλλους λόγους, π.χ. αξιοπιστία, δεσμεύσεις έναντι των βουλευτών για συμμετοχή όταν ψηφιζόταν το τρίτο πρόγραμμα.

Όμως, θα ήταν μη ρεαλιστικό να περιμένει κάποιος πως το ΔΝΤ θα δώσει νέο δάνειο στην Ελλάδα χωρίς δικό του πρόγραμμα.

Το λογικό είναι να δώσει νέο δάνειο που θα συνοδεύεται από πρόγραμμα.

Το μόνο ερωτηματικό που απομένει είναι τι είδους πρόγραμμα θα είναι αυτό και τι διάρκεια θα έχει.

Υπενθυμίζουμε ότι το προηγούμενο πρόγραμμα του ΔΝΤ έληγε την Ανοιξη του 2016 ενώ το δεύτερο ευρωπαϊκό πρόγραμμα προσαρμογής στο τέλος του 2014.

Υπήρχε δηλαδή χρονική απόκλιση.

Όμως, θα μας εξέπληττε αν αυτή τη φορά ένα ενδεχόμενο πρόγραμμα του ΔΝΤ δεν συνέπιπτε χρονικά με το τρίτο ευρωπαϊκό μνημόνιο.

Το επόμενο ερώτημα είναι αν το πρόγραμμα του ΔΝΤ θα συνέπιπτε ως προς το περιεχόμενο με το ευρωπαϊκό.

Η λογική υποδεικνύει ότι τα δύο προγράμματα θα είχαν πολλά κοινά, αλλά το πρόγραμμα του ΔΝΤ δεν θα ήταν ακριβής αντιγραφή του προγράμματος του ESM.

Πιθανόν, π.χ., οι εκτιμήσεις του Ταμείου για τα πρωτογενή πλεονάσματα θα ήταν διαφορετικές. Ακόμη και για τα έτη 2017 και 2018.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η ελληνική πλευρά θα πρέπει να σταθμίσει αν πραγματικά την εξυπηρετεί να λάβει νέο δάνειο από το ΔΝΤ, ή να επιδιώξει μια άλλη σχέση.

Dr. Money